Oekraïne – terwijl wij elkaar de kop inslaan, speelt de duivel lachend met onze ballen
Jan Bennink ziet de oorlog in Oekraïne als een pijnlijk toneelstuk, dat ons in het gezicht spuwt, en confronteert met onszelf.
Jan Bennink ziet de oorlog in Oekraïne als een pijnlijk toneelstuk, dat ons in het gezicht spuwt, en confronteert met onszelf.
Het leven van de afgelopen jaren was Jan Bennink een nachtmerrie. In dit stukje brengt hij zijn gevoelens daarover onder woorden.
Ik houd er niet van om op mijn eigen site, mijn heiligdom, over de mRNA vaccinaties en het bizarre griezelcircus eromheen te schrijven. Over de ramp die nader komt.
Hoe bereiden we ons voor op een komende internet apocalyps? Doe mee. denk mee! En laat het belang er van eerst doordringen.
Ik stond die zonovergoten zondagochtend van vijf september al vroeg midden op de Dam. Om het vrijheidsfeest direct te kunnen proeven.
We leven in 2021, en 1984 is reeds lang voorbij. Maar is 1984 niet te verkiezen boven de onzekerheid van het nu? Jan Bennink peinsde daar over.
“Wat deed jij, in de Eerste Wereldoorlog?” Het is een messcherpe vraag, waarop geen goed of bevredigend antwoord mogelijk is.