Paul Nielsen houdt links Nederland een spiegel voor. Is het eigen gedrag in overeenstemming met de beleden hoogstaande idealen?

De obsessie met schuld
Zoals u waarschijnlijk al wist, heeft de meerderheid van de politiek correcte journalisten en politici, op z’ n zachts gezegd, een obsessie met schuld. Zo is het Westen schuldig aan een hele hoop slechte dingen en dient deze schuld te worden gecompenseerd door tolerant te zijn jegens zogenaamde minderheden, het liefst zo veel mogelijk migranten toe te laten, en door vooral zo ver mogelijk uit de buurt te blijven van politici zoals Geert Wilders en Thierry Baudet.

Ik denk dat het niet overdreven is om te zeggen dat het gevoel van schuld zeer centraal staat in het wereldbeeld van de politiek correcte politicus en journalist. Het maakt niet uit waar het maatschappelijke debat over gaat, het schuldgevoel is steeds een zeer grote drijfveer van zijn of haar betoog. Ondertussen worden mensen die dit schuldgevoel niet hebben, of hier op een andere manier mee omgaan dan door steeds op de eigen cultuur en geschiedenis in te hakken, weggezet als tokkies. “Zij begrijpen het gewoon niet”, is vaak de achterliggende houding, “Zij zijn niet zo intelligent”.

De politiek correcte journalist en politicus draagt zijn of haar schuldgevoel met een houding van morele superioriteit. Wanneer hij of zij wordt geconfronteerd met de mening van iemand die bijvoorbeeld Zwarte Piet wilt behouden, dan wuift hij of zij deze mening trots weg. “Weet jij wel niet wat het Westen wel niet allemaal gedaan heeft?”, zegt hij of zij dan, al heen en weer zwaaiend met de wijsvinger, “Weet jij wel niet hoe slecht de kruistochten waren?”.

Is deze houding hypocriet?
Aan de ene kant is namelijk zo dat de politiek correcte politicus heel erg graag loopt te pronken met de schuld van de overkoepelende cultuur, namelijk de schuld van het Westen of de schuld van Nederland. Aan de andere kant is het NIET zo dat deze politiek correcte politicus op een gelijksoortige manier loopt te pronken met de schuld van de groep waar hij of zij zelf toe behoort.

De politiek correcte medemens voelt zich namelijk totaal NIET schuldig voor het demoniseren van Pim Fortuyn. Denk aan Thom de Graaf (D66), die schaamteloos Anne Frank citeerde om Fortuyn te vergelijken met Adolf Hitler; of aan Ahmed Abouteb (PvdA), die Fortuyn “een gevaarlijke man” en “een wolf in schaapskleren” noemde. Het proces van ontmenselijking ging maandenlang door en we weten natuurlijk allemaal hoe dit is afgelopen.

Je zou toch denken dat politiek correct Nederland zich door de desastreuze gevolgen van dit gedrag schuldig zou voelen hierover en er vervolgens alles aan zou doen dat dit niet opnieuw gebeurt. Toch?

In de praktijk is het tegenovergestelde het geval. Wanneer het gaat om de ideologische groep waar hij of zij toe behoort, blijkt de politiek correcte mens totaal niet vatbaar te zijn voor een schuldgevoel. Sterker nog, de manier waarop politiek correct links Nederland Pim Fortuyn heeft aangepakt, wordt momenteel ook toegepast op Thierry Baudet (FvD):

• Zo loog Jan Peternotte (D66) op 5 December, 2017 in het Parool dat Baudet tegen de homeopathische uitdunning van het Nederlandse volk zou zijn, terwijl iedereen die de moeite heeft genomen om de betreffende speech van Baudet even op te zoeken, weet dat het ging over cultuur en waarden en niet over ras of etniciteit.
• Volkskrant reporter Robbert van der Noordaa vergeleek Baudet met de Noorse massamoordenaar Anders Breivik.
• VARA Website Joop.nl beschuldigde Baudet meerdere malen een “Nazistisch gedachtegoed” te hebben.

Dit is erg vreemd! Was het niet zo dat de politiek correcte medemens een obsessie heeft met schuld? Blijkbaar toch niet! Wanneer het er echt op aan komt, is de politiek correcte politicus en journalist uitermate ongevoelig voor schuld en voor enig gevoel van verantwoordelijkheid!

Ook het Marxisme is niet zonder schuld
Maar het gaat nog een stukje verder dan dit. De schuld die de voorvechters van het politiek correcte gedachtegoed hebben opgebouwd gaat veel verder terug dan de moord op Fortuyn. De linkse medemens heeft het vaak over “de geschiedenis” en over “de lessen van de 20ste eeuw”. Wie echter de 20ste eeuw ECHT goed bestudeert, wordt onvermijdelijk geconfronteerd met de onvoorstelbare tragedies van het Communisme. Dit linkse gedachtegoed waarin er een onderscheid wordt gemaakt tussen onderdrukkers en onderdrukten is verantwoordelijk voor maar liefst 94 miljoen doden in de 20ste eeuw.

De voorvechters van deze verderfelijke ideologie waren ook in Nederland actief. Zo was de Communistische Partij van Nederland in 1901 opgericht en zette deze partij zich na de val van het IJzeren Gordijn voort binnen GroenLinks. Zonder stil te staan bij de onvoorstelbare tragedies van het Communisme en even goed aan introspectie te doen, zetten zij vandaag de dag hun oppressor versus oppressed-gedachtegoed doodleuk voort, al zij het op een andere manier.

Conclusie
Als het aankomt op het Westen, Europa of Nederland heeft de politiek correcte mens een obsessie met schuld. Helaas is de politiek correcte mens dan weer niet bereid om schuld te voelen voor de slachtoffers van het eigen gedrag én van het eigen gedachtegoed. Dit is meten met twee maten.

Ik zou de politiek correcte mens graag het volgende willen aanbevelen: practice what you preach! De volgende keer wanneer u de neiging voelt opkomen om anderen de les te lezen over de schuld die zij zouden moeten voelen, ga eens na of u wellicht beter eens in de spiegel zou moeten kijken!

---

Paul Nielsen is auteur van How to Debate the Left on Islam