Yemen – burgeroorlog incluis – staat nu niet bepaald bekend als paradijs. Maar het eilandje Socotra is dat nog wel degelijk. Mede door de geringe belangstelling er voor.

Zodat, als de Turkse Sabah er belangstelling voor krijgt, dat niet zonder doel zal zijn. Vandaag vond ik daar een schitterende serie foto’s, gelardeerd met steeds heftiger kritiek op Saudi-Arabië. En met Saudi-Arabië zijn de verhoudingen van Turkije op dit moment niet al te best. Dit is het eiland Socotra:

En dit is waar het ligt: de gele vlek aan de zuidoostkant van de kaart, vèr in de Indische Oceaan:

Socotra is a site of global importance for biodiversity and unique species of both animals and plants.

UNESCO says “37% of Socotra’s 825 plant species, 90% of its reptile species and 95% of its land snail species do not occur anywhere else in the world.”

Socotra also supports globally significant populations of land and sea birds, including a number of threatened species.

Socotra is sometimes referred to as the “Galapagos of the Indian Ocean.” The Ecuadorian archipelago is also famous for its isolated geography and plant and animal species

De gescheidenis van Socotra is weinig bewogen. In de 1ste eeuw werd de bevolking gekerstend, in de 17e eeuw geïslamiseerd en vervolgens in de 19e eeuw door Groot-Brittannië opgeëist. Pas daarna verzeilde het bij Yemen:

In 1967 raakte het Verenigd Koninkrijk de zeggenschap over Socotra geheel kwijt door de onafhankelijkheid van Zuid-Jemen (thans Jemen), waar het eiland onderdeel van werd. Binnen het conflict van de Jemenitische burgeroorlog is de situatie van Socotra sinds mei 2018, dat het eiland bezet wordt door troepen van de Verenigde Arabische Emiraten en dat het onder het gezag valt van de zgn. Zuidelijke Afscheidingsbeweging. Zie verder Jemen: geschiedenis.

Want echt Arabisch was het eiland voorheen niet.

The symbol of the island is the rare Dragon Blood Tree (Dracaena cinnabari)

En zelfs naar Arabische maatstaven is de armoede vreselijk. Er valt niets te halen behalve bijzondere beesten. Ongetwijfeld was dat voor de bevolking in zekere zin een zegen – zoiets houdt veroveraars weg.

Het eiland heeft een bevolking van ca. 50.000 inwoners, waarvan zo’n 8.500 in de hoofdstad Hadiboh
De bewoners van Socotra fokken voornamelijk koeien en geiten en doen aan visserij en dadelpalmcultuur. De taal, het Soqotri, wordt enkel op Socotra gesproken. De meeste inwoners hebben geen elektriciteit of stromend water. Van west naar oost loopt één goede asfaltweg (met viaducten over de talrijke wadi‘s) van het ca. 3.500 inwoners tellende vissersdorp Qalansyah via de luchthaven en dan om Hadiboh heen naar een kleine haven ten oosten van de hoofdstad. Verder zijn er nagenoeg geen verharde wegen. Op het einde van de jaren negentig hebben de Verenigde Naties een programma opgesteld om het eiland nader te bestuderen.
Een mogelijke bron van inkomsten in de toekomst is het ecotoerisme. Het eiland Socotra heeft diverse fraaie zandstranden.

Er zijn rottere plekken om je leven te slijten.

Zoals bijvoorbeeld Jemen zelf.

---

Meer over de situatie in Jemen kunt u hier lezen.