De vraag is niet langer of er niet wordt gewaarschuwd voor radicaliserende gekken – dat gebeurt. Belangrijker lijkt te worden wat daarmee wordt gedaan. Hoe blind is men voor aanwijzingen, en moet ja dat geen moedwilligheid gaan noemen?

Voor de aanslagpleger die in Den Haag met een mes om zich heen stak en drie gewonden maakte, was ongetwijfeld een verwarde man. Maar waarom een verwarde man niet ook een terrorist zou kunnen zijn is mij niet duidelijk te maken. Desondanks is dat wat de MSM ons voortdurend proberen te doen geloven. Maar in het geval van deze messenzwaaier was het ditmaal nòg erger:

Waarom in gebrekkig Engels gestelde briefjes minder vertrouwenwekkend zouden zijn dan in vloeiend Aerdenhouts kunt u mij ook niet uitleggen, maar dat is wat hier boven eigenlijk staat.

De schriftelijke melding over Malek F. was anoniem en in gebrekkig Engels opgesteld.

Lachwekkend begint niet dit te beschrijven. Maar de NOS lijkt het een belangrijk punt te vinden getuige het feit dat men het als eerste in het stukje hierover meldt. Toch doet het werkelijk niets ter zake: zolang duidelijk is wat wordt bedoeld, is het voldoende. Met de gebrekkigheid van de aanwijzingen is het toch al weer treurig gesteld;

Over zijn motief is nog niet meer bekend. F. legt wisselende verklaringen af. In de woning van de man is vooralsnog geen materiaal aangetroffen dat “duidt op een terroristisch gedachtengoed.

Dat het hier een verwarde mohammedaan betreft die onder de uitroep Allahu Akbar willekeurige mensen met een mes te lijf ging is dus geen aanwijzing? Het is – als u me de lompheid van de vergelijking vergeven wilt – ongeveer hetzelfde als niet op zoek gaan naar een man als iemand aangifte doet van verkrachting door een onbekende. Want er bestaan vrouwen die soms seksuele hulpmiddelen gebruiken die bij een verkrachting kunnen worden gebruikt, toch?

Theoretisch klopt het, maar dat het niet deugt is niet voor misverstand vatbaar. Dat geldt ook de manier waarop de Nederlandse politie om wenst te gaan met alle aanwijzingen die het probleem voor iedereen duidelijk maken, maar die uit overwegingen van politieke correctheid verzwegen worden.

Zo lang men met het ene oog de schade in ogenschouw neemt na alweer een aanslag, maar weigert die beelden te koppelen aan de waarnemingen van een ander oog over de manier waarop moslims in het leven staan, zal er nooit iets van een resultaat worden bereikt dat met recht preventie kan heten.

Ondertussen geeft men miljoenen uit aan Monumenten voor de Onbekende Terrorist.

Bedenk wat u ziet, telkens al s u dit tegen komt.