Daniel Lacalle – World Economics – Episode 8
Een van de grote vragen met de economie is altijd weer: what drives world economics to a crisis? Daniel Lacalle geeft antwoord.
In this episode of our video blog, we discuss what drives an economy to a crisis.
Governments always see the problem of the economy as a demand issue, and tend to create larger imbalances by pushing demand-side policies.
Publicatie 18 oktober
Als ik in mijn database in mijn hersenen zoek naar de bepripsomschrijving van economie , oftewel definitie. Dan kan ik alleen deze : ” Economie is de wetenschap die de mens bestudeerd in zijn streven naar welvaart”. Schijnbaar is het verworden tot een totalitair systeem dat de mens de afgrond in schopt omwille van eigen belang. Geen bestudeerde zaken , maar hersenspinsels van geld graaiers. De liefde voor geld is de wortel van al het kwaad!
‘k Sluit me aan bij @Martin de Koning.
Economie moet gaan over de vraag : Hoe brengt men welvaart tot stand.
Een van de grote vragen met de economie is altijd weer: what drives world economics to a crisis?
De vraag zou niet moeten zijn: “WHAT drives….”, doch “WHO drives world economics to crises?
Het begon allemaal met de introductie van het Federale Reserve Bank(FED) systeem. Toen de Federale Reserve Act werd geïmplementeerd in de Verenigde Staten in 1913, waarschuwde Congreslid Charles Lindberg het Congres van de VS in een congresbericht van 22 December, 1913 (vol.51) dat een onvermijdelijk consequentie van het institutionaliseren van het Federale Reserve Systeem was dat – gebruik makend van hun macht van inflatie en deflatie over de economie – de corporaties de controle zouden overnemen. In de woorden van Congresman Lindbergh’s:
“Van nu af aan, zullen depressies wetenschappelijk gecreëerd worden”.
En zo gebeurde het. In 1929 crashte het groot kapitaal, het industrieel-militair complex + banken met opzet de aandelenmarkt. Hoe? Fluctuaties in de aandelenmarkt worden gedreven door emotie. Vlak voor de 1929 crash, werd er opwinding in de markten gecreëerd wat een periode van inflatie tot gevolg had. Zij die de controle hadden verkochten hun aandelen voor premium (hoge) prijzen, om daarna vervolgens paniek te creëren in de markt. En toen de prijzen ineen zakten, kochten zij hun aandelen terug voor bodemprijzen – en elimineerden de noodlijdende concurrentie in één keer.
Maar ook staten, landen, regeringen raakten ,bijna, failliet en moesten derhalve geld lenen om hun budgetten weer op orden te krijgen. Zo ontstonden ‘staatsschulden’. Staatschulden die, door hun omvang, onmogelijk zijn af te lossen. Zo blijven landen voor altijd afhankelijk van het grootkapitaal. Is een land op de goede weg om de staatsschuld in/af te lossen? Dan wordt van bovenaf druk uitgeoefend om de staatsschuld weet te verhogen. Gaat Rutte niet binnenkort weer 50 miljard bij lenen?
En om mij nu even bij Cool Pete aan te sluiten; welvaart is dat wat het grootkapitaal ons, het klootjesvolk, maximaal gunt om niet al te lastig te worden, niet te veel vragen te stellen. Je autootje, je baantje en TV’tje.
“Panem et circenes”. Brood en spelen. De Romeinse keizers deden het 2000 jaar geleden al en het werkt nog steeds. Oppervlakkige behoeften als eten en vermaak. Baantje en Rijdende Rechter.
Is het toeval dat hoog- en laagconjunctuur elkaar afwisselen met een interval van, pakweg, 7 – 8 jaar?
Nee, deze worden m.i. geregisseerd. Men heeft slecht een plausibele aanleiding nodig.