Het verhaaltje dat Barbertje hangen moet is de meeste mensen die op de middelbare school werden lastig gevallen met de literatuur van de 19e eeuw nog wel bekend. Maar het bevat meer wijsheid dan we geneigd zijn te willen weten.

Barbertje (originele tekst) is niet anders dan een verhaaltje dat illustreert dat eenmaal ingebakken denkbeelden moeilijk los te laten zijn. Zozeer zelfs, dat die denkbeelden vanaf een bepaald moment belangrijker worden dan het waarheidsgehalte van de onderliggende kwestie. Het verhaal van die zielige, kwetsbare asielmigranten en even zo zielige moslims die door (delen van) het boze westen zo onheus worden behandeld is er een pronkstuk van.

Ik bedacht me dit bij het lezen van een berichtje van de NOS vandaag over een ‘hulporganisatie’ die afgelopen jaren actief was in het overzetten van asielmigranten van Afrika naar Europa, die haar vlaggenschip nu naar Myanmar stuurt om daar de Rohingya te gaan helpen vluchten. Moslims die vluchten voor geweld van de regering van Myanmar. BBCNews had het gisteren zelfs over etnische moslims, wat een volslagen bezopen kwalificatie is. De sleuteloverweging gaf de NOS ook:

Het besluit om de activiteiten te verleggen naar Zuidoost-Azië heeft niet alleen te maken met het lot van de Rohingya. Volgens MOAS worden vluchtelingen die vanuit Afrika Europa proberen te bereiken aan hun lot overgelaten. “Wie terug wordt gestuurd naar Libië of er niet in slaagt daar weg te komen, staat bloot aan misbruik en geweld.

MOAS  wil geen onderdeel worden van een mechanisme dat er alleen maar op is gericht om vluchtelingen tegen te houden.”

Dat hierop heel wat af te dingen valt beschreef ik eerder al. Maar dat is maar de helft van dit verhaal. Want het gaat MOAS niet alleen om de zieligheid van de getroffen mensen, maar vooral om het westen (en haar veronderstelde handlangers) de les te lezen. Aung Suu Kyi is een lieveling van het westen, en is nu dus aan de beurt de les te worden gelezen.

Ben ik te achterdochtig? Verzin ik dit ter plekke vanwege een veronderstelde afkeer van moslims, asielmigranten en Gutmenschen? Gelukkig is er een pronkstuk van bewijs voor mijn gelijk voor handen. Want halverwege (misschien zelfs iets minder dan halverwege) de tocht die het vlaggenschip van MOAS nu gaat ondernemen ligt Jemen.

In Jemen woedt een burgeroorlog waarvan RTLNieuws in haar misdadig hypocriete onbenul nog zeer onlangs meldde dat er eindelijk een symbool voor het lijden van het volk van Jemen voorhanden is. Het lijden van de Jemenieten lijkt me zo op het eerste gezicht een graadje of twee erger dan dat van de Rohingya, maar ook zonder dat is een overstap naar Jemen veel logischer dan doorvaren naar Myanmar. Het gaat in Jemen om meer mensen, ze worden veel hardhandiger aangepakt en het is ook nog eens dichterbij.

Er zijn alleen enige verschillen:

1. In Jemen gaat het om een conflict binnen de islam, en ingrijpen door Saudi-Arabië in de (zelf mede veroorzaakte) burgeroorlog van een buurland.
2. In Jemen schiet de luchtmacht van Saudi-Arabië op iedereen die zich er vertoont, ongetwijfeld ook op bemoeizuchtige blanke bemoeials van het verondersteld verkeerde geloof. En dat je je eigen cultuur de les wilt lezen betekent klaarblijkelijk niet dat je het er voor over hebt martelaar te worden voor je eigen meninkje.
3. Jemen is veel minder in de publiciteit dan Myanmar nu ineens is.

Het lijkt me voor logisch denkende mensen niet al te moeilijk hieruit te concluderen waar het clubs als MOAS nu werkelijk om gaat. Met mededogen voor de mensen die ze gaan ‘helpen’ heeft het in ieder geval niets te maken.