Van Geert Wilders mogen de Nederlandse pers en politici het rambam krijgen. Zit er logica achter deze vrij harde uitspraak? En zo ja, welke is dat?

De uitspraak waarover we het hebben was niet gering van gewicht. Het had ook een vrij definitieve klank, zoals zonder twijfel ook de bedoeling was.

De oproepen aan Wilders om afstand te nemen van allerhande uitingen die alom worden beschouwd als tegengesteld aan algemeen beschaafd gedrag, nemen toe met het vaker voorkomen van deze uitingen. De vraag of Geert Wilders daadwerkelijk iets doen kan aan dat geweld wordt nooit gesteld. Het is vrij ritueel allemaal. Dat is dan ook niet de reden van dergelijke oproepen. Omdat men weet dat hij er niet aan kàn toegeven, is het behalen van goedkope succesjes als er niet beter te krijgen is het hardverdiende loon van de politieke scharrelaars die zich er aan schuldig maken.

Laten we eens aannemen dat Geert Wilders morgen een oproep zou doen aan groepen gewelddadigen, waarvan men impliceert beweert dat hij dezen aanstuurt. Als er niets gebeurt, staat vast dat men die oproep ongeloofwaardig zal noemen. Als het wèl zou werken, zegt iedereen: zie je wel!! Overigens geen erg realistisch scenario, zaken als ‘Geldermalsen’ zijn overduidelijk spontane oprispingen van mensen die zwaar gefrustreerd raken van de gluiperigheid hun eigen bestuurders, en dat maar nauwelijks kunnen bevatten. Over Pannerden en Dordrecht heb ik het gisteren al uitgebreid gehad.

Een gewaarschuwd mens?
Maar wat als Wilders een half jaar terug had gewaarschuwd voor dergelijke spontane oprispingen? Dan zou je nu overal in de media de beschuldiging horen, dat dat een verkapte oproep tot geweld was die nu wordt verzilverd. Ergo: Wilders zou de schuldige zijn. Hetzelfde zou worden geroepen als hij nu oproept geen geweld te gebruiken bij protesten. Dat hij nooit geweld gepredikt heeft zou zijn vergeten, men zou slechts concluderen dat hij op zijn schreden terugkeert en iets van berouw toont. En alles zou met terugwerkende kracht opnieuw zijn schuld zijn.

Er is een situatie ontstaan dat Geert Wilders nog slechts kan herhalen wat hij al eerder zei – niet meer en niet minder. De politici die hem nu oproepen geweld te veroordelen impliceren hiermee, dat hij het geweld aanwakkert. Wat onzin is, want degenen die het geweld aanwakkeren zijn de regering die de grenzen niet sluit, en lokale bestuurders die uit eigenbelang hun bevolking een AZC door de strot duwen. Geen politicus die dat durft te zeggen natuurlijk, want dan wordt je bij de publieke omroep politiek-publicitair gefusilleerd. Dat dat broodnodig is om de stand van zaken in het land te doen bedaren schijnen weinigen te (willen) beseffen.

Ervaren politici
Met bovenstaande vertel je ervaren politici niets nieuws. Dus waarom zij Wilders dergelijke oproepen doen kunt U op uw vingers natellen. Vanwege het kleine gewin dat dergelijke indirecte verdachtmakingen toch altijd weer op leveren. Daar zit dan ook de achtergrond van die tweet die U hierboven ziet afgebeeld. Door hard en niet voor discussie vatbaar mede te delen dat de hele brullende goegemeente het dak op kan, doet Wilders een stevige poging iedereen duidelijk te maken hoe de vlag hangt. Het risico van de vingertjes die vol pathos naar hem wijzen tijdens de Kerstdagen moeten voor lief worden genomen – op langere termijn behoeft hij nog slechts hierop te wijzen om iedereen te herinneren aan de domheid er om te verzoeken.

Voor journalisten geldt iets dergelijks, al lijken er weinig journalisten rond te lopen bij de parlementaire pers die a) bovenstaande volledig beseffen en b) de moed hebben dit aan de kaak te stellen. Martin Sommer (De Volkskrant) is mogelijk de uitzondering die deze regel bevestigt, maar ook hij is niet zo gek dat hij bij #Pauw plaats neemt tegenover een groepje schreeuwerige cabaretiers die hun negotie aan de man zitten te brengen a raison van 2500 euro per optreden.

Want met verstandig handelen heeft dit alles al lang niets meer te maken.