Wat leest en kijkt de aankomende jonge intellectueel? Maandelijks overzicht van de boeken en films, alsmede muziek, die Some Random Fuck tot zich neemt.

Numéro Dos
Spoedig nadat ik uit het ei was gekropen, vermaakte ik mezelf al door verhalen te schrijven. Aanvankelijk gaf ik mijn eigen draai aan bestaande verhalen. Het is dan ook geen verrassing dat lezen en schrijven twee van mijn grootste passies zijn. Om die reden schrijf ik elke maand over de boeken die ik in die periode heb gelezen. Zodoende verenig ik mijn passies, en voeg ik gelijk een persoonlijke tintje aan mijn blog toe. Ook zal ik het kort hebben over de films, series, en muziek die de afgelopen tijd mijn nachtrust hebben verstoord. Vamos.

Boeken
Zoals het kopje al doet vermoeden, is dit de tweede editie van deze rubriek. De eerste editie was een succes, dus kan het vervolg niet uitblijven. Welke boeken las ik zoal in augustus? Allereerst stond er veel fantasy op het programma vanwege het nieuwe boek van Tolkien (RIP), Beren en Lúthien. Om alvast in de sfeer van Middle-Earth te komen, besloot ik om verschillende boeken van Tolkien te herlezen. Daarnaast heb ik extreem genoten van het verhaal van Milo Yiannopoulos. Hij rekent op onnavolgbare wijze af met liberale fantasten, die hem al jaren proberen te ruïneren. Dat staat garant voor veel red pill action en dick jokes. Verder las ik twee classics, en van de genres science-fiction en fictie las ik elk een boek. Daarmee komt het totaal uit op 9 verslonden boeken in augustus.

Ik verdeel de boeken als volgt onder:

• Must read;
• Magnifique;
• Vanilla;
• Trash

Boek van de maand: Dangerous

Gelezen boeken: 9

Aantal pagina’s: 2.668

 

Must reads

Dangerous, door Milo Yiannopoulos

Genre: Non-fictie

Pagina’s: 285

Jaar: 2017

Waardering: 9

Kernwoorden: humor, briljant, actueel

Inmiddels zal de naam van Milo Yiannopoulos nagenoeg niemand zijn ontgaan. Onlangs maakte Humberto Tan hem nog uit voor een “erkende racist”. Yeah, not really. Milo lijkt bijna exclusief op zwarte mannen te vallen. Ondanks zijn homoseksualiteit wordt hij structureel neergezet als LBHT-hater. Nogmaals, hij is zelf homo. Hij gelooft alleen niet in 70+ verschillende genders, waaronder zij die zeggen elke 10 minuten van gender te switchen. Die onzin valt ook niet serieus te nemen. Daarnaast werd Milo door de media gekroond als koningin van de Alt-right beweging. Nou ja, een titel uit zijn boek heet “Why The Alt-Right Hates Me”. Need I say more?

Zo wordt Milo nog veel andere ongefundeerde verwijten gemaakt. De voormalige uitgeverij van Milo, Simon & Schuster, zwichtte onder de druk, en distantieerde zich van Milo Yiannopoulos door zijn boek niet uit te geven. Andere boekenverkopers weigerden het boek ook te verkopen. Het is fijn dat deze grote boekenketens een statement willen maken. Maar wordt het dan geen tijd om boeken als Mein Kampf uit jullie schappen te halen?

Milo’s Dangerous is niet het boek geworden wat kenners van hem zouden verwachten, maar het is zelfs nog beter geworden. Dit komt omdat hij alles heeft onderverdeeld in praktische en categorische hoofdstukken. Zo pakt hij de verschillende irrationele groeperingen één voor één aan. Milo benoemt de theorie, de praktijk, en de hypocrisie aan de hand van harde data. Dit combineert hij met zijn kenmerkende humor, waardoor het er ingaat als zoete koek. Zo komen de feministen, liberals, Black Lives Matter, Alt-Right, de media, moslims, én Gamergate voorbij.

The Hobbit, door J.R.R. Tolkien

Genre: fantasy

Pagina’s: 366

Jaar: 1937

Waardering: 10

Kernwoorden: humor, avontuur, origineel

Persoonlijk vind ik The Hobbit niet het beste, maar het leukste boek van Tolkien. Het beste boek vind ik het epische ‘De Kinderen van Húrin’. Maar op het gebied van humor en avontuur kunnen de overige werken van Tolkien niet tegen The Hobbit op. Wat het boek zo goed maakt, is de gemoedelijke en amusante sfeer van het verhaal. Ondanks de vele gevaren heb je niet het gevoel dat het slecht af zal lopen met Bilbo, Gandalf, en de meute dwergen. Vanzelfsprekend is dit een van zijn beste boeken.

The Fellowship of the Ring, door J.R.R. Tolkien

Genre: fantasy

Pagina’s: 531

Jaar: 1954

Waardering: 9

Kernwoorden: avontuur, humor, episch

Tolkien ging met The Fellowship of the Ring een heel andere weg op dan met zijn voorganger The Hobbit. Waar het vorige deel van gemoedelijke aard was, gaat dit verhaal echt over de tegenstelling van goed en kwaad. Dit merk je meteen aan de serieuze sfeer van het boek. Er is genoeg comic relief en andere humor, maar je ontkomt niet aan de ernstige toon van dit verhaal.

The Fellowship of the Ring is opgebouwd uit twee delen. Het eerste deel speelt zich om en nabij The Shire af. Deze introductie is noodzakelijk voor het verdere verhaal, met name de achtergrond van Frodo wordt goed beschreven. Tegelijkertijd gebeurt er niet zo heel veel in het eerste deel van dit boek. Hierdoor is het soms langdradig, maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt in het tweede deel. Hier begint het echte avontuur. De toevoeging van Gimli, Legolas, en Aragorn maakt het verhaal veel leuker. Dit valt vooral op na het lezen van The Hobbit, omdat het homogene gezelschap van de dwergen amusant, maar ook erg eenzijdig was. Al met al kom ik tot de conclusie dat The Fellowship of the Ring minder goed is dan The Hobbit. Desalniettemin blijft The Fellowhip een must read voor elke lezer.

Magnifique

The Two Towers, door J.R.R. Tolkien

Genre: fantasy

Pagina’s: 439

Jaar: 1954

Waardering: 7,5

Kernwoorden: avontuur, episch, verhalend

In mijn ogen is The Two Towers een van de mindere boeken van Tolkien. Ik heb aanzienlijk veel moeite om me door het tweede deel van boek twee heen te slaan. Dat komt omdat het verhaal van Frodo, Sam, en Gollum me niet zo veel doet. Ze reizen een beetje, laten zich leiden door Gollum, maar veel meer gebeurt er niet, afgezien van die kutspin Shelob. Dit is gewoon niet mijn ding. Ik ervaar exact hetzelfde bij de verfilming van The Two Towers. Deze drie reisgezellen vind ik ronduit saai, al kan ik Sam goed waarderen.

Daar staat tegenover dat het eerste deel van het boek gaat over mijn favoriete LOTR-personages Aragorn, Legolas, Gimli, en Gandalf. Zij maken de interessante dingen mee: Helm’s Deep, de aanval op Isengard, het opjagen van de Uruk-Hai, en de toestanden in Rohan. Dat interesseert me. Het wandeltochtje van Frodo door moeras en grot doet me niet zo veel.

Fahrenheit 451, door Ray Bradbury

Genre: classics

Pagina’s: 174

Jaar: 1953

Waardering: 8

Kernwoorden: dystopie, spanning, krachtig

De boodschap van Fahrenheit 451 is erg krachtig. Het verhaal speelt zich af in de toekomst, in een tijd waarin de brandweer juist brand sticht om boeken te verbranden. De hoofdpersoon is zo’n brandweerman. Net als ieder ander is hij op jonge leeftijd geconditioneerd: ‘boeken zijn slecht!’. Toch behouden boeken hun aantrekkingskracht op veel mensen. Ondanks alle verwoede pogingen om alle boeken te vernietigen, blijkt dit een vergeefse poging.

De hoofdpersoon van dit boek, Guy Montag, wordt geraakt door een jong tienermeisje dat echt schijnt te leven. Dat staat in groot contrast ten opzichte van de verdoofde massa. Na deze gebeurtenis verandert het leven voor iedereen.

Of Mice and Men, door John Steinbeck

Genre: classics

Pagina’s: 112

Jaar: 1937

Waardering: 7,5

Kernwoorden: realistisch, eenvoudig, creatief

Aanvankelijk lijkt het paradoxaal om Of Mice and Men als creatief te omschrijven. Het tegenovergestelde is waar. Uiteraard is de setting van het verhaal heel eenvoudig te noemen, evenals het verhaal zelf. Maar dat is niet het punt. Het gaat erom dat Steinbeck iets uit niets creëert. Dat is niet vanzelfsprekend, al wordt die originaliteit vaak aan schrijvers toegedicht. Het is bijzonder moeilijk om een verhaal te schrijven dat zo herkenbaar is voor iedereen. Steinbeck laat het er allemaal heel makkelijk uitzien in het boek. Dat is mijns inziens hét succes van dit verhaal.

Vanilla

Beren and Lúthien, door J.R.R. Tolkien

Genre: fantasy

Pagina’s: 288

Jaar: 2017

Waardering: 6

Kernwoorden:  saai, origineel, anders

Voor mij is dit boek de tegenvaller van het jaar. Het verhaal van Beren en Lúthien hoort geweldig te zijn, maar is dat simpelweg niet. Dat is verschrikkelijk jammer, aangezien Tolkien de namen van Beren en Lúthien zelfs op de gezamenlijke grafsteen van zichzelf en zijn vrouw heeft laten graveren.

Ik was in de veronderstelling dat Beren en Lúthien minimaal zou kunnen wedijveren met Tolkiens ‘De kinderen van Húrin’, en gezien het artwork leek Christopher Tolkien dezelfde kant op te gaan met dit epos. Helaas bleek Beren and Lúthien voornamelijk over de achtergronden, geschiedenis, en verschillende versies te gaan. Het verhaal is slechts kort, en in het taalgebruik van weleer. Dit heeft zijn charmes, maar ook wezenlijke nadelen. Kortom, als je geen diehard fan van Tolkien bent, is dit boek niets voor jou. En zelfs als je dit wel bent, is de kans op teleurstelling groot.

 

Trash

The Perks of Being a Wallflower, door Stephen Chbosky

Genre: pussy ass books

Jaar: 1999

Waardering: 1

Kernwoorden: hemeltergend, tenenkrommend, misdaad tegen de menselijkheid

Dit is misschien het slechtste boek dat ik ooit heb gelezen. Het stond al jaren op mijn ‘to read’-lijstje, maar het interesseerde me gewoon niet. Uiteindelijk ben ik er met frisse tegenzin (en desinteresse) aan begonnen. Als intuïtief persoon verwijt ik mezelf dit. Het bleek nog vele malen slechter te zijn dan ik voor mogelijk hield. Dit voorbeeld uit het verhaal is exemplarisch voor boek. De hoofdpersoon, een knaap van 15, droomt over seks met zijn crush. Hij verwijt dit zichzelf, om het vervolgens uit schuldgevoel aan haar op te biechten. Terwijl hij huilt! Ja, zo gaat het boek echt. Hij huilt letterlijk om alles, op praktisch elke bladzijde. Ik zou bijna Guy Montag in willen schakelen om alle exemplaren van dit boek te verbranden.

 

The Road, door Cormac McCarthy

Genre: science-fiction

Jaar: 2006

Waardering: 1,1

Kernwoorden: saai, herhalend, langdradig

De enige reden waarom ik dit boek geen 1,1 heb gegeven, is omdat The Perks of Being a Wallflower het slechtste boek ooit is. The Road was dat niet, al kwam het wel in de buurt. Een korte samenvatting van het boek: bijna iedereen is dood, vader en zoon lopen met een winkelwagentje langs de weg.

Films

Guardians of the Galaxy Volume 2

Regisseur: James Gunn

Starring: Chris Pratt, Zoe Saldana, Dave Bautista

Jaar: 2017

Waardering: 9

Ik zag deze film een paar weken geleden, en ik kan het nog steeds niet geloven dat een film van Marvel me zo heeft geamuseerd. Voor mij is Marvel een fast food keten die mainstream bagger verkopen om een zo’n groot mogelijk publiek aan te spreken, en dus de kassa te laten rinkelen.

Desondanks kon Guardians of the Galaxy Volume 2 me echt bekoren, en dan doel ik niet alleen op de visuele effecten. Het verhaal zat goed in elkaar, het was ook echt grappig (in tegenstelling tot andere Marvel films). Kortom, de balans van deze film was gewoon perfect.

Apocalypto

Regisseur: Mel Gibson

Starring: Gerardo Tacarena, Raoul Max Trujillo

Jaar: 2006

Waardering: 8

Deze film bleef maar door mijn hoofd spoken, nadat ik het had gezien. Dat is altijd een goed teken. Het verhaal zat heel goed in elkaar. Daarnaast worden er zelden tot nooit films gemaakt over de Maya’s. Die oude beschavingen in Midden- en Zuid-Amerika spraken me altijd al aan. Het lag dus wel in mijn straatje. Dit is gewoon een hele goede film.

 

Alien: Covenant 

Regisseur: Ridley Scott

Starring: Michael Fassbender

Jaar: 2017

Waardering: 4

Deze film mogen ze gelijk opdoeken. Ze blijven maar vervolgdelen maken, maar het ene deel is nog slechter dan het andere. En deze was helemaal kut.

 

Series

Game of Thrones

Starring: Emilia Clarke, Kit Harington, Peter Dinklage

Waardering: 9

Het zevende seizoen van Game of Thrones is geweldig. Voorheen zaten er altijd genoeg saaie afleveringen tussen. Dat is niet het geval in seizoen 7. Elke aflevering staat garant voor genoeg actie, avontuur, en amusement.

Toch ben ik op twee punten erg kritisch op dit seizoen. Ten eerste hebben we dit seizoen alleen maar happy ends gezien, en Jon Snow letterlijk. Dat past niet bij Game of Thrones. We hebben geen reality check meegemaakt. Die reality check brengt me gelijk op mijn tweede punt van kritiek: realisme? Nu zullen er veel mensen zijn die denken: ‘waar heb je het over, lul, dit is fan-ta-sy? Wat snap je er niet aan?’ I get that, maar dat is een denkfout.

Het gaat er in een fantasiewereld juist om dat de regels van die fantasiewereld worden gerespecteerd. Anders verdwijnt alle spanning. Stel je een scenario voor waarin elke aflevering een sterker personage tevoorschijn wordt getoverd. Dan blijft er niets van de serie over. Het gaat erom dat je je aan de regels van de gecreëerde wereld moet houden. Als het vele maanden duurt om van het noorden naar het zuiden te reizen, is het onmogelijk om twee keer heen en weer te reizen in slechts een uur of twee. Toch gebeurde dit, en dat doet wezenlijke afbreuk aan het verhaal. Dat gebeurde ook bij de verwoeste Muur in de laatste aflevering. Dat ging wel heel eenvoudig en onrealistisch. Daarnaast zou er dan op de plek van de muur miljoenen kubieke meters puin liggen. Wat zagen we in de show? Een vrije doorgang, omdat ze er anders nog niet langs konden. Onzin.

 

Muziek

Mijn 5 favoriete tracks van deze maand zijn:

5.Future ft. The Weeknd – Comin Out Strong

4. Rico & Sticks – Hoort Erbij

3. Rico & Sticks – Dit is wat ik weet

2. Rico & Sticks – Izm

1. Rico & Sticks – Libi Do Basi

---

Dit artikel verscheen eerder op SomeRandomFuck.nl