Afgelopen zaterdag was er een congres van het CDA. Door een aantal domme kreten die prompt het nieuws haalden, verdween achter de horizon dat er nog meer werd gezegd dat tenminste dubieus was.

Wat vanzelfsprekend als eerste het nieuws haalde, was Van Haersma Buma’s verzekering dat het CDA onder zijn leiding nooit met de PVV zou gaan regeren. Dit was om meerdere redenen een domme mededeling, maar wellicht kon Buma niet anders – wat het overigens niet minder dom maakte. Onmiskenbaar blijft, dat Buma in zijn partij te weinig gezag heeft om een werkelijke vuist te maken. Dan lijkt het altijd aardig om iets te roepen dat je met Wilders niets van doen wilt hebben – de media vinden dat geweldig – maar het is korte termijn knikkeren.

Een uitspraak als deze impliceert bovendien dat het met een andere leider wel zou kunnen, dat regeren met de PVV. En wie weet wordt Buma dan toch nog minister. Ook is de vraag of een hernieuwde Deense variant hetzelfde is als regeren met de PVV die dan immers slechts gedoogt – hetgeen zou betekenen dat deze uitspraak geen enkele betekenis had. En als hij het meent is het bovendien dom om de linkervleugel van het CDA zó in de kaart te spelen. Weliswaar zitten daar de meeste prominenten, maar als je als CDA ooit nog de VVD opnieuw wilt overvleugelen, zul je toch de rechterflank steviger moeten maken dan zij nu is.

Enfin, de bottom line is mogelijk dat Buma het al heeft opgegeven.

Dat idee krijg je ook als je een van de meer serieuze politieke voorstellen van afgelopen zaterdag nader beschouwt. Buma stelt voor Nederlandse soevereiniteit in te leveren teneinde de EU in staat te stellen de grenzen beter te bewaken. Het stond er echt:

“Rutte doet erg angstig als het gaat om de overdracht van zeggenschap, maar om het vluchtelingenprobleem op termijn aan te kunnen, ben ik bereid soevereiniteit in te leveren.”

Wat mij hier sterk aan opviel, was de terloopsheid van deze mededeling. Zo van: “Geachte EC in Brussel, we hebben in onze achterzak nog een restje Nederlandse soevereiniteit gevonden, en nu leek het ons een aardig idee als wij u dat geven, zodat U eindelijk zal gaan doen wat we lange jaren geleden bindend met U hebben afgesproken.”

Grondwetswijziging
Wat ontbreekt hier, zo even tussen neus en lippen door? Dat voor de overdracht van soevereiniteit een grondwetswijziging toch wel het minste is. Maar het idee komt niet in Buma op. Hij zit volledig in het spoor van de facto landverraders als ex-premier Balkenende, die de Nederlandse soevereiniteit weggaven, ondanks een luide en duidelijke tegenstem van de bevolking bij het referendum over de Europese grondwet in 2005. Buma draait er een mooie strik omheen, houdt het smekend richting Brussel, en zegt dan: “Ruilen?”

Maar wel een heel betoog houden over het belang van het behouden van onze eigen Nederlandse identiteit:

In een wereld die chaotisch is en waarin veel veranderingen op ons afkomen, is het belangrijk trots te zijn op wat er is bereikt en daar ook voor te staan. De samenleving is te onzeker geworden, en daar komen veel gevoelens van onveiligheid uit voort.”

Zoals Van Haersma Buma het brengt gaat het weer over Marken & Volendam, placht mijn vader over dergelijke zaken op te merken. Dieper gaat het inderdaad niet.