Gisteren verkondigde Ruth Peetoom, voorzitter van de grootste christelijk geaffilieerde partij van ons land, in een interview met NRC Handelsblad dat ze er klaar voor waren. Ze doelde daarbij op een mogelijke kabinetscrisis, zoals de Nederlandse MSM twee weken terug speculeerden als in de lucht zou hangen. Het CDA beschikt na een bijeenkomst van de politieke top nu dus over een heus scenario. Chapeau!

Waar gaat het om, ook al weer? De directe aanleiding van de speculaties was het schot voor de boeg van het kabinet dat de PVV gaf door aan te kondigen dat in geval van extra bezuinigingen, boven op en buiten het gedoogakkoord om, het eerst maar eens 4 miljard moest worden geschrapt bij Ontwikkelingssamenwerking. Een open zenuw bij het CDA.

Landelijk nieuws volgens de MSM was, dat Peetoom mededeelde, dat in geval van een kabinetscrisis het CDA in staat zou blijken via een versnelde procedure een leider te kiezen die de partij zou gaan aanvoeren in de daaropvolgende zittingsperiode van het parlement. En passant liet Peetoom ook weten, dat de fixatie van de Kamerfractie op de financiële problematiek van het moment in haar partij met gemengde gevoelens wordt bekeken.

Het keffertje dat twee weken na dato aankondigt dat het in staat is in geval van nood terug te blaffen.

Tsja.

Desalniettemin waren uit deze uitspraken zeer interessante feiten te genereren. Om als eerste dat leiderschap maar eens bij de horens te vatten, de uitspraken van Peetoom zijn in zekere zin een mes in de rug van Maxime Verhagen. Niet alleen suggereert Peetoom dat hij niet de huidige leider is (en wie anders, laten we reëel zijn), maar tevens is het een indicatie dat hij het ook niet worden kan. Onaardig naar Verhagen, en slecht voor de positie van het CDA in het kabinet.

Dat het leiderschap van het CDA niet erg in trek is, werd twee weken terug (sic!) nog gedemonstreerd door Camiel Eurlings. Eurlings gaf aan ècht niet beschikbaar te zijn voor het leiderschap. Bij ontstentenis van geloofwaardige alternatieven voor Verhagen en Eurlings maakt het het gekef van Peetoom wel erg schril klinkend.

Ook interessant was, dat de positie in de peilingen bij het CDA blijkbaar zeer zwaar weegt. Hoewel ze met geen woord werden genoemd, was het immers juist die positie in de peilingen die de aanleiding voor de geruchten van CDA-verzet in de wereld hielpen. Objectief gezien waren de uitspraken van Geert Wilders over OS echt het sop van de kool niet waard. Het was niet meer dan een bevestiging van eerder ingenomen standpunten.

Ergo, het CDA verklaart bij monde van Peetoom dat de peilingen de partij heel zenuwachtig maken. Begrijpelijk, maar niet erg handig. Deelnemers aan peilingen weten nu dat ze door niet het CDA aan te kruisen die partij tot bewegen kunnen verleiden. Die ontwikkeling is al een tijdje gaande, maar zal hierdoor worden versterkt.

Dat de behandeling van de financiële problematiek heeft geleid tot een ongekende (en verbazingwekkende!) populariteit voor minister van financiën JK de Jager is ook zoiets waar Peetoom blijkbaar even niet aan dacht toen ze met het NRC sprak. Populariteit wint nu eenmaal stemmen. Het CDA zit niet in een positie waarin ze erg kieskeurig kan zijn met de onderwerpen waarmee kan worden gescoord.

Met die te laken fixatie van de christelijke politici op ‘s lands financiën die door Peetoom werd geconstateerd was nog iets geks: de zorg is bij uitstek het agendapunt waarbij CDA en PVV tamelijk eensgezind optrekken. Dat Peetoom suggereert dat juist de uitspraken van Geert Wilders de dreiging van een kabinetscrisis in de hand werkten doet daardoor wat vreemd aan.

Daarmee is de cirkel weer eens rond. De MSM pikten het interview met Peetoom op om te kunnen onderstrepen dat het de PVV is die op moet passen. Dat, in het kader van een politieke herschikking die de PVV buiten spel zou kunnen zetten.

Wie de uitspraken op hun politieke merites beschouwt, ziet dat zij eerder een waarschuwing aan het adres van de VVD behelzen. Dat is gezien de samenstelling van het kabinet ook een heel logische zet. Het CDA vormt van dit kabinet de linkervleugel, en linkervleugels profileren zich door op te komen voor de financiële situatie van de minderbedeelden.

Maar als het de VVD was waartegen de waarschuwingen gericht waren, dan is de nieuwswaarde vanzelfsprekend nihil. In de huidige situatie heeft het CDA namelijk niet de middelen zich af te zetten tegen de VVD. Het mag ook niet klagen: een onevenredig groot deel van het kabinet komt voort uit het CDA, minister Donner wordt binnenkort officieel benoemd tot ‘s lands onderkoning (vvz RvT) en het regeringsakkoord volgt getrouw het verkiezingsprogramma van het CDA in 2010.

Dat wie regeert meer wordt afgerekend op de omstandigheden waarin moet worden gewerkt dan de mate waarin men zijn zin weet te krijgen is iets waar men mee moet leven. Maar hoewel het CDA dat best weet, doe het toch pijn dat juist zij het is die de klappen op vangt. Het is een beetje eigen schuld dikke bult. Na de val van Balkenende IV durfde men de gevallen premier niet te dumpen, hoeveel aanleiding er ook voor was. De omvang van het uiteindelijke verlies was voor een groot deel hieraan te wijten, alsook aan het versmaden van de kans, die de PvdA door te breken, bood.

 

---

Eerder verschenen op Artikel7.nu