Kamervoorzitter Arib heeft ingegrepen bij het gebruik van het woord ‘fopcommissie’. En daarmee laat ze zien er weinig tot niets van te begrijpen.

Een taal die niet je moedertaal is spreken is een van de moeilijkste zaken die er is. Zeker als je uit Marokko komt, en de taal waarmee je opgroeide verschilt fundamenteel van je tweede taal. Voor een modale spreker van het Nederlands zijn Engelse grapjes vaak nog wel te volgen, maar Franse leveren problemen op. Sommige zaken zijn nu eenmaal onvertaalbaar, en worden daarmee een kwestie van aanvoelen. Precies het probleem waarmee Arib lijkt te worstelen bij de fopdiscussie met nepvolksvertegenwoordiger Kuzu.

Geert Wilders zal niet vaak instemmend knikken bij woorden van Kuzu (DENK), maar ik vermoed dat dinsdag de dag was. Nu was de grap natuurlijk dat Kuzu met de Nederlandse taal aan het spelen was toen hij sprak van een fopdiscussie. Hoewel je niet mag uitsluiten dat hij Arib aan het treiteren was; Kuzu spreekt in tegenstelling tot de Kamervoorzitter werkelijk perfect Nederlands en heeft gevoel voor haar nuances.

In ieder geval: Arib sloeg aan op het woord fop. Dat is taalkundig inderdaad zodanig verwant aan nep dat het je het door elkaar gebruiken kunt. Desalniettemin was het in de discussie een acceptabele kwalificatie, omdat het woord fop meerdere connotaties heeft. En in dit geval kon je het rustig laten passeren, want zoals Kuzu het zei, was het aan adequate omschrijving in net Nederlands van een commissie die niet kon doen waarvoor ze was ingesteld. Het zou mij moeite kosten het accurater te formuleren, eerlijk gezegd.

Hier wreekte zich dus het gebrekkig taalkundig inzicht van Arib in de Nederlandse taal. En dan had ze nog geluk dat ze niet een PVV-Kamerlid aanpakte, want ik heb zo’n bruin vermoeden dat ze op de wedervraag: Hoe zou U het dan kort en bondig willen uitdrukken? het antwoord schuldig had moeten blijven.

Het zou dienstig zijn als iemand (waarvan je hoopt dat die als neutraal zou worden ervaren) Arib er op zou aanspreken dit niet al te zeer op de spits te gaan drijven. Want het ontaardt anders in een discussie of bepaalde woorden in het Nederlandse parlement al dan niet gebruikt mogen worden. Het Britse parlement schijnt zo’n lijst te hebben, maar of het dienstig is iets dergelijks in het Nederlandse parlement te introduceren? Woorden als fop en nep zijn sterk context gebonden, zeker als ze zelfstandig worden gebruikt in plaats van als adjectief. Toch was ook de manier waarop Kuzu het gebruikte niet beledigend of iets van dien aard (al kan de intonatie het dat wel genaakt hebben). Daarmee bewees hij – mogelijk zelfs onbedoeld – dat deze discussie beter gesmoord kan worden eer zij losbarst.

Zelfs Islamofop-kamerleden kunnen zaken functioneel aan de orde stellen zonder dat de Kamervoorzitter de dingen op de spits drijft. Misschien dat mevrouw Nepperus (VVD) er maar eens een motie over moet indienen.