Het kabinet verloor vandaag al weer een staatssecretaris. De positie van mevrouw Mansveld wordt onhoudbaar geacht, na alle onwaarheden die ze het parlement heeft voorgehouden. Dat daar overigens gretig naar hapte, en dus zeker medeschuldig is.

Mansveld was ook de eerste niet die vanaf het departement V&W onwaarheden verkondigde. Vanmiddag circuleerde al een aardig lijstje, waarop Mansveld slechts figureert als het staartje dat moest worden gecoupeerd.

Overigens was het objectief gezien voor Mansveld zes weken geleden al einde oefening, maar toen was het moment niet opportuun. Dat Mansveld nu, zes weken later, alsnog de bijl in haar nek krijgt, heeft dan ook primair een politieke reden. Door Mansveld nú te offeren, slaan de spinmedicijnmannen van dit kabinet meerdere vliegen in één klap. Er is een bewindspersoon voor de journalistieke wolven gegooid, de bevolking zou het idee kunnen krijgen dat er toch nog iets goed gaat in Den Haag en er zijn ministers gesauveerd, die onder normale omstandigheden ten minste in moeilijkheden waren gekomen. Maar ja, ze zijn zo belangrijk voor de homogeniteit van het kabinet – zoals we de indistinctieve stopverfpoppetjes noemen die pretenderen ons te regeren. Ministers Melanie Schulz (misleiding, zie ook lijstje etc) en Jeroen Dijsselbloem (expliciet misleiden Kamer) gaven voldoende aanleiding hun functioneren eens tegen het licht te houden, maar dan was mogelijk het voortbestaan van dit kabinet in Frage gekomen. En dat lijkt niemand te willen, want wie weet of het later niet allemaal beter wordt?

Nou, zou het?

Er is geen aanleiding dat te veronderstellen. Maar de bewegingen van de VVD laten zien dat deze partij besloten heeft het kabinet zo lang mogelijk overeind te houden, want ja: Wilders. Een opsomming van de redenen waarom dit kabinet al lang weg had moeten zijn is voor dit stukje functioneel noch wenselijk, maar had lang geleden afdoende moeten zijn. Dat Rutte c.s. er nog steeds zitten kan alleen geweten worden aan de PVV, Wilders en de peilingen. Èn de hoop dus, dat die peilingen allicht een keer beter worden zullen. Maar laten we de waarschijnlijkheid daarvan eens toetsen.

Wat houdt de PVV zo hoog in de peilingen? De asielmigratie, heb slappe kabinetsoptreden en de walgelijke indolentie van de EU, die het allemaal best lijkt te vinden zolang Martin Schulz de ganzenleverberg mag slechten en de naheffingen worden betaald. Het zijn allemaal zaken waar de PVV sinds 2012 tegen te hoop loopt, en waarvan algemeen moet worden erkend dat ze daarin steeds gelijk bleek te krijgen. De asielmigratie is de laatste nagel in de kist van de eerstvolgende verkiezingen, uiterlijk in 2017.

De regeringspartijen vertrouwen elkaar niet, maar het electoraat nog minder. Dus blijven ze zitten en hopen. De EU zal niet anders worden dan zij is, de eigen competentie zal niet plotseling een juichende pers vinden, maar wie weet houdt de instroom van asielmigranten ooit eens op? Daar lijkt men op te hopen, maar het bergt meerdere grote gevaren in zich. Die instroom moet worden gestopt, al was het alleen maar vanwege de fysieke onmogelijkheid nog veel meer gelukszoekers te herbergen zonder tot compleet waanzinnige maatregelen te moeten overgaan. En mogelijk dat de PVV dan weer gaat zakken in de peilingen.

En mogelijk zal dat zakken slechts heel beperkt zijn. Want een factor die niet mag worden onderschat, is dat de bevolking het erger zat is dan men in Den Haag beseft. Hoe langer dit duurt, hoe langer men zal moeten wachten op kiezers die enig vertrouwen herwinnen in de regeringspartijen. Zo zakte de PvdA tijdens deze crisis niet verder weg, maar wel wordt zij op die 10-11 zetels waarop zij nu wordt gepeild vastgespijkerd. Gevaarlijker voor de PvdA nog, is dat de SP structureel hoger lijkt te blijven scoren, zonder populairder maatregelen voor te stellen. Voor de VVD geldt dit alles in nog sterkere mate, aangezien een groot deel van haar kiezerskern gevoeliger is voor de boodschap van de PVV.

Het GeenPeil-referendum in maart is eveneens een risico-factor, aangezien de regering het standpunt Ja zal moeten verdedigen. En alleen daardoor al maakt het weinig kans. Daaropvolgend krijgen we de klucht van een regering die geloofwaardig moet maken waarom ze een luid en duidelijk NEE gaat negeren, want dat dat gebeuren gaat is onvermijdelijk. Het alternatief is zo ongeveer uit de EU stappen, en dat gaan we met Rutte-2 niet meemaken.

Maar de gevaarlijkste factor in deze waiting game blijven de asielmigranten zelf. Want ook als de instroom opdroogt, zitten de opvangcentra nog steeds tjokvol asielmigranten. Die een vermogen kosten. Waarvan we er geen enkele zullen wegkrijgen. En waarvan enkelen mogelijk uit de band zullen springen als de testosteronbommen (dixit Geert Wilders) die ze zijn. Als er in die zin in de aanloop naar de verkiezingen in 2017 meerdere incidenten plaatsvinden, kan niets de huidige politieke klasse nog redden van decimering.

Er is domweg te weinig tijd voor de regeringspartijen om de storm uit te rijden. Want het ergste lijkt nog te moeten komen.