Wat wellicht het meest opvalt aan het transitieproces van Obama naar Trump waarin de USA zich nu bevindt, is dat we er zoveel van weten.

Dat op elke slak zout wordt gelegd viel wel te verwachten, als nasleep van Trumps verkiezing als president op 8 november. Maar wat we nu in de media lezen gaat veel verder dan dat. Werkelijk elke kuch wordt uitgemolken, en er worden nieuwsitems aangesneden die bizar zijn in hun achterdocht. Ik noem even de beelden van een zeer dubieus clubje mensen ergens in New York waarvan de spreker op zijn best onduidelijke banden zou hebben met Trumps nieuwe stafchef. Moet je dergelijke beelden tonen op de Nederlandse TV als nieuwsitem als de herkenbaarheid minimaal is? Het verbaast me, zacht gezegd, enorm.

Er spelen hier twee dingen door elkaar:

1) Veel media zijn op de een of andere manier bezig zichzelf schoon te poetsen van het idee dat hun steun aan Hillary Clinton een journalistieke doodzonde was. Door nu met dergelijke items te komen, ontstaat een sfeer die een doorlopende lijn vertoont met de demonisatie van voor de verkiezingen van Trump en zijn aanhang. Het bespaart ook weer een zelfonderzoek. Want de conclusie die kan worden gedestilleerd uit het nieuws van de afgelopen dagen en de onderwerpen waarop men zich focust scheppen een duidelijk beeld van de mening van het journaille: we hadden gelijk, maar de Amerikaans kiezer heeft de beelden die we u nu tonen niet eerder gezien, en heeft daarom een fout gemaakt. Het eigen gelijk alsnog benadrukt.

Dit ontslaat de Nederlandse media van de verplichting tot een uitleg waarom Trump bepaalde zaken aanpakt zoals hij ze aan gaat pakken. Men registreert, en zet zaken in dezelfde context als men al drie maanden deed.

2) Er lijkt weinig echt groot ander nieuws te zijn. Alles lijkt een beetje stilgevallen. Natuurlijk, de meeste oorlogen gaan gewoon door, en islamitisch terrorisme heeft zich nog nooit iets aangetrokken van wat er in de westerse wereld plaatsvindt. Maar verder valt op dat er een pauze lijkt te zijn ontstaan, die nog wel een tijdje zo kan blijven. De wereld houdt zogezegd de adem in.

Wat hier interessant aan is, is waarom de wereld de adem inhoudt. Zoals het spreekwoord zegt: geen nieuws is goed nieuws. Dat neemt niet weg dat het een opvallend feit is dat U even in de ogen moet zien.

Je krijgt de indruk dat de wereld probeert te raden wat de nieuwe Amerikaanse president precies doen gaat. Op een aantal terreinen kan een Amerikaanse koerswijziging betekenen dat het huidige (nieuwswaardige) beleid toch op de helling moet, zodat men maar even wacht er mee door te gaan. Wat we nu vooral zien is het geschuifel van staten die zich niet geheel op hun gemak voelen, maar verwachten zich nog in te kunnen likken, zoals bijvoorbeeld Turkije.

Dat zou de wereld eigenlijk vaker moeten doen, de adem inhouden. Dat de MSM intussen al vergeten zijn waarom ze twee weken terug huilend over straat gingen, verbaast me niet maar stemt me toch droevig.