Vakcentrale CNV heeft een stemhulp uitgebracht.

De stemhulp van het CNV is geen tool, maar een overzichtelijke PDF in landschapsoriëntatie; van het soort dat we kennen van de pseudo-concurrenten binnen Team Rouvoet: ‘Hoi, welke zorgpolis past bij jou?‘

Wat zou een goed vakbondslid moeten stemmen? Die vraag beantwoordt het CNV niet concreet. Wel heeft de christelijke bond de standpunten van politieke partijen over twaalf thema’s achter elkaar geplaatst en afgezet tegen het eigen standpunt. Voorbeeld:

De loondoorbetalingsverplichting voor werkgevers biedt zekerheid en moet gehandhaafd blijven. Extra inzet is nodig om de re-integratie van zieke werknemers te bevorderen.

De PVV van Geert Wilders heeft op dit thema, “Ziekte werknemer/arbeidsongeschiktheid”, “geen expliciet standpunt benoemd” in het verkiezingsprogramma, dat, zoals bekend, op minder dan een A4’tje past.

Een stemhulp van de bond — het is op zichzelf geen slechte zaak. Evenmin als een stemhulp voor leden van de Consumentenbond, voor natuurliefhebbers, amateursportbeoefenaars, vegetariërs, afvallige moslims en automobilisten. Alleen een stemhulp voor journalisten, in het bijzonder hen die werken bij de publieke omroep, moet als iets verwerpelijks worden beschouwd. Die zouden uitkomen op niet stemmen op een “populist” die het derde net en Joop.nl de nek omdraait, Jolo gaat geselen, Hans Laroes wil laten kruisigen en Peturr met pek en veren het land zal uitzetten. Zoiets beïnvloedt je berichtgeving, pardon: nepnieuws ten gunste van de grootste concurrent van die neorealist.

Als vakbondslid (ook van de FNV, of een bond in een andere vakcentrale) verdient de CNV-stemhulp best een paar minuten aandacht. Laten we het CNV niet te hard vallen; het is de FNV niet. Maar helaas gaan de Tweede-Kamerverkiezingen deze keer minder dan ooit over standpunten die expliciet in de verkiezingsprogramma’s zijn benoemd en ook niet wat het CPB ervan vindt.

De vraag of de pensioenen nog wel betaalbaar blijven, of tenminste de mensen in zware beroepen (ver) voor hun 67e met pensioen kunnen, Bulgaarse truckers worden aangepakt, mijn loon hoog en vast genoeg is voor de almaar stijgende woonlasten en nog zoveel meer hete hangijzers, hangen vooral af van de vraag hoe sterk het immigratiesaldo blijft groeien (immigratie van hoofdzakelijk kansarmen minus de emigratie van kaaskoppen met sterke schouders) en van de grijpgrape vingers van de ECB en federatiefetisjisten à la Guy Verhofstadt in Brussel.

Dat heeft de PVV goed gezien. Wilders c.s. benoemen tien (!) van de twaalf CNV-thema’s annex -eisen niet. Over “Belasting/inkomen” stelt de PVV: “Lagere inkomstenbelasting” in het vooruitzicht. Het CNV wil:

Arbeidsvoorwaarden moeten leeftijdsonafhankelijk zijn, daarom moeten de jeugdschalen vanaf 18 jaar worden afgeschaft; voor alle werkenden moet gelden dat de belastingdruk op arbeid daalt en het besteedbaar inkomen stijgt. In plaats van arbeid kan consumptie, vervuiling en vermogen hoger worden belast.

De christelijke vakcentrale kiest enerzijds voor versimpeling (maar wel een die leidt tot het minder aantrekkelijk maken voor de dichtsbijzijnde supermarkt om uw net volwassen geworden zoon als vakkenvuller in dienst te houden) en anderzijds voor complexiteit op grond van poltiek-correcte blabla. De PVV houdt het simpel en generiek. Dat lijkt me in dit geval geen slechte keuze.

Er is meer dan een reden waarom dat zo is. Inhoudelijk leiden lagere belastingen — met als achterliggende gedachte een kleinere, minder bedilzuchtige staat — tot meer economische dynamiek. Lastenverlichting geeft burgers energie, waarvan de waarde moeilijk valt te onderschatten. Verder zijn de eenvoud en beperking van de PVV-agenda ingegeven door de beperking van het stelsel waarbinnen de beweging opereert: het is waarschijnlijk dat Wilders de grootste wordt, maar totaal onwaarschijnlijk dat hij alleen kan gaan regeren. En dat geldt voor iedereen — ook voor Club Rutte.

Na 12 september 2012 hebben we gezien wat het verkiezingsprogramma van een partij als de VVD en de daaruit afgeleide one-liners (“Geen cent meer naar de Grieken”) waard zijn.  Bovenal echter lijkt Wilders het vizier te hebben op teruggeven van de natie aan… Nederland. Dit is geen loze kreet. Inmiddels voelt het gros van de Nederlanders (onder wie een groeiend aantal allochtonen) op hun klompen aan wat dat zoal betekent. En nee, klompen zitten aan uw voeten, niet in uw onderbuik. Wanneer ons land zelfstandig maar hartelijk samenwerkend met de buren koers zet naar een positie waarin het weer baas wordt binnen zijn eigen grenzen, zijn de overige geschilpunten relatief snel gekwartet, pardon: afgetikt. De hardste polarisatie van onze dagen bestaat immers niet op de meeste ‘ondergeschikte’ punten en werkbare compromissen lijken mogelijk.

Dit zou het Christelijk Nationaal Vakverbond (CNV) toch bijzonder moeten aanspreken…