Peter Louter herinnerde zich een belofte die niet eenvoudig te houden bleek. Want helaas: wie het publieke debat volgt, volgt Pauw.

Ja, ik zou nooit meer naar Pauw kijken. Maar toen ik las dat Wierd Duk (AD) met een aantal PVV-stemmers bij Pauw aan tafel zou zitten, werd de verleiding te groot. Tja, ik ben ook maar een mens en dat je eigenlijk nooit ‘nooit’ moet zeggen, wist ik ook al een tijdje. Maar met ingang van vandaag val ik weer terug op mijn humeur sparende boycot.

Het werd gisteravond een opmerkelijke uitzending. Pauw kwam al snel onder vuur te liggen toen de halve tafel over hem heen viel. Aanleiding was de onschuld die Pauw zo mooi kan spelen. Wie of wat waren nou eigenlijk die media die alleen de stem van het establishment laten horen, had hij niet heel vaak Wilders uitgenodigd om aan zijn tafel plaats te nemen? Hij viel echter al meteen door de mand met zijn reacties op Monasch die een nieuwe partij wil beginnen. Die werd door Pauw bestookt met ironische en ridiculiserende vragen die hij nooit aan de gevestigde partijen stelt. Verschillende tafelgenoten, waaronder Marjan Thieme van de partij van de Dieren,  probeerden hem duidelijk te maken dat de opiniërende media te vaak onder één deken slapen met de traditionele partijen. Het leek niet tot hem door te dringen dat die zelden slachtoffer worden van zijn ‘kritische’ vragen.

Verlengstuk
Nieuwe partijen vormen een gevaar voor bestaande partijen. Hun zetelwinst gaat ten koste van de zittende partijen. Die reageren als de slager die zijn concurrent ervan beschuldigt de volksgezondheid te ondermijnen omdat hij zijn hammen zwaarder maakt door er pekelwater in te spuiten. De PVV krijgt het meest om de oren. Niet alleen de partij, maar ook degenen die er op stemmen worden tot op het bot veroordeeld. Wie zich openlijk voor de PVV uitspreekt loopt het risico vrienden, baan en nog meer kwijt te raken. Daarom was het opmerkelijk dat een loodgieter, een dominee en een commercieel medewerkster zich publiekelijk uitspraken voor hun voorkeur voor de PVV. De opmerkelijke uitspraak van de dominee was dat veel christenen een voorkeur voor de PVV hebben. Wierd Duk benadrukte terecht dat de PVV-stemmer niet de achterlijke klootzak is die de media van hem maken, maar een gewone doorsnee Nederlander blijkt te zijn. Daar zijn ze bij de media nog helemaal niet achter. De schrijvende en pratende media toveren ons het schrikbeeld voor van een fascistische tokkie die zowel xenofoob als islamofoob is. Daarmee zijn ze in feite het verlengstuk van de zittende politiek die kost wat kost probeert te redden wat er te redden valt en grossiert in negatieve beelden.

Bubble en verval
De onschuld van Pauw leek niet helemaal gespeeld. Voor de kijker werd echter snel duidelijk dat hij in een bubble leeft. Een bovenlaag van universiteiten, traditionele partijen en media die elkaar napraten en bevestigen en zich gezamenlijk afzetten tegen alles wat hun genoegzame en deugdzame wereld bedreigt. Ze verschansen zich achter een virtueel hek. ‘Ze beginnen allemaal op elkaar te lijken, er is geen echte diversiteit meer’, schamperde Marjan Thieme in de uitzending. Het is een wereld in verval, naar mijn mening. Ledenaantallen, kijkcijfers, abonnementen dalen gestaag en in de polls doen de traditionele partijen het slecht. Steeds meer mensen komen tot de ontdekking dat ze zich niet meer vertegenwoordigd voelen door de bovenlaag die zich het recht toe-eigent om richting te blijven geven aan de toekomst van Nederland.

Paniek
De bubble van de deugdzamen laat een lichte vorm van paniek zien. Brexit, Oekraïne-referendum en de verkiezing van Trump laten zien dat er een omvangrijke onderstroom is van mensen die de hakken in het zand zetten. Tot en met D’66 keren zittende partijen zich tegen het referendum vanwege het gevaar dat die een ongewenste uitslag kan opleveren. Ondertussen beginnen media zich af te vragen hoe ze meer aandacht kunnen besteden aan de gevoelens van de ‘boze mens’. Het lukt ze slecht. Er overheerst verslagenheid en verongelijktheid en er heerst angst vanwege de bedreiging van hun genoegzame wereld. De geruststellende veiligheid waarin je ongestraft alle niet door het establishment goedgekeurde meningen straffeloos kon afzeiken en daar zelfs applaus voor oogstte, lijkt voorbij te zijn. Banen en carrières staan op het spel, de toekomst is onzeker geworden.

Revolutie?
Er is wel degelijk een revolutie gaande van mensen die van mening zijn dat betrouwbare normen en waarden verkwanseld worden door de kritiekloze acceptatie van de islam, door het te veel macht af staan aan Europa en door de globalisering waar alleen het establishment van profiteert. Baanonzekerheid is bijna de norm geworden en op belangrijke zaken als de zorg wordt onbegrijpelijk bezuinigd. Voorman Pechtold van D’66 probeert het tij nog te keren door te schamperen over populisme en over het feit dat de ‘boze mens’ vooral te vinden is onder de groep die de snelle ontwikkelingen niet meer kan volgen. Hij verliest aan geloofwaardigheid. Hij heeft het mis, zoals het hele establishment het mis heeft. Daar staren ze zich blind op figuren als Wilders en Trump en missen de daarachter oprijzende menigte die zich in toenemende mate tegen het establishment aan het keren is.

Ik vond dat Pauw er gisteravond bleek, oud en moe uitzag. Ik ben benieuwd hoe lang het programma in deze vorm nog zal bestaan. Het applaus verstomt. Ratten verlaten het schip en de bevolking kijkt uit naar 15 maart 2017. Dan gaat het om een tussenstand, want dit is nog lang niet afgelopen.

---

Verwant: Martien Pennings analyseerde de bijdragen en interventies van Pauw in deze uitzending en dat leidde tot een nogal onthullend blog.

Ook verwant: Hannibal op ‘Veren of lood’: Pauw kan er beter mee stoppen

Ook verwant: Batavirus: De bubbel van Jeroen Pauw is lek  (humorvol geschreven

Ook verwant: Sietske Bergsma op TPO: Jeroen Pauw is een gaslighter

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek