Dat we nooit aan die Afghanistan-missie hadden moeten beginnen is intussen iedereen volstrekt duidelijk. Maar ook bij de gevolgen van eigen falen accepteren faalt de Tweede Kamer.

Het is weer van een bedroevend niveau, allemaal. Het gedraai in het Nederlandse parlement, waar nu pas schijnt door te dringen waartoe men eerder ooit besloot. Wat de gevolgen van dergelijk gemanoeuvreer zijn, het eigen onbenul, en ga zo maar door.

Dat accepteren van Afghaanse tolken als vluchteling lijkt me een erezaak. Maar besef van wat eer is ontbreekt in de Tweede Kamer doorgaans, als er kansen zijn om elkaar vliegen af te vangen. In plaats daarvan wordt er een ingewikkeld spel opgezet over het uitzetten van Afghanen terwijl we onze eigen aanwezigheid daar zo snel mogelijk afbouwen. In de kering zien we dat de politievakbonden weer eens uit de bocht vliegen:

Voormalig deelnemers aan de trainingsmissie voor politieagenten in Afghanistan en politievakbonden vinden dat het kabinet Afghaanse tolken die voor Nederland hebben gewerkt sneller hiernaartoe moet halen.
Die oproep doen ze in een opiniestuk in Trouw, dat ook ondertekend is door mensenrechtenorganisaties. “In de ogen van de Taliban hebben onze lokale collega’s voor een vijandelijke organisatie gewerkt. Er staat een prijs op hun hoofd. Het gevaar voor deze mensen neemt met de dag toe.”

Dat Nederland verplichtingen heeft aan haar voormalige collaborateurs lijkt me evident, maar je kunt alles overdrijven. Althans, daar ruikt het verhaal van de politiebonden naar.

Onderzoek naar eigen falen?
Het is een mooi moment om eens een parlementaire enquête in het spel te brengen. Over de vraag: waarom we daar heen gingen, en waarom niemand tevoren heeft willen overwegen wat zou gebeuren als het verhoopte resultaat in Kunduz en omgeving niet realiseerbaar bleek? Anders gezegd: waarom de Tweede Kamer ook in 2010 al vol zat met stomme idioten, die mee gingen in de dromen van internationale grandeur van een kabinet met de kennis en het intellectuele potentieel van een clubje schoonmaakvrijwilligers op de lokale kinderboerderij? De politieke nazaten van die clubjes dwazen zullen zich tegen zo’n onderzoek ongetwijfeld tegen verzetten: er moet immers een klimaatcrisis worden overwonnen!

En zo zijn we weer terug bij de politiebonden en hun beperkte gelijk:

Volgens bronnen rondom het kabinet komen de komende dagen en weken nog eens tientallen tolken met hun gezin naar Nederland. De vakbonden en politietrainers vinden dat echter niet genoeg: “Terwijl andere landen voortvarend deze tolken uit Afghanistan ophaalden, blijft Nederland achter”, schrijven ze. “De betrokken Nederlandse ministers lijken zich passief op te stellen en wachten af tot Afghanen zich melden.”

De politiebonden lijken niet te beseffen wat er gebeurt als we actief op zoek gaan naar mensen die wellicht Afghanistan willen verlaten? Gelukkig hebben we de foto’s uit Saigon nog:

Dat de Afghaanse marionettenregering van de NATO intussen vrijwel geruisloos ineen zijgt, mag niemand verbazen. Ietwat opmerkelijk was wel het Sauve qui peut dat de Nederlandse ambassade deze week verkondigde. Netjes vertaald: Redde wie zich redden kan.

De Nederlandse ambassade in Kabul roept Nederlanders in Afghanistan op dat land zo snel mogelijk te verlaten. De ambassade waarschuwt dat de veiligheidssituatie in het hele land verslechtert door gewapende conflicten en aanslagen.

Daarin vrijwel direct gevolgd door de Amerikaanse regering, die haar speeltrekpop Biden daarna nog liet verkondigen nergens spijt van te hebben.

Enige laatste voetnoten

• De nieuw gestarte onderhandelingen in Doha – een hoogst kansloze exercitie –  tussen een Amerikaanse gezant en de Taliban geven antwoord op de vraag waarom de Taliban nooit tot terroristische organisatie zijn verklaard: het is de Amerikaanse regering verboden met terroristen te onderhandelen.
• Dat de Amerikaanse regering nu al verklaart een eventuele Taliban-regering internationaal te zullen isoleren is geen al te handige zet om de gesprekken in Doha te openen. Het zal de handen van Amerikaanse bondgenoten binden als die willen proberen losse eindjes van het Afghanistan-avontuur te regelen met de aanstaande nieuwe machthebbers.
• Het tempo waarmee de Afghaanse marionetten van de USA worden opgerold is geen aansporing in de toekomst veel vertrouwen in de Amerikaanse buitenlandse politiek te hebben.

Welk een fiasco.

---

Meer over de ontwikkelingen in Afghanistan door de jaren heen vindt u hier.