Catalonië wordt nu een klucht – met vlijmscherpe randjes
Regiopresident Puigdemont van Catalonië is in Brussel gesignaleerd. Dat wijst er op dat de Spaanse centrale regering in Madrid de strijd met het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven in ieder geval voor de korte termijn gaat winnen.
Dit weekend gebeurde er eigenlijk weinig. Vrijdag stelde ik al de vraag: Catalonië, wat nu? Madrid handelde snel, en ontsloeg volgens de door Artikel 155 van de Spaanse grondwet toe te passen de Catalaanse regioregering. Vanmorgen was nog even de vraag of de regering van Puigdemont gewoon door zou regeren in Catalonië. Maar de regiopresident nam niet het risico een veroordeling tot 30 jaar cel op te lopen, en vertrok zodra er een aanhoudingsbevel tegen hem werd uitgevaardigd. Dat hij zich nu in Brussel bevindt signaleert het hopeloze van de Catalaanse zaak, die nu als een pudding ineen zal zakken.
Voor de EU beginnen nu pas echter de ware problemen:
Ook andere Catalaanse leiders zouden zich in de Belgische hoofdstad bevinden, meldt de Spaanse krant la Vanguardia. Puigdemont heeft later vandaag een ontmoeting met advocaten. Mogelijk vraagt hij in België politiek asiel aan.
Dat asiel werd dit weekend door de Vlaamse staatssecretaris van vreemdelingenzaken Francken al genoemd:
Puigdemont in theorie politiek asiel zou kunnen aanvragen in België. ‘Het is niet aan mij om een welkomstcomité te organiseren, dat zou er wel wat over zijn, maar als Catalanen asiel aanvragen in België dan is dat volgens de wet mogelijk’, stelde hij volgens Belgische media.
Premier Michel gaf Francken zaterdag al direct te verstaan dat er geen sprake van kan zijn om Puigdemont asiel te verlenen, maar of de Belgische regering die poot stijf zal houden staat te bezien.
Premier Charles Michel vroeg zijn staatssecretaris daarop ‘geen olie op het vuur te gooien’. Michel liet persbureau Belga zondag weten dat een mogelijk asiel voor Puigdemont niet aan de orde is. ‘We herhalen onze oproep tot dialoog’, aldus de premier.
Wat niet wegneemt dat Francken het formele gelijk aan zijn zijde heeft. Anderzijds staat vast dat de EC in Brussel volkomen door het dolle zal zijn met de wetenschap dat Puigdemont in België asiel zou hebben, om nog niet te vergeten dat men in Spanje helemaal niet zal accepteren dat mede-EU-lid België Catalonië impliciet steunt. Ook al zou België Puigdemont verbieden wat voor politieke activiteiten dan ook te ontplooien tijdens zijn aanwezigheid in het Koninkrijk der Belgen.
Asiel in België, op de lip van de EC, is voor de EU een spagaat waar men niet eenvoudig uit zal komen. De hypocriete afzijdigheid van Brussel zou zo wel heel pijnlijk worden afgestraft, want dat de Catalaanse onafhankelijkheid hiermee gedaan is lijkt onwaarschijnlijk. Veel zal ook af hangen van de wijze waarop de Spaanse overheid de macht in Catalonië zal uitoefenen, maar dat het diepe wonden gaat slaan vereist weinig fantasie.
Wat dat betreft zal ook veel afhangen van de wijze waarop de Spaanse regering de uitgeschreven regioverkiezingen (in december) zal organiseren. Haar aanpak van het Catalaanse nationalisme suggereert dat dat niet langer zal worden toegestaan, hetgeen op een enorme de democratie in de regio inperkt tot een parlement dat alleen zeggen mag wat Madrid wenselijk acht. Zoiets kan nooit lang goed gaan.
Een aardige indicatie van het fanatisme van de Catalanen is ook de nederlaag die Real Madrid gisteren leed in de Spaanse competitie in en tegen het nietige Girona, dat voor het eerst op topniveau acteert. De Catalanen zegevierden op wilskracht met 2-1 – een onverwachte als als profetisch ervaren uitslag.
Toen hij de mensen opriep om in verzet te komen dacht ik al: die gaat ervandoor. Als een politicus zegt dat de mensen het moeten doen heeft hij zelf geen mogelijkheden meer. Hij heeft trouwens groot gelijk. Het is dat of de gevangenis.
Brussel zit hiermee met een onverteerbare brok in de maag. Als Belgié hemasiel verleent is het een enorme lacher voor de EU, waarin het ene EU-land politici van een ander EU-land asiel moet verlenen mdat ze vanwege een politiek feit vervolgd worden. Als ze deze mensen geen asiel verlenen, dan kunnen Puigdemont c.s. zich overleveren aan de Spaanse justitie om zich wegens rebellie te verantwoorden (max 30 jaar brommen), of naar een land buiten Europa vluchten. Putin zou zich een deuk lachen als dat Rusland zou zijn.
Wat een puinhoop. Ik denk dat de bal nu weer bij Rajoy ligt inderdaad. Hoe gaat hij dit aanpakken en hoe reageren de Catalanen daarop. Gaat hij de partijen die dit hebben geïnitieerd verbieden? Wat een idioterie!
Herstel: de bal ligt nu bij de scheidsrechter, de Europese Unie. Ik geloof niet dat het verdrag van Lissabon hier een antwoord op heeft. Het wordt dus improviseren. Gezien het niveau van de EU-bureaucraten zal dat hoogstwaarschijnlijk negatief uitpakken voor de democratie in het algemeen en de Catalanen in het bijzonder.
En inderdaad, de hele onafhankelijkheidsillusie als een kaartenhuis in elkaar gestort. De onafhankelijkheid van Catalonië was het project van een stel extremistische types die op die manier hun linkse agenda dachten te kunnen verwezenlijken. De zwakke en ijdele Puigdemont trapte er in en onder de Catalanen brak massahysterie uit.
EU haters zagen het als een kans de macht van Brussel te verzwakken, maar een onafhankelijk Catalonië zou eerder het omgekeerde teweeggebracht hebben.
Binnen de EU zijn er een aantal grote landen, Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje, misschien ook Polen, die het feitelijk voor het zeggen hebben. De rest zijn kleine tot heel kleine landjes die nauwelijks enige zeggenschap of invloed hebben.
Een onafhankelijk Catalonië had geen andere keuze gehad dan aansluiting bij de EU en wat was men daar mee opgeschoten? Binnen Spanje heeft men invloed en Spanje heeft invloed in de EU. Een onafhankelijk (haha) Catalonië heeft binnen de EU niets te vertellen en het geld dat ze nu aan de centrale overheid kwijt zijn zou dan naar de EU gaan. Wellicht zou de economie ook nog behoorlijk lijden van een Catalonië dat geen/nog geen lid is van de EU.
Wat gaat er nu gebeuren? Het volk komt weer tot bezinning, Catalonië blijft gewoon bij Spanje en bij de aanstaande verkiezingen winnen de voorstanders van de band met Spanje ruim.
Met onafhankelijkheid heeft men niets te winnen, alleen maar te verliezen. En wie het niet eens is met het beleid van de EU moet andere wegen zoeken. Een EU brengt meer voor dan nadelen. Er zijn problemen, bijvoorbeeld de immigratie van nuttelozen, het uitkeringstoerisme, de overdracht van geld van Noord naar Zuid, de federalisering. Dat moet gestopt worden. Dat is het wat aangepakt moet worden.