De oorspronkelijk in Wenen geplande vredesbesprekingen die de Syrische burgeroorlog moeten beëindigen worden nu zonder verdere uitleg blijkbaar in Genève gehouden. In essentie is dat het meest kenmerkende aan de voorstelling die ons nu zal worden voorgezet. De kans van slagen is namelijk slechts theoretisch.

Het is een deprimerende gedachte, dat ben ik met U eens. Maar de vredesbesprekingen die in Genève gaan plaatsvinden komen er niet voor het bereiken van vrede, maar als een demonstratie van een aantal belangrijke participanten in die burgeroorlog om te tonen dat ze wel degelijk van goede wil zijn. Dat geldt voor de ‘grote spelers’ in het conflict: Rusland, USA, Iran, Turkije, het regime-Assad en Saudi-Arabië. Maar eens en vooral geldt het voor de Verenigde Naties en haar voorman Ban ki-Moon.

Het is al weer lang geleden dat de VN een vredesconferentie mocht entameren, en de organisatie lijkt een desperaat verlangen te hebben haar nut te bewijzen. Dat is heel edel, maar lijkt niet zonder eigenbelang. Voor de bemiddelende organisatie lijkt dat geen best beginpunt, en dat is het dan ook niet.

Nu is een bekend fenomeen, dat de kans op succes van dergelijke conferenties exponentieel afneemt met het aantal deelnemers. De hoeveelheid deelnemers aan deze conferentie is zo schrikbarend groot, dat de kans op succes astronomisch klein geworden is. Dat in veel opzichten de grote deelnemers hiervoor verantwoordelijk zijn, zegt alles over hun werkelijke drang tot vrede. Want vrede is iets dat alle betrokken partijen moeten willen, desnoods met een kleine aansporing van hun bondgenoten, maar de wil moet er in de basis zijn.

Die ontbreekt in de huidige opzet totaal.

Heel vreemd is dat niet. De Syrische burgeroorlog is jaren geleden al gedegenereerd tot een volstrekte chaos van elkaar bevechtende belangengroepen, die gezamenlijk een zo grote afkeer hebben van het regime-Assad, dat dat ongeveer hun enige gemeenschappelijke strijdpunt is: Assad moet weg, en de rest is van later zorg. Dat dat de enige partij in het conflict zou uitschakelen die nog iets van een structuur in het land weet te handhaven, lijkt geen overweging te zijn. Terwijl dat essentieel zal zijn voor een bevolking om weer aan de wederopbouw te kunnen beginnen. Dit is geen specifiek pleidooi voor behoud van het regime, maar een droge constatering. Dit is in essentie waarom men niet om Assad heen kan bij de oplossing van het conflict.

Een typische vredesconferentie over het Midden Oosten. Waarvan er nog nooit een is geslaagd sinds Sadat en Begin er samen uitkwamen in de jaren tachtig.

De enorme gevechten die afgelopen week achter de schermen werden geleverd over wie gerechtigd zal zijn aan de conferentietafel plaats te nemen demonstreren wat ik zeg bij uitnemendheid. De Koerden mogen niet aanzitten van Turkije, en Rusland heeft dat grommerig geaccepteerd om niet op voorhand de schuld te krijgen van de komende mislukking. Dat die komen gaat weet iedereen, zodat de grote partijen allen voorsorteren op de onvermijdelijke uitkomst.

DE VN zetten hoog in, en zullen er niets van kunnen waarmaken:

“to establish credible, inclusive, and nonsectarian governance, and a schedule and process for drafting a new constitution within a target of six months, and free and fair elections, pursuant to the new constitution, to be held within 18 months and administered under U.N. supervision.”

Ook dàt is een voorbode van wat ze zullen zien komen.

Dat de aan de USA gelieerde Syrische oppositie zelfs al het begin van de besprekingen saboteert door op het laatste moment de eis te stellen dat het Syrische regeringsleger eerst de gevechten staakt alvorens te komen onderhandelen is mogelijk zelfs al de doodsteek. Maar mogelijk is het zelfs hun laatste kans, want ze staan er niet best voor, militair gezien. Wat me terugbrengt op de analyse die ik hier al enige tijd verdedig: deze burgeroorlog zal pas eindigen met een militaire beslissing. Dat Rusland en het regime denken dat te kunnen realiseren, zal de Amerikanen smalend doen lachen, maar zonder reden is het niet bepaald.

—————————————————————————————–

Volg ook ons Dossier Wereldpolitiek USA en Dossier Syrië