Er is weer een rel. Anti-islam organisatie Pegida gaat varkensvlees BBQ’en in het zicht van moskeeën om moslims te provoceren die (binnenkort) aan ramadan doen. Er wordt over gemopperd dat dit erg onbeschaafd is, door sommige niet-moslims zelfs heel fel. Dat was ook mijn eerste instinct, maar niet altijd kloppen je eerste instincten. Soms is beschaving ook overbeschaving.

Dat betekent overigens niet dat ik op zo’n BBQ acte de presence ga geven, daarvoor voel ik me werkelijk te beschaafd. Maar laten we eerst eens nauwkeurig kijken wat er eigenlijk speelt alvorens te oordelen.

Varkensvlees
Allereerst: hoe belangrijk is het niet-eten van varkensvlees voor een mohammedaan? Als je er dieper in duikt blijkt dit erg tegen te vallen. Net als bij de joodse spijswetten is er voor moslims een lange lijst van verboden voedsel, waarvan een deel later (na het overlijden van Mohammed) door de schriftgeleerden uit diens voorschriften is geëxtrapoleerd. Dat varkensvlees daarop staat is vrij algemeen bekend. Dat moslims overigens ook geen paling mogen eten weten veel minder mensen. Varkensvlees is niet meer verboden etenswaar dan paling, alleen weet in Nederland dat maar een kleine groep (ook onder moslims zelf overigens). Er wordt daarom nooit een punt van gemaakt.

Hier zien we een eerste punt dat indirect door Pegida wordt gemaakt: ons ontzag voor varkensvleesgevoeligheden wordt door imams uitgebuit om meer eerbied voor hun geloof te kweken.

Om nog even op die vergelijking met de joodse spijswetten verder te gaan: naar mijn beste weten (kennis die vatbaar is voor correctie overigens) zijn de joden in de navolging van hun spijswetten tamelijk strikt. Varkensvlees is verboden, geen uitzonderingen. Het mohammedaanse geloof kent echter lange lijsten van omstandigheden waarbij het eten van varkensvlees mokkend is toegestaan. Als er niets anders is, mogen gelovigen er in ieder geval van eten. Dat betekent dat de mohammedaanse voedselvoorschriften – anders dan de joodse (toch maar al te vaak ons referentiekader!!) – eerder een preferentie voorschrijven dan een keiharde verplichting.

De eerste gastarbeiders en verboden voedsel
Om bovenstaande reden was het voor de eerste islamitische gastarbeiders aanvankelijk niet echt een probleem mee te eten met wat de pot schafte. Iets anders was niet altijd eenvoudig beschikbaar, en dan kan de gelovige de regels oprekken naar het hemzelf het beste uitkomt. Waar nog iets bijkomt: in de joods-christelijke traditie zijn religieuze voorschriften onderdeel van de verhouding tussen mens en god. Voor moslims geldt echter dat wat andere moslims van je gedrag zien belangrijker is dan dat gedrag zelf. Ergo: wat niemand ziet, heeft god ook niet gezien. Dat dit een logische uitkomst is voor een schaamtecultuur zullen de deskundigen herkennen: de invloed van de dynamiek van het groepsgedrag. Een gevolg hiervan is dat de huidige obsessie met varkensvlees primair een gevolg is van een grote groep moslims die elkaar in de gaten houdt.

Maar het is ook iets dat de ongelovigen als uiterst belangrijk voor de neus gehouden wordt, willen zij de moslims niet kwetsen. Want dat is de basis van deze rel. Wat Pegida wil doen is een provocatie, niets minder, maar zeker niets méér. Het is niet anders dan een westerse tegenzet in het mohammedaanse spel van:

• hoofddoeken dragen,
• bidden op straat, want men wil de grootste moskee mogelijk, liefst nog op staatskosten
• uitermate nadrukkelijke eisen stellen voor respect voor ramadanvoorschriften (waarvoor binnen de voorschriften ook weer diverse minder belastende mogelijkheden voor bestaan)

De lijst is veel langer, maar dit geeft u een idee van de juiste context. Pegida doet een tegenzet die identiek is in karakter. Waarom zou dat niet mogen?

Exploitatie van schuldgevoelens
Het jammeren over varkensvlees en die uitermate strenge regels voor de ramadan zijn een gevolg van de exploitatie door moslims van het volkomen misplaatste schuldgevoel van de ‘westerse’ mens. Die westerse mens is geneigd respect te willen tonen voor culturen die hij minder acht. De islamitische geloofsregels zelf zijn flexibel genoeg, maar niet als het gaat om het provoceren van de niet-gelovigen. Dat gaat voor alles, zeker voor het eigen comfort.

Zoals kleren de man maken, en de gelegenheid de dief maakt, exploiteren de moslims rücksichtslos de kans die we hen bieden met onze drang respect te willen uiten. Met reëel tarten van het moslimgeloof heeft dat niets van doen. De imams weten wel beter; het komt ze alleen uitstekend uit. Elke uiting van respect is in hun visie opnieuw een centimeter winst voor de islam op weg naar suprematie.

Wat Pegida doen gaat is niets anders dan bidden op straat, of peuters naar school sturen met een hoofddoekje; een provocatie die zegt: lak aan jullie! Niet meer, maar zeker ook niet minder.

Dat er op acties van Pegida soms heel wat aan te merken valt heb ik eerder al eens geschreven. Maar met deze is niet veel anders mis dan dat het de onmatige gedienstigheid die we de islam – maar al te vaak onbewust – willen bewijzen aan de kaak stelt. Misschien dat dat pijn doet? Ik vind het in de eerste plaats een wijze les.

De goedwillende ‘westerlingen’
Nog een laatste woord over het aspect van cultureel respect dat hier speelt:

• je hebt de arrogantie van mensen die islam willen respecteren vanuit hun eigen verhevenheid. Die er op neerkijken, maar vanuit dat perspectief denken dat zij ruimdenkend zijn. Dit is vaak herkenbaar bij mensen die alles willen respecteren wat moslims doen of zeggen te willen: de deugmensen.
• je hebt ook de wens, te respecteren wat de diepste culturele gevoeligheden zijn van mensen waarvan je eigenlijk niet genoeg weet. Maar om in dat laatste serieus te blijven, dien je dus voldoende kennis van zaken te hebben. Die kennis van zaken is iets wat ik bij veel ‘rechtse’ (in de zin van door deugmensen zo benoemd) mensen die nu hun afschuw over deze Pegida-actie uitspraken node miste.