Er zijn zo van die berichtjes die je zelfs in komkommertijd als nu een paar dagen opzij legt om eens te herkauwen, teneinde te bepalen wat er aan het onderwerp irriteert. Zoals het antiradicaliseringsbeleid van Republiek Amsterdam.

Elsevier berichtte daarover zaterdag, dat de autoriteiten in Amsterdam weinig zicht hebben op Turkse radicalisering. Mij dunkt dat men in Amsterdam in het geheel geen zicht heeft – en heel lang ook niet heeft willen hebben – op radicalisering, en dat maakt het antiradicaliseringsbeleid van de stad al op voorhand suspect.

Dat zal allemaal wel zo zijn, en eigenlijk kan het niemand verbazen dat het missloopt in een stad waar het hebben van oogkleppen al zo ongeveer als standaardeis in de personeelsadvertenties wordt vermeld. Maar waarom heeft de landelijke overheid zoveel verantwoordelijkheid over het antiradicaliseringsbeleid aan de stad Amsterdam gedelegeerd? Zeker als je beseft dat in de andere Nederlandse grote steden geen expliciet opgetuigde dienst zich met antiradicaliseringsbeleid bezig houdt – naar mijn beste weten – is dat een vreemde zaak.

Zijn het die pathetische 180 nationaliteiten die om de hoek gluren als er weer eens commentaar wordt geleverd op het gemeentelijk apparaat – daarmee suggererend dat 180 nationaliteiten toch wel erg veel zijn om te managen? Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te beseffen dat het probleem ‘m zit in twee of drie nationaliteiten, die andere 177 zijn noodzakelijkerwijs franje, en maken tezamen vast niet meer dan 3% van de bevolking uit.

Alles overziende kan ik niet anders bedenken dat het Amsterdamse gemeenteapparaat weinig op heeft met landelijke bemoeienis in de stad. Dat de republiek Amsterdam het allemaal zelf wel regelen zal, en dat Nederlanders alleen de grens met de stad vrijelijk mogen oversteken omdat men hen het principe van de vrije grenzen niet ontzeggen wil. Amsterdam, met andere woorden, wilde het zelf regelen.

En Amsterdam heeft overtuigend bewezen dat zelf niet te kunnen. Gaat dat onder een nieuwe burgemeester heel veel beter worden? Aan de El-Taweed-moskee is nog niet meer gebeurd dan de constatering dat het heel schokkend is wat daar allemaal gebeurde. Sindsdien is het stadsbestuur met zichzelf in conclaaf of dat als reactie voorlopig genoeg is, of dat er na de vakantie daadkracht moet worden getoond.

Maar eigenlijk vind ik meer daadkracht van het gemeentebestuur een gepasseerd station. Ze kunnen het niet, zijn er geestelijk niet toe in staat en dus mag je het ze ook niet vragen. De landelijke overheid dient eens te tonen dat ook Amsterdam deel van de Nederlandse samenleving is, waar Nederlandse wetten gelden. Dus niet langer aparte subsidies voor de gemeente om een eigen antiradicaliseringsbeleid op te zetten, maar het doorvoeren van één landelijk beleid waar gemeenten niet anders mee mogen doen dan er wat franje aan toevoegen en verder braaf uitvoeren wat de landelijke overheid decreteert.

Ook al zal dat de Haagse weekdieren het hoofdbrekende probleem geven wat te doen met het verontwaardigde gekrijs uit de Republiek Amsterdam.