Volgens Jean-Claude Juncker is een Nederlands NEE op 6 april desastreus. Minister Plasterk vindt dat wel meevallen. Het is opvallend hoe ver de EU-elite van ons af blijkt te staan.

De campagne voor het GeenPeil-referendum op 6 april (over vijf weken is het al weer bijna vergeten) begint maar langzaam op stoom te geraken. Alhoewel er geen al te grote aandacht aan wordt besteed in de media, zal dat voor het JA-kamp al snel teveel zijn. Want ondanks de verwarring die de JA-campagne kenmerkt – het RobdeWijk-dilemma: willen ze nu wel of niet dat mensen gaan stemmen? – staat vast dat de regering het liefst ziet dat zo min mogelijk mensen de gang naar de stembus maken. Hoe minder mensen gaan stemmen, hoe minder relevant het is, denken Rutte c.s. De grens van 30% waarboven het referendum geldig is namelijk tamelijk waanzinnig, aangezien het toch niets anders dan een raadgevend advies is, dat uit de aard van de onderliggende wetgeving hoe dan ook nooit bindend zijn kan.

Maar enfin, de regering wil dus zo min mogelijk stemmers zien. Maar het dilemma van het JA-kamp is vanzelfsprekend dat als bij een opkomst van 29%, 98% daarvan NEE zou hebben gestemd, dat ook niet vrolijk stemmen zal. Op zo’n moment zijn botte aantallen (toch circa 3 miljoen mensen) ineens weer een stuk belangrijker. Dat het JA-kamp niet tot een eensluidende strategie komt verbaast dan ook niet al teveel.

Wat men bij het JA-kamp natuurlijk ten koste van alles wil zien te vermijden, is dat EU-bobo’s zich er mee bemoeien gaan. Dat zo’n Jean-Claude Juncker zich verwaardigt er zelfs iets over op te merken is al dramatisch (opkomst +1%), dat hij een janktoontje aanslaat en dan grient Nederlands ’nee’ desastreus (opkomst +3%) kan natuurlijk helemaal niet. Alleen de komst van Martin Schultz (voorzitter EP, opkomst +10%) kan de feestvreugde meer verhogen. Zelfs de (niet-verwachte) komst van Vladimir Putin (overloop van 5% van Nee naar JA) zou daar naar mijn idee niet tegenop kunnen.

Dan toont minister Plasterk meer realiteitszin:

,,Laat ieder z’n eigen ding doen. Bedankt voor het meedenken, maar ik geloof niet dat het een nuttige bijdrage is aan het debat in Nederland”, zei de bewindsman vrijdag voor het begin van de ministerraad. ,,Laten we het debat inhoudelijk voeren”, voegde hij eraan toe.

Als PvdA-minister weet Plasterk intussen wel hoe electoraal in Nederland de hazen lopen: wèg van alles wat met de EU te maken heeft. Als het aan hem ligt, blijven alle EU-figuren die men op straat direct herkennen zou, de komende 6 weken verplicht in Brussel. En dan haalt zo’n Juncker het ook nog in zijn hoofd Nederland op te roepen Ja! te stemmen. En om het nog erger te maken:

Tegenstanders vrezen onder meer dat het EU-akkoord met Oekraïne de voorbode is van toetreding van dit land tot de Europese Unie. Juncker sloot dat donderdag voor de komende twintig tot 25 jaar uit.

Ergo: we zijn er mee bezig, en ondanks alle verzekeringen van het tegengestelde is het uiteindelijke doel om Oekraïne uiteindelijk bij de EU in te lijven! Alleen nu even niet, want men schijnt er tegen te zijn. Na de definitieve vastlegging van dat associatieverdrag heeft het Nederlandse volk er in ieder geval niets meer over te zeggen, dus ja, nu tegenstemmen is desastreus voor de EU. “Als U nu Ja stemt, regelen we de rest in de achterkamertjes, en de pers zal U vervolgens vertellen hoe fijn dat allemaal is gegaan.”

Voor Plasterk persoonlijk is dit allemaal ook niet zo heel erg fijn natuurlijk. De man die zo graag populair had willen zijn, sleept afgezien van zijn PvdA-ministerschap ook nog de organisatie van het referendum met zich mee, inclusief de aanpak om op slinkse wijze zoveel mogelijk obstructie te plegen. Dat hij daarvoor vandaag voor de rechter moest komen (zijn ministerie, althans), maakt het er allemaal niet beter op.

Het is lastig campagne voeren als men jou of waar je voor staat haat.