Dat Brussel haar eigen bureaucratie belangrijker vindt dan de privacy van Europeanen zal niemand verbazen. Opnieuw gaan we dat merken.

Voor de EU-laven is het een verbetering als Brussel desgewenst alles van u weten kan.

De Europese Commissie stelt voor de gezondheidszorg in de EU verder te digitaliseren. Artsen en ziekenhuizen moeten eenvoudig toegang kunnen krijgen tot medische dossiers van patiënten die bijvoorbeeld tijdens een vakantie in een ander EU-land ziek worden of een ongeluk hebben. Burgers krijgen als het aan de EC ligt ook eenvoudig toegang tot hun medische gegevens en kunnen aanpassingen aanvragen, bij fouten bijvoorbeeld.

Want een EU die alles van u weet, is in uw voordeel, zo argumenteert men in Brussel:

“Gegevens delen zal levens redden”, zegt Eurocommissaris Stella Kyriakides (Volksgezondheid). “Het systeem zal zorgen dat burgers zich veiliger voelen.” Als bijvoorbeeld een Nederlander met speciale medicatie op reis in Finland onverwacht langer van huis blijft, maar zijn medicijnen raken op, dan kan een arts in het systeem meteen in eigen taal lezen waarover het gaat en een recept uitschrijven. Ook testresultaten van medisch onderzoek en andere gegevens over iemands medische geschiedenis kunnen zo overal worden opgevraagd.

Dat het in Nederland anders is geregeld schijnt iedereen – ook onze staatsomroep – te zijn ontgaan. Voor de uitwisselbaarheid van medische gegevens is in ons land expliciete voorafgaande toestemming van de patiënt vereist. Iets waar ik indertijd – tot grote ontsteltenis van de dienstdoende apotheekmuts – niet toe bereid bleek. Daardoor moest er een toestemmingsbriefje dat al was ingevuld worden weggegooid.

Het is niet dat ik niet geloof dat het goedbedoelende mensen zijn, die van de gezondheidszorg in Nederland. Maar ik zie geen toegevoegde waarde als de halve provincie gerechtigd is mijn gegevens door te snuffelen. Als dat nodig is, is toestemming snel genoeg verleend in acute kwesties. Nog afgezien van het feit dat ik me bewust ben dat er geen zaken zijn die mijn gezondheid zouden aantasten als die kennis van mijn dagelijkse toestand niet verkrijgbaar is. En mocht die ooit ontstaan, dan is het vroeg genoeg voor een donorcodicil voor medische informatie. De EU ziet dat anders:

Professionele zorgverleners en wetenschappers moeten voor onderzoeksdoeleinden eveneens beter toegang krijgen tot medische databanken en digitaal informatie kunnen uitwisselen, vindt het dagelijks EU-bestuur. Die data kunnen leiden tot de ontwikkeling van nieuwe behandelingen en geneesmiddelen, maar kunnen ook helpen bij besluitvorming tijdens een pandemie.
De commissie stelt voor twee gescheiden databeheersystemen, een voor wetenschappers en een voor burgers, op te zetten die alle informatie uit alle 27 EU-landen met elkaar verbinden in een zogenoemde Europese ruimte voor gezondheidsgegevens. Daarin moeten de gegevens van burgers wettelijk volledig beschermd zijn. De commissie wil dat die infrastructuur in 2025 functioneert.

Maar na de Corona-periode is mijn vertrouwen in de medische stand weer aardig weg gezakt. Gaat Nederland zich haar eigen wetgeving nog herinneren alvorens bij het bekende kruisje te tekenen?

---

Meer over het eeuwige gedonderjaag met Brussel vindt u hier en hier.