Amsterdam heeft het nog steeds – en Rutger Groot Wassink is het uithangbord. De volkomen van de wereld los gezongen leider van de lokale gemeenteraad grijpt al voordat de college-onderhandelingen voltooid zijn naar chantagemiddelen – en creëert daarmee zijn eigen variant van een links-rechts-confrontatie die vooral aan de jaren zeventig en tachtig denken doet.

Groot Wassink gedraagt zich nog steeds alsof hij de komende jaren de belangrijkste oppositie tegen het komende College van burgemeester en wethouders zijn zal. Dat is een veeg teken voor de houdbaarheid van èlke lokale coalitie met zijn partij GL, want als de grootste partij tegelijk ook de rol van grootste oppositie partij speelt, kun je gewoon op politiek vuurwerk wachten.

De aanleiding nu is het kraken door een illegalencollectief van huisjes die op de nominatie staan te worden gesloopt. Rutger GW wil wat de krakers willen – alleen is het jammer dat dat volledig in gaat tegen de wet. Dat verhindert een meerderheid in die gemeenteraad niet belanghebbenden te verzoeken zich dan maar een tijdje niet aan de wet te houden – niet voor niets hebben we het hier geregeld over de Republiek Amsterdam. Maling hebben aan landelijke wetgeving is in die stad zo normaal geworden dat men niet eens meer beseft dat de Nederlandse wet leidend dient te zijn. De omgang met Nederlandse wetgeving lijkt nog het meest op de manier waarop je omgaat met binnenkort toch af te schaffen regels: je negeert ze grotelijks, en waar nodig manoeuvreer je er om heen.

Dat de gemeenteraad nu meegaat in het gedram van Groot Wassink is zoals gezegd een slecht teken. Het doet sterk denken aan klassieke GL-obstructie in tijden dat er nog geen nieuw bestuur is gevormd. Waarin je bijvoorbeeld een generaal pardon bij elkaar regelt, zodat een aankomend bestuur maar zien moet hoe het de scherven bij elkaar veegt. Groot Wassink lijkt daarbij nog niet te beseffen dat dat bestuur door hemzelf en partijgenoten zal worden gedomineerd.

De meegaandheid in de gemeenteraad van willige coalitie-kandidaten als D66 en SP versterkt dat beeld van onverantwoordelijkheid. Politiek gezien speelt deze manoeuvre van GL daarom niet de linkse partijen in de kaart, maar de versterkte rechtse oppositie. Daartoe gaat zich nu ook de VVD bekeren. De partij zit nog in het uitgaande college, maar weet al nergens op te hoeven rekenen. Mèt FvD en CDA kan het zich nu ongegeneerd storten op het voeren van een rechtse oppositie, precies waar Rutger GW juist de linksheid van zijn stad benadrukken wil:

Groot Wassink: opvangregeling uitbreiden of vastgoed aanbieden
Maar mocht die regeling geen einde maken aan het kraken – een strafbaar feit – dan wil Groot Wassink eventueel dat de gemeente vastgoed aanbiedt aan We Are Here. Sowieso wil hij de panden niet laten ontruimen: tijdens de laatste gemeenteraadsvergadering stelde hij voor dat de gemeente huiseigenaren vraagt om hun verzoek tot de ontruiming van hun gekraakte panden op te schorten. Een linkse meerderheid inclusief D66 stemde in met een motie daartoe.

Hoewel het voortborduurt op het oude verhaal van “geen mens is illegaal”  (Geen mens is illegaal-Nederland sluit ieder jaar duizenden onschuldige vreemdelingen op in een cel) zien we hier een nieuwe zet in de verwijdering tussen Amsterdam en de rest van het land. Waar elders het verstand doorbreekt dat je niet iedereen onbeperkt kunt onderhouden van gemeenschapsgeld, denkt men in de wereldvreemde kringen die de Amsterdamse gemeentepolitiek domineren dat dat eigenlijk zou moeten – en men wil er een voorschot op. Dat krakerscollectief dat nu de gemeente aanspreekt hen te laten zitten is weinig anders dan een illegaal verlengstuk van diezelfde politici die deze gedachte aanhangen – een klassieke push-pull.

Duidelijk is dat Amsterdam niet werd geholpen met het droppen van een verdroogde bestuurlijke keutel als burgemeester Van Aartsen, als stand-in voor de aankomende nieuwe man of vrouw die mèt de ambtsketen ook de verantwoordelijkheid krijgt. Als Amsterdam nu ìets nodig heeft is het iemand die van tijd tot tijd tegen het oeverloze gedram in zijn rug weet recht te houden. Ik had heel veel kritiek op wijlen burgemeester Van der Laan, maar op dit punt begreep deze hoe de hazen lopen in Amsterdam. Dat lijkt nu al een belangrijker kwaliteit voor de volgende burgemeester dan bestuurlijke kennis van zaken. De eertijdse obsessieve bestuurlijke omzichtigheid als het ging om kraken en de openbare orde behoeven geen herhaling. Amsterdam heeft belangrijker en dringender zorgen genoeg.