De Nederlandse Eerste Kamer heeft het kabinet een pin op de neus gezet, die eerder al door de gezamenlijke oppositie in de Tweede Kamer was besproken.

Kort gezegd komt het er op neer dat alle partijen – behalve de regeringspartijen – vinden dat er meer geld moet naar het ministerie van V & W. Gaat de regering daarmee niet akkoord, en past zij niet de begroting aan (die thans in het kader van de Algemene Politieke beschouwingen aldaar wordt besproken.) dan zal de Senaat de begroting van V & W wegstemmen.

Een motie van het CDA en de SP, die om meer geld vraagt voor de rechtspraak, de politie, het Openbaar Ministerie, de reclassering, voor de toegang tot de rechter en voor het NFI, werd door alle partijen behalve VVD en PvdA gesteund. Ondanks een negatief advies van premier Rutte. De 21 zetels van de regeringspartijen leggen nu eenmaal onvoldoende gewicht in de schaal in een vertegenwoordigend lichaam met 75 zetels.

De woorden waarmee dat gebeurde moeten pijn hebben gedaan. Elco Brinkman tegen premier Rutte:

“Dit is echt ter voorkoming van een bloedneus voor u. Dit gaat om een essentieel onderdeel van het functioneren van de rechtsorde. Ik geef u op een briefje dat als u niet luistert, dit vlak voor de Kerst tot grote problemen gaat leiden.”

Rutte had in het debat gezegd dat hij de wensen en eisen van de senatoren over de justitiebegroting zeer goed verstaan had. Maar hij bleef vasthouden aan het kabinetsplan om de risico’s op de justitie begroting eerst te analyseren en dan met mogelijke oplossingen te komen. Dat kan alleen wel nog wel even duren, mogelijk tot half november. De Senaat wil eerder duidelijkheid. De Eerste Kamer is onder meer tegen de bezuinigingen op de rechtsbijstand en tegen de verhoging van de griffierechten.

Het werd vanzelfsprekend keurig netjes gezegd, maar duidelijk is dat de oppositie in de Senaat de regering-Rutte niet vertrouwt met het nakomen van gedane beloften die het kabinet niet goed uitkomen. Het gedraai van Rutte is een signaal dat hij inderdaad dacht iets los te kunnen krijgen in ruil voor een loze belofte.

Welbeschouwd moet het dinsdag dus geen fijne dag zijn geweest voor de premier.