Linkse politiek wordt door niemand in Nederland gewenst. In theorie niet, en als puntje bij paaltje komt in de praktijk evenmin.

De desinteresse voor linkse acties (als hierboven) is vernietigend groot, weinig mensen stemmen op hun politieke spreekbuizen, die liefst elkaar onderling bestrijden. Linkse politiek is ongewenst, ingewikkelder is het niet. Dat werkt ook zo bij degenen die geacht worden er stem aan te geven: de beschuldigingen onderling vliegen alweer in het rond, nu er eigenlijk geen kabinet is om tegen aan te trappen.

Bart Snels van GroenLinks stopt als Tweede Kamerlid omdat hij het niet eens is met de samenwerking van zijn partij met de PvdA. Snels is de financieel woordvoerder van de partij en een van de vertrouwelingen van GroenLinks-leider Klaver. Woensdag 27 oktober is zijn laatste dag.
Na de Tweede Kamerverkiezingen zijn de linkse partijen GroenLinks en PvdA steeds nauwer gaan samenwerken. Dat zint Snels geenszins, licht hij toe in de brief waarin hij zijn vertrek bekendmaakt aan Kamervoorzitter Bergkamp. Hij spreekt over “kiezersbedrog”.

Bij de staatsomroep lijkt het aanstaande verdwijnen van GroenLinks echter wel te worden toegejuicht:

“Het besluit van Snels betekent dat er geenszins eensgezindheid is in de fractie over een fusie met de PvdA. Een deel van de fractie had zijn zinnen gezet op deelname aan een kabinet en de fractie had zich daar voor de verkiezingen ook op voorbereid. Uit het vertrek van Snels blijkt de teleurstelling dat GroenLinks de kans heeft verspild op meebesturen.
Tegelijkertijd hebben de partijleden onlangs wel een overweldigende steun gegeven aan samenwerking met de PvdA, dus het is ook niet zo dat Snels de mening van een groot deel van de achterban vertolkt. Het vertrek kan wel opgevat worden als kritiek op partijleider Klaver, die sinds de zomer voor 100 procent deze koers heeft ingezet en er ook volledig achter is gaan staan.”

Ondertussen loopt ook de partij van MSM-lieveling D66 electoraal gestadig leeg:

Redenen? Divers:

D66 viert donderdag het 55-jarig bestaan, qua peilingen is er minder reden voor vrolijkheid. Uit de maandelijkse I&O-zetelpeiling blijkt dat de partij is gedaald van 24 naar 15 zetels. Kiezers die in maart D66 stemden en nu zijn veranderd van voorkeur noemen de moeizame formatie en Sigrid Kaag als voornaamste redenen om te veranderen van stemvoorkeur.

Ergo, het autistische gedreutel van mevrouw Kaag van afgelopen maanden wordt door linkse kiezers herkend voor wat het is: iets dat ze voor geen prijs willen. Linkse politiek is in hoge mate het ontwijken van verantwoordelijkheid geworden, en daarover dan nog jaren jammeren. Wat dat betreft was de strategische stem in maart op D66 een vorm van wegduiken voor de realiteit, iets wat het opstappende GL-Kamerlid nu kennelijk begint te beseffen. Die overigens meer begon te begrijpen naarmate hij minder voor elkaar kreeg:

Snels beklaagt zich in zijn verklaring over de fractieleiding (Lees Jesse Klaver cum suis): “Ik zie niet in wat deze samenwerking kan betekenen voor waar GroenLinks voor staat. Ik heb daarbij gemerkt dat ik steeds minder ruimte kreeg van de fractieleiding om deel te nemen aan dit gesprek. Het zou goed zijn als de fractie eens het gesprek voert over hoe besluiten worden genomen en wat de zeggenschap is van Kamerleden over de werkwijze van de fractie en de samenstelling van het fractiebestuur.”

Zou linkse politiek een tot irrelevantie versnipperd aantal meninkjes in de Kamer betekenen? Je zou het bijna gaan denken.