Bij D66 houdt men niet van de Vrijheid van Meningsuiting. Niet langer althans sinds bleek dat dat meningen opleverde waar men ideologisch niet van gediend is.

Het elimineren van het referendum – ooit kroonjuweel – was er slechts een eerste voorbeeld van. Bij D66 is men recent overgestapt op de redenatie, dat als mensen niet weten wat goed voor hen is, D66 hen dat maar moet voorschrijven. Partijleider Kaag is voorbeeld en uithangbord van deze gedachte, maar ze heeft het niet zelf bedacht. Het is een product van de ongeleide projectielen die sinds de opkomst van Pim Fortuyn hun verdienmodel in gevaar zagen komen, en waarbij Kaags voorganger Pechtold zo hun energie kon richten, in plaats van op zijn eigen matige functioneren.

Een dag of tien geleden kwam Kaag in het geweer tegen “illegale berichten” op sociale media. Gecombineerd met wat moderne socialistische kretologie over techreuzen en hun winsten klonk het nog enigszins bevlogen, in plaats van de verkettering van tegenspraak die het is.

Het verbieden van onwelgevallige uitspraken is per definitie iets waarmee je uiterst voorzichtig moet zijn, maar dit bewustzijn ontbreekt bij mevrouw Kaag volledig. Niet heel vreemd voor iemand die als sociale achtergrond een huwelijksleven binnen de PLO mee bracht, welbeschouwd. Haar meest bekende uitspraak: “Wie zijn die mensen?” was een waarschuwing die niemand eerder op waarde schatte, maar kan met de kennis van nu niet anders worden geduid dan als een volslagen onbegrip voor de wereld waarin ze stapte toen D66 haar vroeg. Het nieuwe motto van D66 werd zo: ze bedoelt het goed – en tegenspraak wordt verder niet getolereerd.

Kritiek op dergelijke uitspraken ontbreekt in de reguliere media dan ook volledig – doordenken over wat een uitspraak mogelijk allemaal impliceert is al helemaal not done.

Zoals Dick Kraaij eerder vandaag al constateerde, is haatzaaien het nieuwe handelsmerk van D66 geworden. Eerder ontdekte men bij de PvdA al dat dit hoogstens op korte termijn electoraal soelaas biedt. Wat niet wegneemt dat het kader van die partij zichzelf er volledig mee heeft vergiftigd. D66 was ooit de partij van de redelijkheid. Onder Kaag keert ze daar niet naar terug, zoveel is duidelijk. De sinds 2001 ingesleten geraakte gewoonte om niet openbaar in te gaan tegen Pechtold als prominent D66-lid blijkt een belangrijker partijkenmerk geworden dan de ideologische linksliberale bevlogenheid waar de partij ooit mee leurde.

Dat heeft iets bijzonder treurigs, gezien de geschiedenis van de partij.

---

Meer over D66 en het politieke functioneren ervan leest u hier op Veren of Lood.