Arib & het racisme van de lage verwachtingen
Hoewel ze niet in Nederland is opgegroeid, is de huidige voorzitter van de Tweede Kamer, mevrouw Arib, niet de slechtste die het Nederlands parlement gekend heeft. Helaas treedt ze tegenover haar ex-fractiegenoten van DENK regelmatig te emotioneel op en tegenwoordig slaat ze af en toe wartaal uit.
Een 151e kamerlid
Ze zit ongeveer 20 jaar in de Tweede Kamer en kan zich in goed Nederlands uitdrukken met een accent dat nauwelijks aan Marokkaanse straattaal doet denken (link gaat naar haar optreden voor de jongeren van FvD). U steigert wellicht: ik geef haar immers als het ware een vernietigend compliment. Dat doe ik echter expres om zo een –ergerlijk!– voorbeeld te geven van dat fenomeen dat grofweg aangeduid kan worden als ‘racisme’ van de lage verwachtingen.
Eerder deed ze een merkwaardige poging om een extra PvdA-er de Tweede Kamer binnen te loodsen [1]. Arib is van mening dat het in het belang van Nederland is dat zij die rol vervult, maar dat voorzitterschap is nu strijdig met het belang van haar partij omdat de PvdA-fractie inmiddels zo klein is, dat haar voorzitterschap het fractiewerk ondermijnt. In datzelfde openbare interview met haar, op dat jongerencongres, laat ze duidelijk merken (ongeveer op 14 minuut 43) dat ze dat voorstel deed zonder zich eerst te verdiepen in de vraag of dat voorstel verenigbaar was met de (grond)wet. Hetgeen dus niet het geval was. Nogal gênant. Het inslikken van dat proefballonnetje is, voor zover ik weet, niet in de publiciteit gekomen: een ander voorbeeld.
‘Identiteitspolitiek’
Maar nu heeft ze dus bij Nieuwsuur gesuggereerd dat andere partijen de praktijk van de PvdA, met hun strikte m/v/m/v/m/v-etc-sortering op hun kandidatenlijst, moeten kopiëren, om te voorkomen dat nogmaals het aantal vrouwen in de Tweede Kamer 49 bedraagt, zoals nu, maar in plaats daarvan steeds precies 75, want dat is hoe de Tweede Kamer volgens haar dient te zijn samengesteld [2]. De interviewster liet achterwege om Arib te vragen wat er gedaan moest worden tegen eventuele voorkeursstemmen voor lager geplaatste mannen, die langs die weg de ‘eerlijke verdeling van Kamerzetels over mannen en vrouwen‘ toch nog zouden kunnen ondermijnen. Op twitter reageerde ik nog sarcastischer:
Of buiten de box denken: één Hamer met 100% mannen en één andere met 100% vrouwen. En een kleinste Kamertje voor twijfelaars.
Dat sarcastische idee kwam bij me op dankzij een bijeenkomst die ik een paar jaar geleden bijwoonde. Deze was georganiseerd door een Surinaamse organisatie in een Haags trefcentrum. Er waren een stuk of 60 mensen, waarvan minder dan een tiende blank was. Een niet-blanke vrouw uit het publiek meldde op een gegeven moment evengoed dat ze zich geremd voelde in wat ze naar voren bracht vanwege de aanwezigheid van dat handjevol blanken … Wat voor gebubbel identiteitspolitiek niet teweeg kan brengen!
Nu kwam Arib niet uit zichzelf met de term vrouwenquota: die werd geïntroduceerd door de Nieuwsuur-presentatrice. In de Nieuwsuur-tweet (van de eerste link in dit stukje) wordt dit verder verdraaid tot: Er moet een vrouwenquotum komen en vrouwen moeten meer durven, vindt ze. Merk op dat die organisatie Arib dus niet letterlijk citeert! Arib hintte ook niet naar de praktijk in Iran waar een zetel in het parlement gereserveerd is voor een Jood en enkele voor leden van andere minderheden. De angel van Aribs verhaal zit in het zinnetje: “Het gaat niet vanzelf” (ongeveer op 1 minuut).
De suggestie is duidelijk: er zijn maatregelen nodig. De democratie levert niet het resultaat op dat zij wenst, dus moet aan het systeem iets gebeuren. Mevrouw vindt dat de partijen en de kiezers lichamelijke kenmerken van kandidaten een te kleine rol laten spelen bij hun keuzes en dat wil zij corrigeren.
Voorkeursstemmen
Een PvdA-voorman, Wouter Bos geloof ik, waarschuwde vele jaren geleden tegen het plaatsen van Turken en Marokkanen op ‘onverkiesbare’ plaatsen op PvdA-kandidatenlijsten. De PvdA-afdelingen leek het wel handig om Turken en Marokkanen op de lijst te zetten om zo stemmen van mensen met immigratie-achtergrond te krijgen voor hun partij, niet om die betreffende mensen in de gemeenteraad te krijgen. Flink wat van die kandidaten gedroegen zich echter net zo opportunistisch als ‘hun’ partij. Zij beschouwden omgekeerd die partij als een handig vehikel voor een eigen campagne.
Vrouwen doen dat echter niet of nauwelijks. Ik ken geen enkel vergelijkbaar geval waarbij iemand, om zelfstandig op te komen voor alle of juist specifieke vrouwenbelangen, de PvdA (of een andere partij) gebruikte als vehikel voor de eigen campagne.
Daarnaast is het al wel heel wat decennia praktijk in Nederland dat de hoogste vrouw op de lijst van de meeste (alle?) partijen véél voorkeursstemmen krijgt. Het lijkt wel alsof vrouwen (net als mannen) op partijen en hun leiders stemmen en ervan uitgaan dat die dan opkomt voor die zaken die ze belangrijk vinden. Niet alleen dingen die met hun seksuele identiteit te maken hebben …
Die merkwaardige opvatting van het parlement niet als vertegenwoordiging maar als afspiegeling van de maatschappij!
Identiteitspolitiek leidt tot heel wat ernstiger narigheid dan dit soort halfhartige flirts met quota. Echter, dat mevrouw Arib niet meer aangesproken wordt op deze flauwekul, dat wijt ik dus ook aan dat fenomeen ‘lage verwachtingen’. Ik ben er nog niet helemaal uit of die verwachtingen in verband worden gebracht met haar geslacht of met haar herkomst…
- De mevrouw die het 151e Kamerlid moest worden, heet Joke de Cock. Hier een kort interview met deze mevrouw, gehouden op de dag voor de Kamerverkiezingen van 2017. De link gaat naar het moment in dat interview (Een jaar later 149 keer bekeken, 0 commentaren) dat De Cock nogmaals vertelt dat schuldhulpverlening heel belangrijk is. Huiselijk geweld is volgens haar een afgeleide daarvan … Wie zei daar ‘marxistoïde gedachtegoed’? De met de PvdA en deze mevrouw De Cock sympathiserende interviewer vestigt er extra aandacht op door te zeggen “dat kunnen we eruit knippen“. Hij is vergeten er voor te zorgen dat dat ook gebeurde …
- Hilarisch detail: de Tweede Kamerfractie van de PvdA telt meer mannen dan vrouwen.
Het verplicht opleggen van vrouwenquota gaat ervan uit, dat zonder dwang het aantal vrouwen veel minder blijft dan het aantal mannen. Dat betekent dat vrouwen in de ogen van de gemiddelde Nederlandse kiesgerechtigde minder geschikt zijn voor het Kamerwerk. Dat is discriminerend denken. Door geen quota te stellen voor geslacht, ras, handicap, seksuele voorkeur, enz. wordt juist de gelijkwaardigheid van alle mensen uitgedrukt.
‘mevrouw Arib, niet de slechtste die het Nederlands parlement gekend heeft. Helaas treedt ze tegenover haar ex-fractiegenoten van DENK regelmatig te emotioneel op en tegenwoordig slaat ze af en toe wartaal uit.’.
Dankzij mijn regelmatig reageren op artikelen, weten jullie dat ik het niet hoog heb zitten met Islamieten.
Dit op allerlei fronten.
Maar de waarheid moet gezegd worden, net als Frans vind ik Arib een uitstekend voorzitter. Iets wat ik nooit verwacht had. Alle partijen behandelt ze gelijk…op Denk na. Ze heeft weinig geduld met hun uitspraken en houding. Dit heeft Denk aan zichzelf te danken. Arib is vaker openlijk bekritiseerd op haar optreden als voorzitter door Denk. Denk is duidelijk teleurgesteld over het onpartijdig gedrag van Arib.
En ook net als Frans is ze in mijn achting gedaald met haar uitspraak over de hoeveelheid vrouwen in het parlement.
Hoe lang duurt het nog dat links niet moet kijken naar kwantiteit maar kwaliteit.
(Hoewel kwaliteit in het huidig parlement om te janken is met al die mannen. In de Nederlandse ‘Deep State’ politiek zal het niet veel uitmaken of de volksvertegenwoordigers man of vrouw is).
Is het Arib ontgaan dat evenveel mannen als vrouwen van hun stemrecht gebruik maken om de door hen gewenste vertegenwooriger te kiezen.
@Karina. Als kamervoorzitter deed en doet Arib haar werk inderdaad vrij neutraal.
Ze geeft zelfs PVV-er Bosma wel eens een lift. Uit haar vrouwenquotum blijkt toch dat ze niet voor niks bij de onnozelaars van de PvdA hoort.
Ik moet toegeven dat ze het beter doet dan ik had verwacht. Echter, dit soort ballonnetjes laat zien dat ze of geen verstand van zaken heeft in de zaken die ze voorstelt, of een visie heeft die niet past bij de grondwet. Beide zijn uitermate onwenselijk.
Hoelang is Arib in de Tw kamer? 20 jaar. Hoe lang kan zij haar ex-fractiegenoten van denk al?????? Hoe lang is Denk al ,als Denk aanwezig, overpeins de naam. Hoe kort liggen zij in de twee spagaat? Kort, spel, uitspelen, politiek. En wat wil ze/hun nou met hun vrouwen geteut. Gender opgelegde wil, vrouwelijke mannen? Of mannelijke vrouwen.Vader in de hemel uw wil geschied. Heer/eerde zoon.Laten we voor als nog, nog steeds de vrouw zelf vergeten in het gebed. Hoe heet hij ook al weer Alla .Dit soort geteut lost geen van de problemen op. Er is geen links of rechts. Ieder heeft recht op alles wat de planeet ons aarde geeft. En niet in handen van geocosrtecteerde bezit name van, uit name van politiek. Politiek uw wil geschiede. Amen
En na deze quotum luchtfiets komt natuurlijk de vraag ,met of zonder lampenkap……Denk ik.
Hoe haal je een achterstand van eeuwen in? Kan dat?
Nee niet als je steeds geconfronteerd en erop afgerekend word door de achterban en helaas men haalt nog steeds bruiden en bruidengommen uit land van herkomst die de integratie van de hele groep onder druk zetten of teniet doen.
Denk in de kamer heeft mevrouw Arib geen goed gedaan.
Jammer vond haar wel pittig.
Bedenk net dat ik de afgelopen 20 jaar op een vrouw heb gestemd. Moet dat dan nu toch eens gaan veranderen.