De clubs die zich bezighouden met het bevorderen van asielmigratie richtten deze week een monument voor zichzelf op. Hoe kenmerkend.

Wereldvluchtelingendag – 20 juni – werd in Nederland dan ook bijna onvermijdelijk een viering van eigen verdiensten. De staatsomroep berichtte over het Scheveningse strand:

Op het strand van Scheveningen staan duizenden gedenktekens in het kader van Wereldvluchtelingendag. Vandaag worden de 44.000 mensen herdacht die tussen 1993 en 2020 zijn gestorven bij een poging Europa te bereiken.

Als het mijn attitude was, zou ik nu gaan kiften over het eurocentrische gedachtegoed dat aan een dergelijke formulering ten grondslag ligt (vet gemaakt, zoals ook hieronder). Dat doet zeker onsmakelijk aan, maar er was meer. De illustratie hoezeer dit soort dagen wordt misbruikt als middel de aandacht op zichzelf te vestigen komt ditmaal uit België, waar zelfs de deugdoeners doorkregen dat dit wat te ver ging:

… reageerde echter ontgoocheld op een verkeerde interpretatie van een groep Facebookgebruikers die verklaarden dat de Wereldvluchtelingendag in Mechelen ten dienste zou staan van de derde Iftar-editie, de maaltijd die door moslims tijdens de ramadan na zonsondergang wordt gegeten.

Het is ruim over de rand, maar staat niet heel erg ver af van wat de NOS berichtte:

De gedenktekens zijn gemaakt door vrijwilligers uit het hele land. Er staan namen van overleden vluchtelingen op en de plaats waar zij om het leven kwamen, voor zover bekend. “Het ziet er prachtig en indrukwekkend uit”, zegt directeur Roos Ykema van stichting MiGreat in het NOS Radio 1 Journaal.

Teneur: zie eens hoe mooi wij dat hebben gedaan. Als een van de kinderen vroeger thuis nadrukkelijk wees op iets dat goed was gegaan met iets dat recent tijdens de opvoeding ter sprake was geweest, plachten wij te zeggen: applaus voor jezelf!

Die nadruk op Europa als reisdoel vertelt bovendien nog een heel ander verhaal, maar dat willen deugdoeners niet weten. Dat in onze contreien het meest te halen is, is maar een betekenisloos incident, in die visie. Het is een badinerende zienswijze op de rationaliteit van asielmigranten. Migranten die – naar eigen voelen – niet vertroeteld worden, neigen er toe al snel door te reizen. Uithangbord van deze attitude is het geringe aantal asielmigranten dat in Albanië aan land gaat. Uiteindelijk maak je geen levensgevaarlijke overtocht vanuit Afrika om je leven voort te zetten in een Albanees interneringskamp.

De festiviteiten zijn in ieder geval geen factiviteiten; de realiteit wordt zorgvuldig toegedekt gehouden door te benadrukken hoevelen omkwamen. Dat de beste vergelijking nog steeds is die met de 16e-eeuwse schatzoekers, die de wereld in trokken om haar leeg te roven ten eigen bate (waarbij een deel jammerlijk verzoop in onbekende wateren), wil er maar niet in. Men blijft hameren op beelden waarvan niet veel klopt:

Ook na aankomst in Europa overlijden er kinderen, concludeert Lost in Europe. “Er zijn berichten over kinderen die om het leven zijn gekomen door gevechten of incidenten in vluchtelingenkampen. En ze stierven door ongelukken of verstikking in busjes en auto’s waarin ze werden gesmokkeld. Er zijn meldingen van kinderen die werden doodgeschoten door grensbewakers.“

“Kinderen doodgeschoten door grensbewakers“??? Ik ben heel benieuwd waar in Europa dat gebeurd zou zijn – dat het geen dagenlang voorpaginanieuws zou zijn geweest kan ik me niet voorstellen, en ik heb er nog nooit iets over gehoord.

Wat ik me wel goed herinner zijn die Arabieren die via Rusland bij de Noordkaap Noorwegen binnen fietsten. Veel kenmerkender voor wat deze mensen zich als doel hebben gesteld is niet eenvoudig te vinden, hoewel de directe reactie op de onzalige woorden van Merkel in 2015 feitelijk voldoende bewijs is van hoe het werkt.

Dat Nederland meewerkt aan het hierheen halen van Afghaanse tolken die in eigen land niet langer veilig zijn lijkt me normaal – ook Duitsland nam na 1945 veel collaborateurs op. Maar het idee dat we de hele wereld hier moeten opvangen is geschift – mooier kunnen we het niet maken. Wereldvluchtelingendag is een egotrip voor deugdoeners, en daarnaast herkenbaar als fondsenwerving voor meer van hetzelfde – alle reden derhalve er zeer kritisch over te zijn.

---

Meer over asielmigratie vindt u hier.