Ecuador is de bananenrepubliek die Julian Assange (WikiLeaks) al 7 jaar asiel verleent in haar ambassade in Londen, waardoor de WikiLeaks-leider feitelijk een gevangenisstraf uitzat. Hij wordt nu die ambassade uitgezet, door de nieuwe president van Ecuador. Ik heb met hem te doen.

Een bananenrepubliek blijft een bananenrepubliek, ook als er eens een president zit die wat losser om gaat met zijn verplichtingen tegenover de internationale powers that be. President Lenin Moreno, de opvolger van de vorige president Rafael Correa, lijkt dichtbij een akkoord (met zowel UK, Spanje als USA) om Assange de Londense ambassade van zijn land uit te zetten. Daarna zal men Assange arresteren en staat hem een vergelijkbare lijdensweg als Tommy Robinson te wachten.

Het UK zal Assange (Australisch staatsburger) het liefst uitleveren aan de USA. En daar zal men hem aan stukken scheuren, want hij heeft het land teveel pijn gedaan. Zo zal althans de Amerikaanse Deep State beweren, die inderdaad veel pijn heeft geleden dankzij Assange en WikiLeaks.

President Trump heeft veel profijt gehad van het bestaan van Wikileaks tijdens zijn presidentiële campagne in 2016, maar van hem zal Assange evenmin veel hoeven verwachten. Niet alleen heeft Trump hem niet meer nodig om de Deep State aan te pakken, maar ook is hij een perfect zoenoffer waarmee de president zijn eigen bureaucratie weer zal weten te lijmen. Want hoe vreemd het ook klinkt voor wie de strijd van Trump tegen de Deep State dagelijks volgt, Trump zal in de toekomst de Amerikaanse Deep State nog hard genoeg nodig hebben. En Assange is hun staatsvijand nummer 1.

Het belang van Assange, – die mij persoonlijk nogal een onaangenaam tiep lijkt – zal zijn het voorbeeld te worden voor iedereen die zich tegen overheden verzet, en denkt te kunnen winnen. Dat vinden overheden nergens ter wereld een aangenaam idee, en de vrijheid van internet is daarvoor sowieso al een handicap. De ironie van de zaak-Assange zal zijn, dat het een onvervalste bananenrepubliek (Ecuador is Chiquita) is, die de laatste nagels in zijn publieke doodskist slaat.

Niet alleen vind ik dat treurig, maar opnieuw perkt het op langere termijn de vrijheden van de modale burger verder in. Niet vanwege Assange zelf, maar de angst die hij overheden in boezemde was wat zijn waarde bepaalde. Overheden wereldwijd zijn al een paar jaar bezig de hen berokkende schade in te perken. We gaan er met zijn aanstaande arrestatie en de vermoedelijke ondergang van Wikileaks bepaald niet op vooruit.