Angela Merkel hield in de Bondsdag een speech, waarin zij SPD en CDU opriep schouder aan schouder de strijd aan te gaan met de AfD. Dat klinkt verdacht veel naar wat ik in de Nederlandse context eeuwig betitel als De Regentenpartij. Werken gaat het zeker niet, maar Barbertje zàl hangen.

Onderdeel van deze aanpak van ‘unsere Angela’ zal ongetwijfeld een slappe afspiegeling zijn van de maatregelen waarom door de achterban van de AfD gevraagd wordt. Halfwas maatregelen, maar net genoeg om voldoende kiezers zand in de ogen te strooien. Want bij steeds smaller wordende marges zal uiteindelijk ook de CDU gedwongen worden mee te gaan in het discours dat de AfD nu voor staat. Angela Merkel zal dat als leider niet meer mee maken. Niet alleen omdat zij het niet zou willen, maar meer nog omdat zij voor die tijd zal worden afgedankt door een partij die in dolle paniek zal moeten proberen haar ooit dominante positie veilig te stellen. Dat zal naar ik denk niet eenvoudig zijn.

Hoe reëel is dit?
Een voorspelling als hierboven is vanzelfsprekend gebaseerd op de overtuiging dat het allemaal nog veel erger worden zal. Er is dan ook alle reden om dat te veronderstellen. De horden asielmigranten die sinds medio 2015 Duitsland binnenstroomden waren zo groot en massaal, dat het niet alleen onmogelijk geworden is er tijdig voldoende terug te zenden naar hun plek van herkomst, maar tevens zal het ondoenlijk blijken tijdig onderscheid te maken tussen kaf, koren en ongedorst. Waarbij ik er wel degelijk vanuit ga dat er koren tussen zitten zal, tussen dat kaf van de islamitische jihadi’s en het ongedorste graan van de ongeïdentificeerde gelukszoekers vanuit de gehele wereld.

In Duitsland gaan nu stemmen op om alle instroom van de afgelopen 18 maanden opnieuw te proberen te identificeren. Is dat haalbaar? Ik betwijfel dat zeer, en het zal tevens tot enorme onrust leiden. Slechts een derde van de asielvragers beweerde uit Syrië te komen, maar desondanks liet Duitsland minstens een miljoen mensen binnen. Van dat miljoen is bekend dat een deel van hen prompt uit de opvangcentra verdween, en niemand weet waar ze gebleven zijn. Met die open binnengrenzen van de EU is dat bijna een ondoenlijke opgave geworden.

De open binnengrenzen
Die open binnengrenzen garanderen bovendien dat een verlate gründliche aanpak van de identificatie ongetwijfeld velen het idee zal geven die binnengrenzen over te steken teneinde het elders te proberen. Door ervaring met eerdere van dergelijke operaties wijs geworden, beseffen asielmigranten dat als je maar voldoende lang ronddoolt in de huidige EU, je op een dag te horen krijgen zult dat je toch blijven mag – ook al was daarvoor aanvankelijk geen enkele reden. Ergo: wie lang genoeg verdwaasd ronddoolt, is vanzelf zielig genoeg voor een verblijfsvergunning.

De vraag wat we daarmee uiteindelijk willen wordt door niemand meer gesteld. Ooit, uiteindelijk, maken we die mensen wel gelukkig? Of hun nazaten? Of de nazaten van hun nazaten?? Het klinkt zuur om het zo op te schrijven, maar is de waarheid werkelijk anders? Politici willen dit niet weten. Alle voorspellingen die achter hun politieke horizon (maximaal vier jaar) liggen weigeren ze te overwegen, en de gevolgen zijn er naar. Alles sal reg kommen, bezweren ze U dan.

ExtreemRechts
Het Franse FN, het VB, en de PVV en haar voorlopers zijn partijen die al in een vroeg stadium de problemen voorzagen, en als dank daarvoor van het etiket extreemrechts werden voorzien. Dat Merkel zelf niet langer in staat blijkt onderscheid te maken tussen ratio en extreemrechts maakt haar oproep kristalhelder. Dat de AfD de problemen duidelijker ziet dan de regerende partijen is voor iedereen duidelijk, en als dat politiek wordt vertaald zouden de zittende partijen worden weggevaagd. Slechts met het oproepen van spoken zijn de middengroepen die nog niet al te zeer last hebben gekregen van de problemen die de politici vrijelijk hebben laten ontstaan, nog bij de oude volkspartijen te houden. De media steunen dat, met hun ongefundeerde angsten voor ‘extreemrechts’.

Het vervelende is dat het echte extreemrechts wel degelijk bestaat, maar nog niet verder gekomen is dan de coulissen. Daarvoor is het te marginaal, en meer dan dat zal het hopelijk ook nooit worden. Wat niet wegneemt dat de ballon die nu is gemaakt niet snel zal leeglopen. En we beginnen een punt te bereiken dat het echte extreemrechts succes zal krijgen door de manier waarop de AfD weggezet zal gaan worden. Mensen stemmen extremer naarmate een eerdere stem minder succesvol was. Politici die dat niet snappen horen eerder thuis bij de plantsoenendienst dan in het parlement.