In Oostenrijk is een rel uitgebroken over een christelijke hymne die door een onderwijzer van een voornamelijk door mohammedaanse kinderen bezochte school was omgezet naar gebruik in de naam van Allah.

Nu kun je hier heel boos over worden, ook al berust de geuite smoes wellicht op waarheid. De docent verklaarde dat hij zinnens was de kinderen van de verschillende denominaties een tekst met de god van hun eigen achtergrond te geven, en dat hij een foutje heeft gemaakt. Ik heb geen idee, en het boeit me weinig.

Wat mij interesseert aan dit verhaal, is dat het onderstreept dat de islam geen gezangen in deze zin kent, en dat de docent dat kennelijk als een ernstig gemis voelde. Eigenlijk verbaast nog het meest, dat niet een meute woedende moslims de school bestormde, want dit is vanzelfsprekend een stap voor die kinderen in de richting van een christelijke gedachte. Dat hun ouders dat niet beseften, is wel tekenend voor de krampachtige situatie waarin we op dit vlak momenteel verkeren.

De enige hymne die de islam kent is de oproep tot gebed. In de moskee wordt niet gezongen. Ik zou zeggen: ga eens luisteren in Enschede wat U liever heeft.

.

Eigenlijk vond ik het wel lief. Daar komen kleine christenen van, en dat is nu eenmaal stukken beter dan fanatieke mohammedanen.