Dat de bruine hond minder bekend is dan de bonte hond zal wel komen omdat de bruine hond in Assen staat. Ook al is dat vóór het station.

In de ranglijst van spuuglelijke standbeelden in Nederland komt de poepbruine hond van Assen niet bij de eerste tien. Hoezeer kunstenaar Serafijn er ook zijn best op moet hebben gedaan. Maar – toegegeven – met concurrentie als de Beer in West en de internationaal vermaarde kabouter Buttplug in Rotterdam was de concurrentie dan ook ergerniswekkend indrukwekkend Maar dit gaat eigenlijk vooral over geld: Met als excuus:

Een beeldend kunstenaar stapt naar de rechter omdat hij het niet eens is met de manier waarop de gemeente Assen zijn metershoge kunstwerk Mannes heeft laten opknappen. Volgens hem is daar geen overleg over geweest en is er inbreuk gemaakt op zijn auteursrecht. Ook zou het werk in niets meer lijken op het origineel. Hij vindt de zes meter hoge houten hond nu “een lelijke glimmende bruine chocoladehond”.

.En zo:

Het werk van kunstenaar Q.S. Serafijn, gemaakt in samenwerking met NIO Architecten, werd op dierendag in oktober 2018 onthuld voor het nieuwe stationsgebouw in Assen. Het was in eerste instantie een groot succes, schrijft RTV Drenthe. Toeristen gingen graag met de hond op de foto, er gingen miniatuurversies van het werk in de verkoop en er zijn meerdere pups van Mannes geplaatst die een kinderspeelroute door de binnenstad vormen.

Maar toen kwam het verval:

Toch klonk er ook al snel kritiek op het kunstwerk van accoyahout. Het beeld takelde snel af. Zo zaten er ontsierende kalkstrepen op en een speciale harslaag die het hout moest beschermen tegen weersinvloeden liet los.

En daar moest vanzelfsprekend iets aan gebeuren:

Volgens het contract met de gemeente zijn de kunstenaar en het architectenbureau tien jaar verantwoordelijk voor het onderhoud. Maar die legden de verantwoordelijkheid weer bij het houtbewerkingsbedrijf dat het kunstwerk heeft opgebouwd en afgelakt.

Ook moest iemand dat betalen. En daar lijkt nu het probleem te zijn ontstaan:

Omdat het kunstwerk in de tussentijd steeds verder aftakelde, besloot de gemeente de reparatiekosten van zo’n 90.000 euro voor te schieten, met de bedoeling het later terug te vorderen van de makers. De gemeente heeft hen begin dit jaar al voor die kosten gedagvaard. De procedure loopt nog.

Ergo: de gemeente Assen vindt dat de kunstenaar vanwege dat voorschot van €96.000 zelf aan de slag moet. Zodat serafijn uit arren moede de gemeente maar aansprakelijk stelt.

Maar kunstenaar Serafijn neemt nu dus zelf ook gerechtelijke stappen omdat hij vindt dat zijn auteursrecht en imago zijn aangetast. Hij stelt dat de gemeente hem niet betrokken heeft bij het proces.

Dat zijn betrokkenheid bij het proces zich volgens afspraak had moeten limiteren tot samenwerking met de aannemer, wil er bij dolle kunstenaars van dit type echter nooit in, zonder dat een rechter hem terechtwijst:

Bovendien lijkt Mannes volgens hem niet meer op het origineel door de extra beschermlaag van kunststof en meerdere laklagen. Eerder eiste hij al dat het werk zou worden afgedekt of weggehaald, maar dat verzoek legde Assen naast zich neer, waarop de kunstenaar naar de rechter stapte.
Het architectenbureau NIO kan zich niet vinden in de kritiek van Serafijn. “Ik trek samen op met de gemeente hierin. We hebben hard gewerkt aan het herstel van Mannes“, zei de eigenaar eerder in een reactie tegen RTV Drenthe. Het is nog niet duidelijk wanneer de rechtszaak dient.

Opmerkelijk is dat de gemeente Assen klaarblijkelijk een voldoende vooruitziende blik had om het contract voor het onderhoud dicht te timmeren.

Hup Assen!