In een zoveelste poging haar eerdere pleidooien voor censuur te rechtvaardigen, gaat Brussel zich nu bemoeien met de onbetrouwbare reviews die veel sites plaatsen. Omdat het fakenieuws is  – hetgeen men bestrijden wil.

Het is een vrij bespottelijke exercitie, aangezien iedereen die vertrouwt op dergelijke recensies niet goed bij zijn hoofd is. Moeilijk te beredeneren is dat niet. want je weet niet door wie het is geschreven, of er een persoonlijke of bijzondere context is en er zijn evenmin mogelijkheden daar ooit achter te komen. Desalniettemin berichten de EU-laven:

Bijna twee derde van 223 onderzochte onlinewinkels, boekingssites, zoekmachines en vergelijkingssites in de EU plaatsen klantrecensies waarvan de betrouwbaarheid op zijn minst twijfelachtig is. Dat oordeelt de Europese Commissie na onderzoek vorig jaar in 26 EU-landen, waaronder Nederland, plus IJsland en Noorwegen. Volgens het dagelijks EU-bestuur handelt minstens 55 procent van deze onlinebedrijven in strijd met Europese wetgeving.

Veel meer dan een bevestiging van het oude bon mot, dat de wereld bedrogen wil worden zie ik er niet in. Dat zal in Brussel niet heel anders zijn (mag je hopen), maar men ziet er tevens een kans in zich met dergelijke zaken te gaan bemoeien. Als censuur het objectief is, is fakenieuws een onmisbaar middel. Men heeft nu eenmaal een stok nodig om de hond te kunnen slaan, en maatregelen te nemen waarvan de strekking uitbreidbaar is.

Volgens de Commissie hechten consumenten veel waarde aan klantbeoordelingen als ze een product of dienst willen kopen. Zo laat 71 procent recensies meetellen in het besluit om een vakantiehuisje te boeken. Eurocommissaris Didier Reynders (Justitie) zegt dat consumenten niet moeten worden bedrogen. “Onlinezaken moeten hun klanten duidelijke en zichtbare informatie geven over de betrouwbaarheid van hun klantbeoordelingen.”

Dat kan, hoor Reynders: 0-0

Van 144 websites concludeerden de nationale toezichthouders, waaronder de Autoriteit Consument & Markt (ACM), dat ze onvoldoende garanties gaven dat de beoordelingen authentiek waren, en online gezet door klanten die daadwerkelijke het beoordeelde product hadden gebruikt. Slechts 84 websites gaven informatie over hoe de recensies worden verzameld en verwerkt.
Op 118 websites was nergens melding van hoe het bedrijf neprecensies voorkomt en 176 websites vermeldden niet dat ze betaalde beoordelingen verbieden en zo niet, hoe ze dan op de site aangeven dat het om betaalde recensies gaat. De nationale autoriteiten zullen actie ondernemen tegen de bedrijven, zegt de commissie.

Dat wordt interessant om te zien. Of de ACM zich echt laat sturen:

In 2020 zette de ACM al stappen om de handel in nepreviews en neplikes aan te pakken. Ze kondigde toen aan bedrijven te zullen opsporen die recensies aanbieden voor gebruik op onlineplatforms als Facebook, Instagram, YouTube en Google. Deze beoordelingen zijn nep, omdat ze niet de eigen ervaring van echte consumenten weergeven, aldus de ACM.

Het echte fakenieuws is vanzelfsprekend dat de ACM denkt dit fundamenteel te kunnen verbeteren. Gaat zij mensen die recensies plaatsen ondervragen over hun persoonlijke ervaringen? Laat zij zich opjutten door boze lezers die andere recensies gaan plaatsen, en vinden dat voorgaande recensies de boel belazeren??? Het is een zinloze exercitie, en dat is het. Verbeteren zal het zeker niets.

Meer over censuur en haar bijverschijnselen leest u hier op Veren of Lood.