Moet je na een aanslag als in Manchester tolerant blijven? Blijft het leven onverstoord doorgaan, net als altijd? Ook als het al de zoveelste is, en het einde niet in zicht komt?

Aanslag Manchester
Het is niet eens zo lang geleden dat ik een weekend in Manchester verbleef. Ik sliep in het vervallen en kitscherige Britannia hotel, waar ik voor een vermogen de nacht mocht doorbrengen. Het stadscentrum was kleiner dan ik had verwacht, maar volgens mijn stappenteller was ik de halve marathon ruim gepasseerd. Er was dan ook genoeg te zien, maar vooral de vriendelijke mensen bleven me bij. Ook het Hard Rock Cafe is me bijgebleven, maar dan om andere redenen. Ik had zo veel gegeten dat ik even later boven de wc hing, terwijl ik de rekening nog moest betalen. Het doel van mijn trip was een evenement op een paar honderd meter afstand van het restaurant. Daar vind je de Manchester Arena, de plek waar afgelopen maandagavond 22 onschuldige mensen door terrorist Salman Abedi werden vermoord. 119 mensen raakten gewond. Voornamelijk jonge tienermeisjes werden het slachtoffer van de aanslag.

Het nieuws gaat vooral over de aanslag en de dader, maar we horen o zo weinig over die onschuldige meisjes. In nieuwsuitzendingen en praatprogramma’s wordt het woord ‘islam’ zoals altijd zorgvuldig vermeden. De lichamen van de meisjes waren nog niet afgekoeld of de eerste nieuwsartikelen verschenen al waarin werd geschreven dat moslims de echte slachtoffers waren. Kranten roepen mensen op om gewoon door te gaan met hun leven alsof er niets is gebeurd, anders zou het terrorisme zogenaamd winnen. Overal in de media wordt de islam verdedigd, maar de jonge meisjes konden niet op eenzelfde bescherming rekenen. Dit houdt me bezig. De dood van de jonge slachtoffertjes wordt gewoon geaccepteerd. Als je deze intolerantie tolereert, dan heb je pas echt verloren.

Roedel lone wolves
In Yellowstone Park vind je de Old Faithful, een geiser die elke 44-125 minuten uitbarst. Je kunt de klok erop gelijk zetten, vandaar de naam. Nu ken ik nog een Old Faithful, de islam. Voor terroristische aanslagen geldt exact hetzelfde principe; je weet dat er altijd dat nog een aanslag komt.

Toch wordt er niets aan gedaan. De grenzen blijven open. Politici sturen hun standaardtweets. Ze spreken dezelfde woorden van rouw uit. Gebouwen worden verlicht. De linkse media kunnen niet vaak genoeg herhalen dat aanslagen niets met de islam te maken hebben. Er wordt aangehaald dat er meer mensen omkomen door de bliksem of keukentrapjes. De vergelijking gaat niet op, maar het bagatelliseert de aanslagen zo goed. Even later wordt medegedeeld dat de dader slechts een lone wolf was (ook al zijn er inmiddels 11 mensen gearresteerd). Ze beseffen niet dat de lone wolves samen een roedel vormen. Politieke correctheid houdt de wereld nog steeds in zijn greep, waardoor het gevaar blijft voortbestaan. En dus wachten we, op de volgende aanslag.

Salman Abedi
Salman Abedi is opgegroeid in Manchester. Zijn ouders komen oorspronkelijk uit Libië, maar zijn lang geleden naar Engeland gevlucht. De 22-jarige Abedi radicaliseerde al op jonge leeftijd. Hij reisde speciaal naar trainingskampen in Libië om terrorist te worden. De inlichtingendiensten waarschuwden de autoriteiten maar liefst vijf keer tevergeefs over Salman. Hieruit blijkt maar weer dat de mensenrechten van het individu zwaarder wegen dan de mensenrechten en veiligheid van anderen. En dus kijkt men weg, kruist de vingers, en hoopt dat er niets zal gebeuren. Guess what assholes, op die manier geef je terrorisme vrij baan.

Salmans vader Ramadan ontkende vlak na de aanslag dat zijn zoon er iets mee te maken zou hebben. Hij zei onder meer dat ze niet als terroristen zijn. Dat bleek achteraf een grote leugen te zijn, aangezien Ramadan Al Nusra (Al Qaeda) openlijk op Facebook bejubelde.

Zelfpreservatie: religie van vrede
De connectie tussen de islam en terrorisme is overduidelijk. Toch wordt dit door vrijwel elke moslim ontkend. Zij stellen dat terroristen de echte islam niet kennen. Dat is veel te makkelijk, aangezien er geen criteria zijn om jezelf als moslim te omschrijven. Het gaat er alleen om dat je gelooft. En dat deed Salman, net alle andere terroristen. Zij geloofden dat ze in de Heilige Oorlog vochten. Daar gaat het om. Zonder de islam zouden zij geen aanslagen plagen. Zo simpel is het.

Toch blijven moslims zoals gezegd de link tussen de islam en terrorisme ontkennen. Dit gebeurt om een simpele reden: zelfpreservatie. Zolang moslims de link tussen de islam en terrorisme niet leggen, kunnen zij in de waan blijven dat hun religie er een van vrede is. Zo blijft hun religie buiten schot, al gold dat niet voor de meisjes. Door deze kunstgreep hebben de moslims een schoon geweten, terwijl hun religie precies dezelfde is als die van de terroristen.

Om die reden spreken ze ook over de religie van vrede als ze het over de islam hebben, terwijl rationeel denkende mensen beter weten. Ironischer dan dit wordt het niet. Gelovige christenen, joden, boeddhisten, en hindoes zijn er niet op uit om andersdenkenden uit te roeien. Er is slechts een religie die zich daar wel mee bezighoudt, en die wordt vervolgens de religie van vrede genoemd.

Imam Tawhidi with truth. "#Islam is a religion of war" …."don't lie to the public" pic.twitter.com/TNoKlzau9e

— Michael Keyes (@michaelkeyes) May 26, 2017

Wegkijkers
De linkse postmodernisten en SJWs proberen normaal gesproken elke seconde van de dag hun agenda te pushen. De zeldzame momenten dat er geen gezeik over non-issues plaatsvindt, weet je dat er echt iets aan de hand is, zoals de aanslag in Manchester. Dat komt omdat ze heel goed beseffen dat dit niet het moment is om hun pro-islam agenda door te drukken. De linkse media is de uitzondering op deze regel. Zij houden nooit op.

Anderhalve dag na de aanslag bagatelliseerde The Independent het voorval door te stellen dat je niet bang moest zijn voor terroristen, maar voor blanke mannen. De titel luidde zelfs: ‘’It’s not Muslims or people with mental health problems who are most like to kill you in a terrorist attack – it’s men.’’ Ik zou de schrijfster Janey Stephenson aanraden dit tegen de nabestaanden van de aanslag te vertellen. Daar hebben ze vast begrip voor. Wat een ongelofelijk respectloze kut.

Zo zijn er honderden voorbeelden. Velen grepen de aanslag aan om Trump aan te vallen. Metro drong erop aan om kinderen te vertellen dat het slechts 22 doden waren. The Cosmopolitan noemde Sikhs bewust moslims om ze in een positief daglicht te stellen. The Independent schreef dat we gewoon verder moeten gaan met ons leven. Ik heb geprobeerd iets te verzinnen wat net zo respectloos is voor de doden en nabestaanden, maar dat lukt me niet. Dit is echt ongekend. En waarvoor? Om de islam en moslims een hand boven het hoofd te houden.

Tolerantie is geen partij voor intolerantie
Ariana Grande heeft in het verleden gezegd dat ze Amerika haat. Daarnaast staat ze bekend als iemand die pro-islam is. Ze vertoont dus enkele overeenkomsten met de SJWs, die zich altijd tolerant opstellen tegen moslims. Dit is natuurlijk ontzettend naïef, maar wel de realiteit van de mensen. In geen enkel Europees land werden relatief meer vluchtelingen opgenomen. De regering van Zweden verklaarde dat ze tolerant moesten zijn, zodat zij later ook tolerant zouden worden behandeld. Hoe is het hen vergaan? Stockholm kreeg een aanslag te verduren. En Ariana Grande nu ook. De geschiedenis herhaalt zichzelf, maar we kiezen ervoor om er niets van te leren.

In het Midden-Oosten snappen ze niet wat de westerse wereld zichzelf aandoet (lees dit). Keer op keer blijken terroristen op watchlists te staan, maar laten de autoriteiten het na om gepast te handelen. De Arabieren treden enorm streng op tegen terroristen. Daar gaat het in de eerste plaats om de maatschappelijke veiligheid.

Terrorisme is niet iets wat je te licht moet opvatten, iets wat nog te vaak gebeurt in de westerse wereld. Het gaat om keuzes, om prioriteiten. Je kunt de veiligheid van onschuldige burgers niet garanderen als je alle mensenrechten volledig respecteert. En daar betalen jaarlijks vele mensen de prijs voor. De inbreuk op de mensenrechten wordt ook mogelijk gemaakt in het Nederlandse strafrecht, dus het is niet alsof er sprake is van een totalitaire politiestaat of iets in die richting. Het gaat er gewoon om dat tolerantie niets uithaalt tegen intolerantie. Het is tijd om intolerant tegen intolerantie te worden. Soms moet je iets slechts doen om iets goeds te beschermen.

The children of Manchester are pulling pieces of other humans' flesh out of their hair and people are worried about 'Islamophobia'

— Claire Lehmann (@clairlemon) May 23, 2017

Conclusie
Samenvattend kan ik niet anders concluderen dat de westerse wereld het gevaar van de islam nog steeds niet wil begrijpen. Er wordt op velerlei vlakken nagelaten om intolerant op te treden tegen intolerantie. De massa-immigratie uit het Midden-Oosten gaat door, de media praat recht wat krom is, de moslims steken hun hoofd in het zand, net zoals de autoriteiten, en onschuldige mensen betalen hiervoor de prijs. Dit kan zo niet langer.

---

Source featured image: By VOA [Public domain], via Wikimedia Commons

---

Dit artikel verscheen eerder op SomeRandomFuck.nl