“Zaventem, Maalbeek. Ik dacht meteen: daar gáán we weer”, zo verzuchtte Farid Azarkan. Met andere woorden: waarom toch, moeten wij iedere keer ‘afstand nemen’? Nederlanders weten te weinig over de islam. En onze medelanders van Marokkaanse afkomst zijn slachtoffer: Azarkan vindt dat zij veel te veel lastige vragen krijgen over IS, Syriëgangers en aanslagplegers in Parijs, Brussel, …

… en voeg er meteen de Mocro penose in 020 maar aan toe. Die begint er ook al een gewoonte van te maken om hoofden af te hakken.

De verzuchting van Farid Azarkan, goedgebekt Wildershater, beroepswegkijker, sluwe oorzaak-en-gevolgomdraaier en strafbaar-feitontkenner, kunnen we natuurlijk meteen pareren met een wederzucht: Waarom moet Wilders wél zeven maal zeven maal afstand nemen van AZC-tegenstanders die de wet overtreden? De hashtag #kominverzet is geen oproep tot terreur en geweld. En Azarkan is waarschijnlijk te jong om te beseffen dat Marokkanen al een slechte naam hadden toen Wilders nog een onbekend VVD-kamerlid was.

Dat niet-Marokkaanse jongeren individuele Marokkaanse jongeren uitschelden, beste Farid, is treurig, maar onder de jeugd niet te voorkomen. De waarheid is echter ook dat veel Marokkaanse jongeren Nederlanders hartgrondig haten (en ook dat is al begonnen lang voordat mensen ooit van Wilders hadden gehoord). De waarheid is tevens dat moslims door de instanties juist in de watten gelegd worden.

De MSM trekken Molenbeek en Kanaleneiland in om te praten met bewoners van niet-Nederlandse afkomst. In de Brusselse deelgemeente Molenbeek treffen ze een Pakistaanse met een stem die verlangt naar meer (het is radio) die in vlekkeloos Engels uitlegt hoe het zit. Ze heeft zeven jaar in Engeland en Amerika gestudeerd. Downplayen maakte waarschijnlijk deel uit van het curriculum. Ik vermoed dat ze op de Belgische D66 stemt. Wauw, wat een rolmodel! In de Utrechtse wijk Kanaleneiland wonen nul radicalen, zegt de man die qua spraak niet te onderscheiden is van telefoonterrorist Ali Osram, nog steeds een topact op de smartphones van middelbare scholieren.

Critici van de islam en de multiculturele samenleving en mensen die teveel uiting geven aan hun zorgen over hoe dramatisch slecht Marokkaanse jongens scoren als het gaat om misdaad, overlast en intimidatie van ‘kaaskoppen’, zijn de schuld van Zaventem en Maalbeek. Dat de islam een religie van vrede is, heeft Karen Armstrong jaren geleden al bewezen. Dixit Gie Goris, tegen Ghislaine Plag in De Ochtenden. Geen enkele tegenwerping, terwijl Armstrong toch omstreden is, zacht uitgedrukt.

Een duidelijk patroon is en blijft zichtbaar. Hillary “Underwood” Clinton twittert dat “Brussel” nul komma niks met de islam te maken heeft, onder toevoeging van dat typisch Amerikaanse whatsoever. (Luisteren, white trash in je trailerpark. Of ik kom je uitroken.) Dergelijke tweets zijn gevaarlijker én abjecter dan de retoriek van Wilders. Een poosje vóór Brussel plaatst Béatrice de Graaf in een uur lang DWDD-college “München 1972” in het seventies tijdsgewricht met RAF en Che Guevera; de gevierde hoogleraar ‘vergeet’ het te duiden vanuit een diep wortelde Jodenhaat.
Volgens opnieuw Gie Goris, op Witte Donderdag voor de NPO, moeten niet-moslims eens ophouden met zeuren dat de islam dient te veranderen zoals de Rooms-katholieke Kerk onder paus Johannes XIII in de jaren zestig. Voor islamkritiek van buiten is het immers al vijftien jaar een slecht moment. Vreselijk toch, hoe die arme islam toch steeds wordt aangevallen! Plag heeft inmiddels een orgasme gekregen: Gie, Gie, hou’ op. We zijn op de zender. Ex-moslims zijn blijkbaar griezels, dus die nodigt ze niet uit.

De vervloekte onzin waarmee hele volksstammen, opiniemakers en BN’ers binnen enkele uren na een aanslag los gaan in de (sociale) media. Iedere keer verbaast het me toch weer. Ik zou beter moeten weten. Als bijbellezer heb ik dankzij Jezus en de profeten veel informatie ontvangen over ‘wat in den mens is’. Iemand zou de Pechtoldjes, de Grunbergjes, de Vandermeerschjes en de Peturrtjes, de Jolootjes en al die andere miezerige mannetjes, ja, zelfs sommige lui binnen de ChristenUnie, eens in hun gezicht moeten zeggen: ‘Als gij u niet bekeert, zult gij allen omkomen’. Maar ja, dan maak je het alleen maar erger. ‘Ah, poldertaliban’. Wat het gelijk van de boodschapper alleen maar bewijst. Dat dan weer wel.

Een club als de SP wist in 1983 nog donders goed hoe je de problemen die we nu hebben, kon voorkomen: door geen surplus van mensen uit achterlijke culturen hier te laten wonen — in een beperkt aantal wijken op een kluitje nog wel. Gewoon niet. Niet Aboutalebs: ‘Dan rot je maar op’, maar: ‘Ik wil je hier bij voorbaat niet zien komen; dat is verstandiger voor Nederland, en ook voor jou’. Het stuk Gastarbeid & Kapitaal loog er niet om. Wek de auteur ervan tot leven, zet hem in een tijdmachine en Mr Geert-Jan Knoops had er een cliënt bij gehad.

Merk op: we hebben het over de SP, niet bepaald een instantie die geen oog heeft voor het verband tussen en ‘gebrek aan perspectief’ en materiële armoede en ‘uitbuiting’. Want daar ligt het toch allemaal aan, nietwaar Peter Vandermeersch? Het is die voedingsbodem van “werkloosheid” en “achterstand”, in “een wijk die het heel moeilijk heeft”. Toch gek dat Gastarbeid & Kapitaal vooral ook een andere nadruk legde. Tot een strafproces tegen de SP-top is het nooit gekomen. De Jolo’s, PvdA-kopstukken en Volkskrant-columnisten van die dagen (de NRC was toen nog de NRC) hebben de SP teruggefloten. Uit de linkse school klappen over 3I bracht je in het vaarwater van Hans Janmaat, en dat was de duivel.

Koud uit de tijdmachine ziet de SP-auteur nu krantenkoppen als “Dood en haat winnen niet”. Dat kunnen leerstellige waarheden zijn. Theologische statements. In die zin zijn ze waar. Ze staan ook voor een realiteit waarin ik geloof. Maar ze hebben weinig met journalistiek te maken. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werden zulke uitroepen van diep geloof ongetwijfeld ook gehoord. Helaas moest er wel tot bloedens toe gevochten worden. Zonder de retoriek én daadkracht van Churchill c.s. geen Victorie.

Wat doen wij? We constateren dat de islam ons probleem is. Want we weten er nog steeds zo weinig van en dus moeten we op cursus. Geloof het of niet, in het aanbod zit zelfs een ‘gewenningscursus’. Daar horen we dan bijvoorbeeld dat jihad uitsluitend verwijst naar heiliging en de strijd tegen verleidingen. Of dat ‘geven en delen essentieel zijn voor de islam’. Wilt u weten hoe je kikkers kookt? Ga naar een leerhuis van de Raad van Kerken.

Het is de wereld op zijn kop. De Raad van Kerken is van God los. De verblinding van de goedmens is inmiddels totaal. Is de situatie ernstig of hopeloos? Ik vrees: beide.