België gaat prekende imams registreren. Een volstrekt zinloze exercitie met de bedoeling schijnveiligheid te creëren.

Wat gaat dit betekenen? Helemaal niets.

De Belgische minister van Justitie Koen Geens wil meer zicht krijgen op de imams in België. Hij wil dat de moskeeën elke imam die er predikt melden bij de Moslimexecutieve, de centrale raad die de moslims vertegenwoordigt. Dat orgaan moet deze informatie doorgeven aan de Dienst voor de Veiligheid van de Staat, zei Geens in het actualiteitenprogramma Terzake van de VRT.

Dit is niets anders dan een slimme poging om schijnveiligheid te creëren. Bureaucratieën verslaan geen terreur en onderdrukken evenmin de neiging daartoe. Grote bureaucratieën onderdrukken vooral burgers, dat is ook hun doel. Ze zijn bedoeld om de manier waarop een staat functioneert te bevorderen. Ongetwijfeld zullen veel Belgische burgers hiervan onder de indruk zijn, maar helpen zal het geen zier. Want waar de brave Belgische burger wel oppast bureaucraten voor de voeten te lopen, daarom lachen ze zich in de moskee een kriek.

Het zou nog helpen als men de preken van alle predikers op video vast zou laten leggen, en als men een verbod uitvaardigt op preken in het Arabisch. Wie iets gezegd heeft is dan van later zorg – als iets niet bevalt kan dat eenvoudig worden achterhaald. De imams scheppen vooral het klimaat van wederzijds wantrouwen in de westerse maatschappij en versterken de Arabische groepsidentiteit. De een is erger dan de ander, maar met directe aanslagen hebben ze maar zelden iets te doen. Aanslagen zijn voor het mohammedaanse voetvolk, imams voelen zich daarboven verheven.

Dat laat nog onverlet dat een bureaucratische registratie van imams altijd achter zal lopen, en dat uiteindelijk altijd bureaucratisch uitstel wordt verleend voor het herstellen van gemaakte registratiefouten, -tijden en namen. Uiteindelijk weet je dat het een soepzooitje wordt.

Geens wil weten welke imams er in België prediken en aan welke moskee ze verbonden zijn. Zo kunnen ook niet-erkende moskeeën en imams worden geregistreerd en toevallige passanten worden opgemerkt. Es Satty verbleef vorig jaar een aantal maanden in België.

Dit miskent nog iets anders. Veel imams zijn weinig anders dan piepkleine ondernemers, en al kun je aan prestigieuze (voor mohammedanen dan) instituten een opleiding tot imam volgen, het is geenszins de enige weg waarlangs je imam worden kunt. Je bent pas imam als je door een groep gelovigen als voorganger wordt erkend. Niet onvergelijkbaar met de wijze waarop protestantse dominees worden beroepen, maar met veel minder eisen aan de opleiding.

Het probleem van Geens is dat hij overduidelijk teveel vertrouwen heeft in bureaucratische registratie, en te weinig kennis heeft van de manier waarop zowel de islamitische minderheid in België leeft als hoe de islam in elkaar steekt. Het is een recept voor ellende, waarvan we ook in Nederland onze portie ruimschoots hebben gekregen. Vast staat dat dit gaat op geen enkele manier zal werken.