Dat adoptie van buitenlandse kinderen alleen nog via de overheid kan, klinkt veilig. Tot je beseft dat de overheid veel asielmigranten feitelijk ook adopteert.

Het bericht van de staatsomroep maakt duidelijk dat dit geen uit de lucht gegrepen vergelijking is:

Adopties uit het buitenland zijn in de toekomst niet meer mogelijk via bemiddelingsbureaus. Wie een kind wil adopteren, kan dat alleen nog doen via een nieuw op te richten overheidsorganisatie. Haagse bronnen bevestigen een bericht daarover in het AD. Verder mogen alleen nog kinderen naar Nederland komen, als ze in hun land van herkomst niet kunnen worden opgevangen.
Adopties uit het buitenland zijn al jaren een heet hangijzer en begin vorig jaar besloot het vorige kabinet voorlopig geen nieuwe adopties meer toe te staan. Minister Dekker voor Rechtsbescherming volgde daarmee de aanbeveling van een snoeihard rapport van een onderzoekscommissie.

Het is nogal een ingreep in het familierecht, dit plan. En alleen daarom al iets om nauwlettend in de gaten te houden. Hoe zien de perspectieven van deze kinderhandel er in de toekomst uit? Dat gaat niet meevallen,want dit opent de deur voor corruptie op een ongekende schaal:

Ahum:

Volgens de commissie waren er ernstige misstanden, zoals kinderdiefstal, kinderhandel en onethisch handelen van ambtenaren en was er te weinig toezicht op procedures. Dekker erkende dat de Nederlandse overheid is tekortgeschoten door jarenlang weg te kijken bij misstanden en hij stond voorlopig geen adopties meer toe.

Kinderen zijn geen handelswaar, sprak de vorige minister van rechtsbescherming. Dat is een heel goed uitgangspunt, maar de praktijk van de afgelopen vijftig jaar heeft anders bewezen. De overheid is niet blind voor een paar bezwaren die ik hierboven al opperde, maar meent dat ze er niet onderuit kan de mogelijkheid van adoptie uit het buitenland open te houden:

De onderzoekscommissie zei vorig jaar ernstig te betwijfelen of het mogelijk is een realistisch publiekrechtelijk systeem te ontwerpen waarin de misstanden niet meer voorkomen. Maar de huidige minister Weerwind vindt het te ver gaan om ook in de toekomst adopties helemaal te verbieden. Hij wil dat de private bemiddelingsorganisaties opgaan in een “publiekrechtelijke stichting”, onder zijn toezicht. Dan zouden er dus wel weer adopties mogelijk worden, maar onder strengere voorwaarden. Het kabinet heeft er vandaag over gepraat, maar Weerwind wilde er niets over zeggen. Maandag stuurt hij een brief aan de Kamer.

Wat de overheid zou willen doen tegen een familie die uit het buitenland terugkeert met een kind extra dan waarmee ze allereerst de grens over gingen lijkt me een moeilijk probleem te zullen worden. Anders gezegd: als private bemiddelingsorganisaties vanuit het buitenland (van herkomst) gaan opereren, zal het niet meevallen hen tegen te houden. Of de gretige aspirant-ouders. De Madonna’s van deze wereld zullen zich niet tegen laten houden door zoiets onbelangrijks als een regelzuchtige overheid. Al neemt de belangstelling wel af:

Overigens is het aantal adopties uit het buitenland al drastisch gedaald. In 2010 waren het er zo’n 700 en in 2019 was dat afgenomen tot 145.

Of Nederland hiervoor een staatsagenstschap in het leven moet roepen lijkt me echter nogal overdreven. Die aandacht kan men beter op de asielmigratie concentreren.

---

Meer commentaar over adoptie vindt u hier.