Waarom veel mensen liever lijken te hebben dat het nieuws vol staat met aanslagen, aanslagen, aanslagen van mohammedanen dan met minder, minder, minder mohammedanen is me een raadsel. Paris aujourd’hui.

Je raakt zo onderhand de tel kwijt wat betreft het aantal aanslagen in Parijs de afgelopen jaren. Zaterdag was het nog een verwarde – maar wel degelijk islamitische – man die direct terug moest naar zijn kliniek, vandaag is het een moordenaar die het met een BMW deed omdat een truck klaarblijkelijk niet tot zijn mogelijkheden behoorde. Mij zien ze er komende tijd niet meer in ieder geval. Vanmorgen was het dus echt raak: een aanslag met voorbedachte rade op een groep Franse soldaten die gingen patrouilleren tegen het terrorisme. Zes gewonde soldaten, waarvan twee ernstig.

Franse media melden dat soldaten werden aangereden op het moment dat ze uit een kazerne kwamen om te gaan patrouilleerden als onderdeel van veiligheidsmaatregelen tegen terreur. In de BMW die op hen inreed zat een man achter het stuur.

Voorwaar een aanslag waarover van te voren is nagedacht, want de symboliek van de machteloosheid van deze Franse soldaten is evident, en zal er toe leiden dat er sneller door hen zal worden geschoten in toekomstige situaties. Hetgeen precies de bedoeling is van dergelijke terreur, omdat dat op termijn het wij-zij-gevoel versterkt. Ook bij hen die voornemens waren goed te integreren.

Dader: een man in een BMW, die nog voortvluchtig is. Waarom moest ik bij het woord BMW direct denken aan de Audi-bende? Omdat ik er van uit ga dat die BMW in een Parijs voorstadje uitgebrand zal worden terug gevonden. Dit is geen man die overvallen werd door een plotselinge drang bij Allah te komen, geen terrorist die een collect-call met zijn 72 maagden nastreefde, dit is the real thing. Een doordachte aanslag op mensen die daarop onbedacht waren. Als dit maatgevend is voor wat de toekomst brengen gaat, dan gaan we nog wat beleven.

Hoe moeilijk het is moordenaars te bestrijden die min of meer willekeurig slachtoffers kiezen is een bekend feit. Een jaar of tien, vijftien geleden had je zo’n gek die rondom Washington met een sluipschuttersgeweer vanuit een oude stationwagen op mensen schoot. Om te doden. Het staat me nog maar vaag bij, maar hij had een respectabel aantal slachtoffers eer men zelfs maar door kreeg dat er iets aan de hand was dat verder ging dan een toename van afrekeningen in de familiesfeer. Het is effectief, want het duurt een hele tijd eer de autoriteiten zo iemand te pakken zullen hebben. Ook is het efficiënt, want je kunt met dezelfde terrorist diverse aanslagen plegen en veel meer onrust veroorzaken dan een enkele moordpartij met een vrachtwagen. En onrust is waar het de aanslagplegers om gaat.

Drie van dat soort jokers in of rond grote Europese steden en er ontstaat paniek onder de bevolking. Die bevolking voelt zich toch al in toenemende mate belegerd, speciaal de oorspronkelijke bevolking van de voorsteden van Parijs. Daar kan men ’s avonds de deur niet eens meer uit want rondom heersen Noord-Afrikaanse bendes. De politie? Die durft zelfs overdag al niet meer in dergelijke wijken te komen. Frankrijk is deels al veroverd, en als iets de uitdaging voor president Macron is iets van zijn presidentschap te maken is het het bestrijden en tegen gaan van die ontwikkeling.