Asielmigratie – chippen en ophokken?
Tot het meest ergerlijke aan de asielmigratie behoort wat mij betreft dat wij ons als land braaf aan regeltjes proberen te houden, maar de regeltjesdwingers daar hypocrieter mee om gaan.
De regeltjesdwingers van de asielindustrie daarentegen buigen voortdurend de mogelijkheden van die regeltjes bij naar eigen welbevinden. Daar doen we te weinig tegen. En dus krijg je nieuws als hieronder, dat feitelijk in een verkeerde context aan de mens wordt gebracht:
Hetgeen tot meer hypocriet gekrijs van de asieldinges en de asielindustrie leidt:
Het asielakkoord van eind augustus moet de asielcrisis oplossen. Maar bestuurders en organisaties maken zich grote zorgen over het aantal opvangplekken. Er is al een groot tekort, en nu veel contracten van het Rijk met gemeenten per 1 oktober zijn afgelopen, neemt het tekort aan opvang alleen maar toe.
Volgens staatssecretaris Eric van der Burg zijn de problemen groot. “Want heel veel crisis-opvangplekken komen nu te vervallen terwijl we met de veiligheidsregio’s hebben afgesproken: laten we die plekken houden en ook kijken of we het aantal kunnen verdubbelen. Maar netto komen we nu uit op een daling van 1250 opvangplekken.”
De asielindustrie wordt indirect gesteund door druk van allerlei pressiefiguren:
De Amsterdamse wethouder Rutger Groot Wassink (GroenLinks), die spreekt namens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, ziet het tekort aan opvangplekken als een “ongeluk in slow-motion”. De oneerlijke verdeling tussen gemeenten noemt hij onhoudbaar. Hij wil kunnen schuiven tussen verschillende vormen van opvang. “Sommige gemeenten moeten meer doen aan eerste opvang, andere hebben meer woningen voor statushouders.”
De afspraken die de VNG en het Rijk hebben gemaakt, moeten kunnen worden verevend, vindt Groot Wassink. Waar Amsterdam veel noodopvang biedt, heeft een andere gemeente juist weer meer huizen voor statushouders. “Als wij dat kunnen middelen met andere gemeenten, dan zijn we er snel uit.”
De Amsterdamse asielmaffia blijft een belangrijke hinderpaal:
De staatssecretaris werkt nog aan een wet die regelt hoe alle gemeenten een eerlijke en evenredige bijdrage leveren. Met die wet kunnen gemeenten in de toekomst worden gedwongen tot opvang. Want een groot aantal gemeenten werkt niet mee om de asielcrisis op te lossen.
De wet zou voor 1 oktober klaar zijn, maar heeft vertraging opgelopen. Van der Burg zei eerder dat de wet op 1 januari 2023 moet ingaan.
Want een consequente aanpak met het wegsturen van asielmigranten die door de EU zwerven, wordt door Brussel niet handig aangepakt: opgestelde regeltjes worden niet nageleefd of gesaboteerd, en veel landen gedragen zich zoals onwillige gemeenten in Nederland: allemaal heel begrijpelijk, maar op langere termijn totaal onhoudbaar. Hier zien we een nadeel van dat de EU ‘inwoont’ in België: alle in de illegaliteit wegduikende asielmigranten. Het ontneemt ons land een kans overtollige asielmigranten eenvoudig over de grens van Brussels territorium te kiepen om zo dwang tot naleving van de regeltjes af te dwingen waar ons land zich aan probeert te houden. Thans gaat het compleet fout.
Ruim tachtig procent van de Nederlandse verzoeken om asielzoekers terug te sturen naar het land waar ze eigenlijk asiel hadden moeten aanvragen, leidt tot niets. Dat blijkt uit recente cijfers die de NOS heeft opgevraagd bij het ministerie van Justitie. Dat percentage geldt voor 2020, het jaar waarvan alle procedures zijn afgerond.
Chippen en gecontroleerd ophokken zou het technisch mogelijk maken een betere controle uit te oefenen op de mensen die zich nu in Ter Apel aanmelden voor asiel, maar het gekrijs dat er het gevolg van zijn zou lijkt me vooral sociologisch interessant te zullen worden. Maar: hebben we betere alternatieven? Dat het huidige systeem bezig is onder haar eigen gewicht ineen te zijgen is duidelijk.
Bovendien zou het Ter Apel kunnen ontlasten, want de rijen om gechipt te worden zullen op deze manier ongetwijfeld snel korter worden. Daar zal wel niemand voor buiten willen slapen. Vanzelfsprekend zou een enkelband ook een goed idee kunnen zijn, maar wat men dáár vanuit de asielindustrie bij de rechter tegen in gaat brengen, behoeft weinig fantasie.
De gesubsidieerde schreeuwende minderheden zullen hun toegeworpen geldbuidel niet aan de kant doen, eerder nog meer uitbuiten, ten koste van wie of wat dan ook. Nooit zullen ze genoeg hebben, steeds meer eisen. Waarbij iedere vuile streek gerechtvaardigd is in hun ogen, maar oh wee als je hun ‘onrecht’ aandoet. Het is hun verdienmodel.
Dat zij slechts middelen tot het doel van anderen zijn, dringt niet door, ook zij zullen later uitgebuit worden.
Tot die tijd worden zij van bovenaf beschermd, en boven de rest geplaatst. Tot die tijd gelden voor hun andere regels dan voor de rest. Om later afgedankt te worden als de nuttige idioten die ze zijn. Zij zullen de buffer gaan vormen waarop frustraties botgevierd gaan worden, teneinde de ware verantwoordelijken meer tijd te geven. Aldus leert de geschiedenis.
De enkele reden dat parasitair gedrag toeneemt is als hun voedingsbodem meer gevoed wordt dan bestreden. Schuldigen zijn hen die dat faciliteren, hetzij vanwege naïeve ideologische overtuiging, of vergaring van meer macht, geld of status. Of althans de wortel die voor de neus van deze helpers gehouden wordt.
Nooit, zo leert de geschiedenis, heeft het afbreken van een economisch rijke en (voor die tijd) vrije beschaving tot toekomstbestendigheid geleid. Altijd kwam er dan opstand en werd de bestaande macht (en hun helpers) van hun kroon gestoten. De enkele vraag die rest is of dat dagen, weken, maanden, jaren, decennia of zelfs eeuwen gaat duren.
De fundering van ieder economisch rijk en machtige beschaving is altijd het bekrachtigen van individuele vrijheid en zelfredzaamheid geweest, compleet met eigen cultuur, normen en waarden, die tevens gehandhaafd werden. Dat inspireert, dat stimuleert, dat helpt een rijk vooruit, want het geeft een ieder een redelijke kans op een betere toekomst voor henzelf of in ieder geval voor hun kinderen. Breek dat af en het begin van gedonder is daar.
Bezie Nederland vanaf de jaren vijftig, na een ellendige tijd gingen er de schouders onder en het volk werd gefaciliteerd. Enorme toename in zelfredzaamheid, sociale zekerheden, scholing, volksgezondheid, energiezekerheid, noem maar op. Nederland werd mondiaal gerespecteerd om de vele vooruitstrevende prestaties die zij internationaal realiseerden als gevolg daarvan.
Na een aantal decennia echter nam de grip van de mars door de instituties toe, en begon de afbraak weer. Het volk werd weer een middel, in plaats van een doel, voor een machtige minderheid die steeds meer de touwtjes in handen kreeg.
De geschiedenis leert wat er voor nodig is om het volk weer het doel te maken, in plaats van het middel.
Maar laat het deze keer dan een weer geleerde les zijn die in het verleden blijft…
Shippen en oprotten .
That will do it.
Lang verhaal kort- dit wordt geweld.
Nederlanders beginnen nu te lijden- de criminele gelukzoekers regeren reeds de steden. Onze huizen, welvaart, ruimte, veiligheid en zeer binnenkort zelfs ons drinkwater. Geplunderd door vreemdelingen. Wat over blijft pakt de rooie overheid/EUSSR af- en geeft dat alsnog aan buitenlanders.
Wat, leert de geschiedenis ons, zou hier kunnen misgaan?
Laat het vandaag liever dan morgen gebeuren., nu er nog een kans hebben qua aantal. Over 10 jaar is dit een Afrikaanse/Mideen-Oostenstyle ‘filedruk state ‘. En de Nederlandse geschiedenis in 30 jaar tot stilstand gebracht door de eurofielen en globalisten. Ik hoop lang genoeg te leven beide soorten de ‘rekening ‘ te kunnen presenteren.
Landverraders.
Bij omvolking (en andere zaken die niet in het belang zijn voor Nederland en haar autochtonen) is het heel mooi om je achter regels te kunnen verschuilen. VN verdrag dit en mag niet van Brussel dat. Resultaat afbraak en teloorgang. Mooi vaasje in gruzelementen.