Het hele probleem van de Black Lives Matter (BLM) beweging en de slavernij laat zich op de keper genomen terugbrengen tot christelijke schuldgevoelens.

En dan hebben we het nadrukkelijk niet over de marxistische manipulatie van die schuldgevoelens. Het probleem zit een stuk dieper. Er is zwarte mensen een minderwaardigheidscomplex aan gepraat. Op basis van hun huidskleur, en dat ook nog ,met ‘de beste bedoelingen’. Door door hun schuldgevoelens geplaagde abolitionisten namelijk.

Het ergste daarvan is dat dat schuldgevoel niet was gebaseerd op veel medegevoel met hun medemensen in slavernij, maar met hun eigen zielenheil. Cynisch? Was het maar waar.

Laten we derhalve eerst eens kijken naar de slavernij, hoe die in de westerse wereld op gang kwam en waarom het hoe dan ook geen houdbaar economisch systeem is. Wat dat betreft is de marxistische fixatie met economische argumenten interessanter dan zijzelf nu vanuit het cultureel marxisme willen toegeven.

Hoe ontstond de slavernij in de Nieuwe Wereld? Want in de oude wereld van Europa was de binding van horigen aan de grond en hun verplichte binding met hun feodale landsheer in deze periode in West-Europa aan het uitsterven, zo het niet al was uitgestorven (dat was regio-afhankelijk, in Oost-Europa kwam deze sociale ontwikkeling van horigheid vanaf de 15e eeuw juist op gang). Maar in de 2e helft van de 16e eeuw startte de invoer van slaven in Zuid-Amerika, en daarvoor hadden de Spanjaarden en later de Portugezen voor hen goede redenen: een groot tekort aan mankracht.

Slavernij
De Spanjaarden hadden in Zuid-Amerika aanvankelijk het encomienda-systeem ingevoerd, waarbij een Spaanse veroveraar de beschikking kreeg over een groep indianen als zijn persoonlijke werkploeg. Maar de gigantische sterftecijfers onder de Indianen deed hen omkijken naar mensen die beter bestand waren tegen Europese ziekten en fysiek meer aan konden. Die werd gevonden in negerslaven, die men aan de Afrikaanse kusten voor een schappelijke prijs kon overnemen van stamhoofden die daarnaar zelf in de binnenlanden op jacht gingen.

Let wel:”de ontdekking en verovering van de Nieuwe Wereld was een spin-off van de wens de strijd tegen de mohammedaanse ongelovigen over te brengen naar hùn terrein. Weliswaar waren de Indianen geen muzelmannen, maar ongelovigen waren zij wel. Het was het excuus waarom het geen probleem was West-Afrikaanse negers in slavernij weg te voeren.

Met de kleur van die slaven had dat allemaal niets te maken. Slavernij kwam aan beide zijden (christendom en islam) voor, en niemand vond dat gek. Dat in Europa fondsen bijeen werden gebracht om slaven los te kopen was niet vanwege de slavernij, maar omdat het ging om christenmensen die door de ongelovigen werden geknecht. Dàt was onacceptabel.

De associatie met een bruine of zwarte kleur ontstond pas veel later, vermoedelijk zelfs na 1800. Veel van de slaven in de jonge USA (onafhankelijk van het UK in 1784) waren intussen zelf christen geworden (velen zijn dat nog steeds vrij fanatiek). Dat benodigde een nieuw excuus hen in slavernij te houden. Ook ditmaal kwam de bekende christelijke hypocrisie te hulp: het ging om een lager soort mensen. Zelfs werd de vraag gesteld of het echt mensen waren (ironisch, dit vond pre-Darwin plaats). Vrijwel tegelijk kwam het abolitionisme op gang, als natuurlijk gevolg van de Verlichting.

Niet per ongeluk werden juist kerkelijke groeperingen de felste voorstanders van afschaffing van de slavernij – het eigen zielenheil was er mee gemoeid. Vergelijk dat ook met andere emancipatiebewegingen die vanuit het christendom worden ondersteund.

Amerikaanse Burgeroorlog
De grote strijd om de afschaffing van de slavernij in de USA is nog steeds wat tegenwoordig als belangrijkste ijkpunt en cesuur wordt gezien, maar feitelijk is dit nogal kunstmatig. De slavernij was wel een aanleiding van de Amerikaanse Burgeroorlog, maar niet de enige en nog minder de belangrijkste, zo hebben historici in de vorige eeuw vastgesteld. Veel oorzaken van oorlogen zijn economisch en de Amerikaanse Burgeroorlog is er geen uitzondering op. De noordelijke staten wensten hoge invoertarieven om hun ontluikende Amerikaanse industrie te beschermen, de zuidelijke staten exporteerden landbouwproducten (vooral katoen) en waren daarom felle voorstanders van vrijhandel.

De afloop is bekend – tijdens die Amerikaanse Burgeroorlog besloot president Lincoln de slavernij af te schaffen, het zuiden verloor en werd zowel politiek als economisch geknecht. Maar wat als de Amerikaanse Burgeroorlog niet was uitgebroken? Ook dan had de slavernij het niet lang meer gemaakt. De voortgaande industrialisatie bereikte overal na verloop van tijd een niveau dat ook machines voor de landbouw werden ontwikkeld. Het plantagesysteem van de zuidelijke staten vertrouwde op fysieke arbeid om de oogst veilig te stellen, maar dat was later niet meer nodig.

Vrijheid en economie
Op het punt waar landbouwmechanisatie goedkoper was geworden dan slavenarbeid was de slavernij hoe dan ook gedoemd. Zelfs de brute vorm die de Amerikaanse slavernij had aangenomen was in de grond een economisch systeem. Landbouwmechanisatie kan tot niets anders leiden dan vrijlating van overtollige slaven[1]. Als dat in meerderheid plaatsvindt is het systeem failliet  en bezwijkt het vanzelf.

Zoals u uit dit relaas kunt afleiden is racisme een bijproduct van diverse ethische zijsprongen door de jaren rond 1800 heen, vooral waar ethiek en economie met elkaar in conflict raakten. Het besef van racisme is veel recenter, en dat heeft alles te maken met dat de vrijgelaten slaven in de Amerikaanse maatschappij na 1865 nog steeds geen volwaardige plek hadden. Daarin zit ook een element dat in vrijwel alle  revoluties herkenbaar is: maatschappelijke bewegingen ontstaan als de op-een-na onderste klasse [2] zich bedreigd voelt in haar positie of bestaan.

In dit geval de vrije white trash, die iets zocht om zich boven de nieuwe medeburgers uit te kunnen steken. Het is niet goed, maar sociologisch een uitstekende verklaring voor het ontstaan van racisme in vooral de zuidelijke staten, en na migratie van veel ex-slaven (èn zuiderlingen) naar noordelijke staten gebeurde daar vrijwel precies hetzelfde.

NOS en de hysterici
Vandaag kwam de NOS met een hysterisch artikel over afstammelingen van slaven die van hun huidige achternaam af willen omdat die hen verbindt met de slavernij. Hoeveel Nederlanders kunnen dan niet gaan vragen om een nieuwe achternaam met de smoes dat Napoleon hun vporouders die huidige heeft opgelegd? Er zijn nogal wat Nederlanders met tamelijk opmerkelijke achternamen, maar je er om bekreunen heeft uiteindelijk weinig zin, en is nogal neurotisch-obsessief. Datzelfde is de vraag naar waar je familie oorspronkelijk vandaan kwam in Afrika:

Voor Adriaan is de zoektocht niet af, zijn huidige naam is weliswaar een oude familienaam, maar niet Afrikaans en weerspiegelt niet zijn identiteit.

Identiteit? Wil hij uiteindeliik terug naar Afrika of zo? Natuurlijk, dat moet hij zelf weten. Wel raad ik hem aan zich eerst te verdiepen in de wordingsgeschiedenis van het Afrikaans land Liberia, waarheen ooit een grote groep Amerikaanse ex-slaven heen trok om na de afschaffing van de slavernij meer onder elkaar te zijn. Wat iedereen die denkt dat zijn huidskleur met zijn identiteit te maken heeft, staat een pijnlijke verrassing te wachten.

Ik beklaag de slachtoffers van deze cultuur-marxistische waanzin. Er achter te komen dat je je hebt laten opjutten door nuttige idioten lijkt mij uiterst pijnlijk.

---

1. Op dezelfde wijze heeft de landbouwmechanisatie in de 19e en 20e eeuw  de trek van platteland naar stad in de moderne wereld op gang gebracht.
2. Zo waren huisslaven  het minst voorstander van afschaffing van de slavernij. Zij hadden een relatief bevoorrechte positie te verliezen..