Met de kwestie-Catalonië komt ook de bekende hypocrisie van zowel EU als EUP opnieuw pijnlijk boven drijven. Het opheffen van de onschendbaarheid van Puigdemont cum suis is ook vanuit EU-perspectief een blamage.

De NOS ziet het probleem niet, en schrijft unverfroren:

Het Europees Parlement heeft de immuniteit opgeheven van drie Catalaanse Europarlementariërs, onder wie de voormalige premier Carles Puigdemont. Spanje wil hen vervolgen voor separatisme, maar dat kon niet omdat de Catalanen lid zijn van het Europees Parlement. Europarlementariërs kunnen niet worden aangehouden, omdat ze immuniteit genieten.

Je zou er bijna uit concluderen dat onze staatsomroep die onschendbaarheid van EU-parlementariërs een grove weeffout in het EU-stelsel vindt.

Maar de EU heeft met een afscheidingsbeweging als de Catalaanse een groot probleem, aangezien het een interne ondermijning betekent waarvan de precedentwerking enorm kan zijn. Je kunt nu al zien aankomen dat toekomstige onafhankelijkheidsbewegingen binnen de EU-structuur zo kunnen worden aangepakt als rebellie. Voorstander van Nexit? Voortaan bent U een rebel[1]. Vanuit EU-perspectief was Brexit een soort rebellie van het Britse volk.

Dat zien we nu al terug in de schizofrene aanpak van diverse dossiers die nu tegelijk spelen. Catalonië versus Schotland, om maar eens een goed voorbeeld te noemen. Waar men in Brussel allergisch reageert op het streven in Catalonië, moedigt men al dan niet bedekt de Schotse pogingen tot onafhankelijkheid van het UK aan. Onder andere door de Schotse premier te ontvangen alsof ze de vertegenwoordiger van een onafhankelijke staat is.

Desalniettemin: het uiteenvallen van Spanje is een angstdroom van Brussel, en de onafhankelijkheid van Catalonië zou daar toe kunnen leiden. Er zijn meer EU-staten die eventueel in kleinere delen verder zouden kunnen gaan. Het opbreken van België, Italië en zelfs Duitsland (zoek ook eens op de positie van Beieren binnen het Duitse staatsbestel!!) zijn geenszins uit te sluiten als dat balletje eenmaal rollen gaat. Maar dat is niet wat men in Brussel wil, en men zoekt dan ook allerlei drogredenen om er niet aan mee te hoeven werken. Terwijl de Franco-achtige wijze waarop Spanje (zie daarvoor ook ons dossier) op het Catalaanse streven heeft gereageerd in gaat tegen alles waarvoor de EU altijd heeft gezegd te staan.

Het gaat naast Puigdemont om de oud-ministers Antoni Comín en Clara Ponsantí. Het drietal vluchtte in 2017 naar België na het organiseren van een vooraf verboden onafhankelijkheidsreferendum. Na dat referendum riep de Catalaanse regering eenzijdig de onafhankelijkheid uit. Dat mag niet volgens de Spaanse grondwet en dus greep de Spaanse regering in.
De politici ontsnapten daardoor aan strafvervolging. Negen andere ministers en leiders van de Catalaanse burgerbeweging kregen celstraffen van 9 tot 13 jaar.

Dat het EUP een moderne hoerenkast is als het over principes gaat, wordt en passant ook nog eens door de staatsomroep benadrukt:

Het Europees Parlement kan de immuniteit van z’n leden opheffen als een meerderheid van het Parlement daarvoor stemt. Dat gebeurt in vrijwel alle gevallen. Alleen als Europarlementariërs ergens worden vervolgd om uitspraken die ze in het kader van hun parlementswerk hebben gedaan, stemt het Parlement niet in met het opheffen van de immuniteit.

Dat men dit in Vlaanderen allemaal een stuk beter begrijpt dan in Nederland is evident:

Alle Vlaamse Europarlementariërs hebben tegen gestemd of zich onthouden van stemming, meldt De Standaard.

Dat blijkt ook uit de uitzending die men er bij actualiteitenprogramma Terzake aan wijdde:

Puigdemont heeft gisteren al gezegd onmiddellijk naar het Europees Hof van Justitie te stappen als zijn immuniteit wordt opgeheven. Volgens hem is hij het slachtoffer van een politieke vervolging en zal hij in Spanje direct worden vastgezet, nog voor het begin van een proces, zei hij bij het programma Terzake.

Het wordt interessant als het Europese Hof zou besluiten dat de opheffing van onschendbaarheid onrechtmatig was. Dat de vervolging van Puigdemont politiek gemotiveerd is staat buiten kijf, maar mag een rechter op de stoel van een parlement gaan zitten om te beslissen over onschendbaarheid? Dat zou een crisis in het EU-bestel tot gevolg kunnen hebben. Altijd leuk om naar te kijken, zolang Nexit niet meer is dan een schone droom.

---

1. Rebellie is het verzet tegen de ‘natuurlijke orde der dingen’ – verzet tegen alles wat fatsoenlijk is en zo behoort te zijn.

---

Zie voor meer informatie over Catalonië ook ons dossier.