De politieke deadline voor de Brexit deal die nu mogelijk blijkt, is heel wat korter dan altijd werd gezegd. Als men maar wil kan er dus veel.

Maar dat het er zorgvuldiger op worden gaat? Duidelijk is dat het Nederlandse parlement geen spelbreker zal zijn. Kan zijn, want Rutte heeft al diverse malen kansloos dwars gelegen het laatste jaar. Eerst met het doordrukken door Brussel van de Transferunie die ons land van een ongekend aantal miljarden heeft gekost, vervolgens met de onzinnige poging Polen en Hongarije in het door het EUP gewenste gareel te dwingen van een democratische rechtsstaat die als zodanig in de EU niet herkenbaar is, maar zij op hoge toon van anderen eist die na te leven.

Het Nederlandse parlement komt vandaag dus braaf bijeen, laat zich vanmorgen bijpraten door minister Blok, waarop een debatje zal plaatsvinden:

Maandag wordt in de Tweede Kamer gedebatteerd met minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken) over de Brexit deal waar het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie afgelopen donderdag overeenstemming over bereikten. Voorafgaand worden de Kamerleden die deelnemen aan het debat bijgepraat over de details van het akkoord tijdens een technische briefing.

Voor de vorm:

Er is haast geboden voor de Tweede Kamer. Aanstaande dinsdag moeten alle regeringsleiders van de EU-lidstaten namelijk laten weten of het akkoord namens hen ondertekend kan worden. Blok schreef in een brief aan de Tweede Kamer van zondag het te betreuren dat de overeenstemming tussen het VK en de EU pas zo laat bereikt werd. Daardoor is er nu weinig tijd om het goedkeuringsproces voor te bereiden. Op 31 december loopt de overgangsperiode af en als er voor die tijd geen akkoord is, wordt een ‘no-deal’ scenario werkelijkheid.

Want er zijn verplichtingen aan de EU, en de Nederlandse invloed toont zich vandaag voor wat zij is: 0,0. Als het er toch niet toe doet mogen we meepraten, als haast geboden is dient ons parlement de zorgvuldigheid opzij te zetten om de illusie van meepraten in stand te houden.

De minister schreef dat de deal die er nu ligt “het hoogst haalbare” is, maar dat de inzet in eerste instantie toch echt ambitieuzer was. Wel zijn de Nederlandse belangen “goed afgedekt“, aldus Blok.

De Nederlandse vissers zijn boos.

De overeenkomst betekent onder meer dat Nederlandse vissers de komende jaren een kwart minder vis mogen vangen in Britse wateren. Dat kost de sector waarschijnlijk honderden miljoenen euro’s.

Als toelatingsprijs voor Europese vissers in de Britse wateren krijgen de Britse vissers een deel van de Europese visquota toegekend, legt Visser uit. “Ze krijgen elk jaar duizend ton tong, wat schol en kabeljauw, maar ook veel haring en makreel. Dat is heel veel geld dat definitief weg is.”

De Britse vissers zijn bozer. En hebben een ander perspectief:

EU-vissers krijgen volgens het akkoord nog zeker 5,5 jaar toegang tot de Britse wateren, maar mogen wel een kwart minder vis vangen dan voorheen. De Britse vissers vinden dat hun vangstquota echter veel te laag zijn. Tijdens de Brexit campagne in 2016 beloofden de voorstanders van Brexit nog dat de Britse vissers volledige soevereiniteit over de Britse wateren zouden krijgen.

Op donderdag werd op het allerlaatste moment de deal dan toch aangekondigd. Informeren van het Nederlandse parlement was niet nodig meldde de NOS?

Vervolgens kwam er een bespottelijk soort enthousiasme:

De regering zelf heeft er overigens wel degelijk iets langer naar gekeken. Ook werd de totale irrelevantie van het EUP ook nog eens onderstreept:

De Brexit-deal weerhoudt Frankrijk niet alvast een agressieve aanpak versus het UK aan te kondigen:

---

Meer over EU en Brexit op Veren of Lood vindt u hier.