Als je het over de islam hebt, is het moeilijk het begrip ‘verwarde mensen’ te vermijden. Wat is daarvan eigenlijk de rechtvaardiging?

Elsevier berichtte over Iljan Borhami, de terroriste die graag naar Nederland wil terugkeren ondanks het feit dat ze laat weten het land te verafschuwen. De nood, ‘het wordt hier winter’, leidt in dit geval niet tot deugd, tenzij het vasthouden aan de utopische islam als deugd moet worden beschouwd. Haar utopisch wereldbeeld is terug te vinden in haar uitspraak: ‘Dat het ‘kalifaat’ nu op instorten staat, is te wijten aan het niet volgen van religieuze regels’.

Die uitspraak valt naadloos in de pretentie van de islam dat ze overal een oplossing voor heeft. Als de voorgeschreven regels exact worden gevolgd, komt alles goed. Die pretentie is utopisch. Het komt nooit goed. Daar is een eenvoudige verklaring voor die ook geldt voor alle andere utopieën: mensen zijn niet volmaakt. Daarom wordt een utopie dan ook beschreven als: onmogelijke werkelijkheid, een ideale wereld die echter niet bereikt kan worden.

Wie desondanks in een utopie blijft geloven, zoals Iljan Borhami en vele andere moslims en moslima’s, is wereldvreemd. Het leven in Nederland is voor hen een dystopie.  Een onleefbare wereld. Het is de islam dan ook te verwijten dat ze haar aanhangers nog steeds voorhoudt dat het onbereikbare bereikt kan worden als de voorgeschreven regels exact worden gevolgd.

De realiteit zou een goede leermeester moeten zijn. Alle islamitische landen kunnen worden beschouwd als ‘failed states’ die in ontwikkeling sterk achterblijven bij de westerse landen en een aantal Aziatische landen. In plaats van daar de juiste conclusie uit te trekken, wordt de oorzaak systematisch buiten de islam gelegd. Er kan daarom gesproken worden van een narcistische islam. Het is ondenkbaar dat ze kan falen, dus moet de oorzaak buiten de islam worden gezocht. Zelfs als je een psychiatrische ziekte krijgt, kan dat niet aan de islam liggen.

Twee tot zes procent van de allochtonen ontwikkelt een psychotische stoornis. Bij autochtonen is dat maar 1 procent, meldt de GGZ. De oorzaak moet natuurlijk niet bij de islam worden gezocht. Het ligt aan de discriminatie! Deze door de islam gepropageerde verklaring wordt te vaak voor zoete koek geslikt.

De narcistische islam dwingt mensen om ‘anders’ te zijn dan de omgeving waarin ze door migratie terecht zijn gekomen. In zijn boek ‘Respect’, toont Richard Sennet aan dat nieuwkomers die zich aanpassen veel minder problemen hebben dan degenen die zich niet aanpassen. Degene die zich aanpast toont respect voor zijn nieuwe omgeving. Degene die dat niet doet en dat geldt voor de meerderheid van de moslims in Nederland, kiest niet voor wederzijdsheid, maar voor het isolement van het anders zijn. Dat levert vanuit de ontvangende samenleving geen respect op. Het wordt geframed als ‘discriminatie’, waarbij de schuld bij de ontvangende samenleving wordt gelegd. Dat berust echter op de omdraaiing van oorzaak en gevolg. De islam bewijst daarmee niet alleen Nederland een slechte dienst, maar ook haar aanhangers.

Ook het Sociaal Cultureel Planbureau meldde in 2015 dat goed geïntegreerden gelukkiger en gezonder zijn dan degenen die de stap naar integratie nog niet hebben gezet.

De islam houdt vast aan haar narcistisch gelijk en kweekt door het consequent tegenwerken van integratie ‘verwarde mensen’ als aanhangers zich te sterk met de islam identificeren. Een aantal daarvan kiest uiteindelijk voor terrorisme omdat de islam geen ongelijk kan hebben en de navolging van Mohammed een islamitische deugd is. Als de realiteit niet overeenkomt met de utopie volgt er altijd geweld vanuit degenen die de utopie boven de werkelijkheid stellen. Geweld van ‘verwarde’ mensen.

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek