Dat je je eigen antisemitisme niet als zelfhaat karakteriseert maar als Israël-kritisch is al schizofreen genoeg. En dan op Joop.nl? Martien vindt er wat van.

“Wij hadden al een tijdje niet op Joop.nl gekeken omdat we eerlijk gezegd nog liever een met corona besmette breinaald via onze anus door onze plasbuis duwen ( . . .).”

Begin van een stukkie op GeenStijl dat ik totaal kan meevoelen en waarin gesignaleerd wordt dat de “Joop” een antisemitische “Israël-kritische” column heeft verwijderd.

Antisemieten mag je ze niet noemen bij de “Joop”, dus heb ik het over Israël-irrationalisten. Dat zijn mensen die alles in het werk stellen om Israël te belasteren en daartoe perverteren ze de geschiedenis en de actualiteit. Henk Witte, vaste columnist bij de “Joop”, is zo’n lasterende Israël-irrationalist. Maar zijn laatste column was blijkbaar iets té opzichtig . . . . eh . . . . Israël-irrationalistisch. Want die column was zomaar ineens onvindbaar geworden. Zelfs op de persoonlijke pagina van Henk Witte wordt zijn meest recente anti-Israël-column niet meer genoemd. Kijk maar:

Ik heb in een tweet al aandacht besteed aan deze column, in combinatie met een andere column, óók van een vaste columnist van de “Joop”, óók zo’n Israël-irrationalist, Han van der Horst. Eigenlijk was ik al van plan te zijner tijd een pittige kritiek te wijden aan de column van Witte en . . . . . daartoe had ik een aantal screenshots gemaakt van de tekst. Alsof ik voorvoelde dat-ie zou verdwijnen wegens too obvious, té in-de-gaten-lopend. Want uit fatsoen hebben ze hem natuurlijk niet weggehaald. Uitsluitend omdat ze betrapt zijn en de ophef te groot werd.

Daar gaan we dus.

U begrijpt: die Joden hebben het aan zichzelf te wijten en ze roepen het over zichzelf af. En u snapt ook dat de schrijver zulks tot zijn grote spijt moet vaststellen. Hitler had het al over “das internationale Finanz-Judentum”. En antisemieten overal ter wereld herhalen het graag tot op de dag van vandaag. Toevallig zag ik dezer dagen een documentaire over de Holocaust en de aanloop ernaar toe. Die docu zou iedereen ooit in zijn leven moeten zien. Als u toch bezig bent: op precies 11:15  heeft Hitler het erover. Het “Weltjudentum” komt bij Witte ook voorbij: “economische macht van Joden in de wereld”,  “invloedrijke en strategische posities”. Maar Henk Witte is uiteraard géén antisemiet en zou het graag allemaal anders zien.

Het is blijkbaar een echt stokpaard van Witte, want hij gaat man en paard en rugnummers noemen. Ach ja, hij hééft een punt, want Joden zijn nu eenmaal een slim volk dat het niet alléén in de financiële wereld goed doet. Waar las ik laatst nou toch weer van dat relatief enorme aantallen patenten dat dat kleine Israël jaarlijks laat registreren? U vraagt zich misschien af wat er nou zo slecht is aan veel Joden op invloedrijke posities. Maar dat antwoord leest u hierboven “onvoorwaardelijke steun voor Israël” van de Amerikaanse regering. U begrijpt: steun aan Israël is slecht en als die ook nog eens “onvoorwaardelijk” is dan betekent dat: steun voor de constante misdaden die Israël pleegt! Toch? Henk Witte?

Hierboven somt Witte die misdaden van Israël op: géén “tact en vredelievendheid”; vrijbrief voor bezettingsbeleid; schaamteloos landjepik; Palestijnen in de marge dwingen, boycotten, isoleren en gevangen houden. Dat is dus allemaal lasterlijke onzin. En waarom dat zo is, leg ik uit in mijn kritiek op de alinea hieronder.

Nee, geen van de partijen heeft schone handen, maar dat de Joodse handen bebloed zijn geraakt komt uitsluitend en alleen door de in 1920 onder Amin al-Husseini, de Moefti van Jeruzalem, begonnen terreur tegen zowel Joden als tegen dat deel van de Arabieren die wél met de Joden wilden samenwerken. Dit kan niet genoeg benadrukt worden: de Palmaffia’s zijn vanaf de Moefti de terreur begonnen en hebben die via Arafat, Abbas en Hamas nu al 100 jaar lang volgehouden. Alles wat de Joden sinds 1920 aan oorlogvoering, counter-guerilla en veiligheidsmaatregelen hebben moeten nemen, is uitsluitend te wijten aan Palmaffia-agressie. Niet “de politiek van Israël” ligt “aan de basis ( . . .) voor [sic] de herhaaldelijke spanningen en conflicten” maar 100 jaar Palmaffia-terreur en -rejectionisme.

En Irgun en Lechi deden wél onder in wreedheid voor de Arabische terreur. Twee citaten.

Alan Dershowitz tekent in zijn “The Case for Israël” de volgende getuigenis op van een Engelse politiechef over een door de Moefti ontketende pogrom in Hebron in 1929:

“Bij het horen van gegil in een kamer, ging ik door een soort van tunneldoorgang en zag een Arabier bezig met het afsnijden van het hoofd van een kind met een zwaard. Hij had het kind al getroffen en wilde opnieuw toeslaan, maar toen hij mij zag probeerde hij de slag op mij te richten, maar miste. Hij stond bijna tegen de loop van mijn geweer aan en ik schoot hem laag in zijn kruis. Achter hem bevond zich een Joodse vrouw gesmoord in bloed met een man die ik herkende als een [Arabische] politieagent genaamd Issa Sheriff uit Jaffa in Mufti. Hij stond boven de vrouw met een dolk in zijn hand. Hij zag me en snelde een aangrenzende kamer in en probeerde me buiten te sluiten, terwijl hij schreeuwde in het Arabisch: ‘Edelachtbare, ik ben een politieagent.’ Ik ging de kamer binnen en schoot hem neer.”

Arthur Koestler in “Promise and Fulfillment: Palestine 1917- 1949”:

“( . . .) in elk geval begingen de Joden geen individuele daden van sadisme (. . .) Maar op andere plekken werden de lijken van Joden die in Arabische handen waren gevallen gecastreerd gevonden en met hun ogen uitgestoken. ( . . .) Voor ik Tel Aviv verliet heb ik de hand gelegd op een collectie foto’s die ik aan Alexis Ladas van de Commissie van de Verenigde Naties heb doorgegeven. Ze tonen grinnikende mannen in Arabische uniformen poserend voor de fotografen met hun bajonetten verzonken in een stapel naakte en verminkte lijken en dergelijke ( . . . ) ik vermeld dit onderwerp met tegenzin ( . . .) dit soort zaken is niet begonnen met de oorlog; vanaf de dag van de eerste Joodse nederzettingen, was een Jood als hij de langs de kant van de weg vermoord werd gevonden bijna altijd verminkt.”

Witte heeft het over de Israëlische Vader des Vaderlands:

“( . . .) in 1947 de intimidatie- en afschrikkingscampagne van Ben-Goerion c.s. richting de Palestijnen.”

Ik weet niet welke beuls-woorden van Ben Gurion door Witte bedoeld worden. Misschien iets in de orde van Ben Gurions reactie op “het in 1939 door de Britten opgestelde MacDonald White Paper”? Ben Gurion zei namelijk op 18 mei 1939 het volgende:

“Het is een beleid [van dat White Paper] waar het Joodse volk zich niet bij zal neerleggen. Zo’n regime kan alleen met geweld worden gesteld en gehandhaafd. Het lijkt aannemelijk dat de Joden liever zullen vechten dan zich aan de Arabische overheersing te onderwerpen. En het onderdrukken van een Joodse opstand tegen het Britse beleid zal [voor de Britten] net zo’n onplezierige taak zijn als de onderdrukking van de Arabische opstand is geweest.”

Waarom was Ben Gurion zo stevig? Omdat onder druk van dreiging van nazi-Duitsland de Britten tot alle concessies aan de Arabieren bereid waren en volkomen klaar om de Joden elke voor hen extreem ongunstige overeenkomst door de strot te duwen.

Witte zegt gladjes dat in dat White Paper “de Joodse immigratie werd beperkt en een onafhankelijkheid van Palestina binnen 10 jaar in het vooruitzicht werd gesteld“. Ja, zo kan je het afdoen. But there is more to it. Wim Kortenoeven noemt het “Verraad met een Mandaat” (p.196):

“Terwijl de aanstaande Holocaust zich steeds duidelijker aftekent publiceert Londen een derde Brits Witboek (de Malcolm MacDonald White Paper) waarin totaal wordt gebroken met de Balfourverklaring en de mandaatopdracht. Het beleidsdocumument voorziet in het binnen een termijn van tien jaar stichten van een Arabisch Joodse eenheidsstaat tussen de Middellandse zee en de Jordaan. De Joodse immigratie wordt tot 10.000 per jaar beperkt over een periode van vijf jaar. Er mogen bovendien eenmalig 25.000 Joodse vluchtelingen naar Palestina. Na vijf jaar moet Joodse immigratie afhankelijk worden van Arabische toestemming. Joodse vluchtelingen uit Duitsland en andere Europese landen die door de mazen van het net zijn gekomen, worden door de Britse marine tegengehouden of gedetineerd. Londen informeert de nazi-regering in Berlijn zelfs over de manieren die door de Joden worden gebruikt om uit Duitsland te ontsnappen. Het Britse handelen is en flagrante schending van de mandaat-opdracht en lokt zelfs een kritisch rapport uit van de Permanente Mandaatcommissie van de Volkenbond. Met het in september 1939 uitbreken van de Tweedec Wereldoorlog wordt echter niet alleen het rapport, maar ook de Volkenbond zelf irrelevant. Het Witboek daarentegen, blijft tot het einde van het Mandaat (14 mei 1948) de basis van de Britse Palestinapolitiek.” [mijn vet]

Ben Gurion reageerde dus op het vooruitzicht van Joden geregeerd door Arabieren die na vijf jaar elke Joodse instroom in Palestina konden verhinderen. In het door mij en een collega vertaalde boek van Rubin en Schwanitz over de samenwerking tussen de Moefti van Jeruzalem en Hitler, wordt de episode van het MacDonald Witboek uitgebreid behandeld. Na een schildering van het nagenoeg totale inwilligen van alle Arabische eisen en de desondankse weigering van de Moefti om de deal te sluiten die hem heel Palestina na vijf jaar in de schoot had geworpen, schrijven de auteurs op pagina 158:

“In plaats daarvan verwierpen de Arabische leiders van Palestina het Witboek, streefden naar totale overwinning, werkten samen met de Duitsers tegen de Britten en kregen uiteindelijk niets. Door deze oriëntatie werd onvermijdelijk gemaakt: de Arabische verwerping in 1947 van verdeling en een Palestijns-Arabische Staat; de oprichting van Israël in 1948; vijf oorlogen; de vertraging van de Israëlisch-Palestijnse onderhandelingen met vijfenveertig jaar; en de afwezigheid van een Palestijnse staat tot ruim in de eenentwintigste eeuw, generaties na de afwijzing van de overeenkomst van1939.”

Wat schreef Witte ook alweer? Oh ja: “Feit blijft dat de Palestijnen zich in rede beroepen op het in 1939 door de Britten opgestelde MacDonald White Paper.” Godallemachtig, wát een kolder!

Nog even iets over Ben Gurion, die gedurende de Holocaust en de Moefti-terreur natuurlijk best wel een stukje kan zijn opgeschoven qua hardheid richting Arabische terreur. Maar hier kwam Ben Gurion vandaan: een deel van een toespraak van hem van Augustus 1937:

“Geen Joodse staat, klein of groot, in een deel van het land of in het hele land, zal [waarlijk] gevestigd zijn zolang als het land van de profeten niet getuige is van de verwerkelijking van de grote en eeuwige morele idealen die generaties lang gekoesterd zijn in onze harten: één wet voor alle inwoners, rechtvaardig bestuur, liefde voor je naaste, waarachtige gelijkheid. De Joodse staat zal een rolmodel voor de wereld zijn in zijn behandeling van minderheden en leden van andere naties. Wet en rechtvaardigheid zullen zegevieren in onze staat, en een stevige hand zal alle kwaad uitroeien binnen onze rijen. Dit uitroeien van het kwaad zal geen onderscheid maken tussen Joden en niet-Joden. Net zoals een Arabische politieman die Arabische geweldplegers helpt streng gestraft zal worden, zo zal een Joodse politieman die een Arabier niet beschermt tegen Joodse vandalen streng gestraft worden.” (Karsh,”Palestine Betrayed” p. 26)

Rusland heeft geen flikker op de Krim te maken. Het “handelen” van Rusland is ten aanzien van de Krim altijd puur op expansie en ijsvrije havens gericht geweest. Dat mag en is zelfs “natuurlijk” te noemen, maar Witte doet net of Rusland moréél meer recht kan laten gelden op de Krim dan de Joden op Palestina. Kolder!

Goor zinnetje: “Grond die Israël in figuurlijke zin niet heeft, maar letterlijk intussen des te meer.” Ergens in dit stuk gebruikt Witte ook weer die kleuterige lasterterm: “landjepik”. Gadverdamme! De Joden hebben alle internationaal-rechtelijke én morele rechten om in Samaria-Judea te wonen: duizenden jaren aanwezigheid; eeuwenlang verbonden gebleven ook in de diaspora (“Volgend jaar in Jeruzalem!”); humaniteit, redelijkheid en welvaart naar een leeg en desolaat Palestina gebracht; door de Volkenbond internationaal-gerechtelijk toegestaan zich te vestigen in Palestina van de kust van de Middellandse Zee tot aan de Jordaan; zich verdedigd tegen islamitische terreur; drie aanvalsoorlogen overleefd (1948, 1967, 1973); 800.000 vluchtelingen uit Arabische landen geïntegreerd in een armoedig-land-in-opbouw-en-onder-bedreiging.

En dan die huichelende slotzin!

“Die scheve situatie, de twee-maten politiek, en de invloed van de Joodse lobby op de wereldpolitiek gaan opspelen, en leidt wellicht tot een toenemende afkeer van Israël en daarmee van de Joodse medeburger.“

Ja, wat erg nou toch hè? Maar die “scheve situatie” en die “twee-maten politiek” bestaat alleen in links-regressieve koppen als die van Witte cum suis. En omdat jullie de media al decennia beheersen, bestaat dat allemaal ook in de breinen van een gehersenpoeld publiek. En dat vinden jullie lekker! Want jullie wéten dat jullie liegen en lasteren. Maar jullie gaan gewoon door. En dat noem ik Israël-irrationalisme. Nee, hoor: antisemieten zijn jullie niet, met jullie “Joodse lobby” en jullie grote bezorgdheid om “de Joodse medeburger“.

Bij het ter perse gaan van dit stuk leer ik dat Henk Witte ook nog onder pseudoniem actief is op de “Joop”. Onderstaand het “identiteits-plaatje” dat bij dat pseudoniem hoort. En u wordt verzocht hier geen vette vertegenwoordiger van het “internationales Finanz-Judentum” in te zien.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Martien Pennings

Meer van Martien Pennings op Veren of Lood vindt u hier.