‘Woke’ kent vele verschijningen. Anti-racisme, diversiteit en en degelijke worden met luidruchtige acties aan bedrijven en organisaties opgedrongen. Ook in ons land.

Gewoon, je poot stijf houden en niet aan meedoen. Anders is het straks te laat, lopen de kosten op, en stopt de steeds verdergaande dwang nooit meer.

Het begon al in de jaren negentig van de vorige eeuw. Goede bedoelingen voerden de boventoon en ondernemingen moesten ‘groen’ worden, meer aandacht voor natuur krijgen en vervuiling door bedrijven moest worden aangepakt. Dat laatste is overigens niet eens zo gek want afval lozen en kwalijke dampen uitstoten zijn natuurlijk geen van beide goed voor het milieu en de gezondheid van den mensch. Biologisch boeren en scharreldieren maakten een frisse start.

Daar bleef het echter niet bij. Links wilde verder en het Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) werd bedacht. Ondernemingen moesten meer aandacht krijgen voor People, Planet & Profit. Winst maken mocht maar wel met voldoende aandacht voor de mens, de natuur en het milieu. Ondernemers moesten MVO-officers in dienst nemen, MVO-jaarverslagen schrijven, cursussen volgen, consultants inhuren en het bedrijf doorlichten om te beoordelen of ze wel MV werkten. Zo’n MVO-circus kost natuurlijk geld, maar omdat je dan als bedrijf je imago en reputatie oppoetst wordt dat boekhoudkundig onder de marketing kosten gerekend.

Op een gegeven moment wordt de MVO-gekte het nieuwe normaal. Iedereen doet mee, maar niemand ziet helaas nog dat dit een geldverslindende hobby is, die geen reëel economisch rendement oplevert. Je kunt MVO-banen ook zien als Melkertbanen.

Met het uitroepen van de klimaatgekte zien we hetzelfde gebeuren, nu ook krachtig aangejaagd door de EUSSR-bureaucratie vanuit Brussel. Regels, wetten en oekazes van de Europese Unie dwingen lidstaten, burgers en ondernemingen tot ongekend geld verspillende activiteiten, over het het algemeen gefinancierd uit de portemonnee van de burger[1]. Ondernemers doen graag mee, want groene omzet levert ook winst op, hoewel doorgaans afkomstig uit megalomane subsidiestromen. Met het motto ‘Fossielvrij leven binnen één generatie’ prijst Vattenfall bijvoorbeeld zichzelf aan[2], terwijl het bedrijf ondertussen in de praktijk de natuur en de economie in een woestijn transformeert. Maar ja, het moet van Timmermans, Rutte, Merkel, de VN en vele anderen.

Het probleem met linkse uitvreters blijft echter altijd hetzelfde. Geef ze een vinger en vervolgens willen ze er nog één, tot ze je hele hand hebben. Want de nieuwe strijdkreten – en enkele oudere – staan alweer op de spandoeken van de drammende millennials en GenerationZ. Klimaatverandering, biodiversiteit, racisme, inclusiviteit (Critical Race Theory), identiteitslabels en ook Woke natuurlijk zijn de nieuwe religieuze geboden waaraan de samenleving zich dient te onderwerpen.

Het is natuurlijk leuk dat de jeugd er hobby’s op nahoudt, maar bezien door een economische bril zijn bezwarende kanttekeningen vereist. We zien twee dingen gebeuren: er ontstaat een nieuwe bedrijfstak met winst, omzet en banen voor de Wakkere Wrakers (Woke Industry), die geen reëel economisch rendement oplevert, en mensen aan inkomsten helpt die zo weinig talent en deugdelijke opleiding hebben waardoor anders de UWV-bakken zouden overlopen. Ze hoeven nu alleen maar Black Live Matters en Antifa te roepen.

Een tweede bezwaar is dat ondernemingen (en overheden) zwichten voor het Woke kolonialisme dat zij hun bedrijfsvoering aanpassen aan dit Nieuwe Abnormaal van Woke Capitalism. Zie bijvoorbeeld sportschoenfabrikant Nike – altijd innig verbonden met de nieuwste tijdsgeest – die schoenen uit zijn Chinese winkels weghaalde omdat de ontwerper solidair was met demonstranten in Hongkong. Tevens stopte Nike de verkoop van schoenen met afbeeldingen van een oude VS-vlag (Betsy Ross). omdat football-ster Colin Kaepernick er blanke suprematie in ziet. De koers van het aandeel Nike steeg vervolgens twee procent.

Dat ondernemingen meedrijven met de stroom van de tijdgeest is op zich niet erg. Marketing en reclame zijn vormen van gelegaliseerd liegen, dat weet iedere consument. Maar als dit ertoe gaat leiden dat de grootste schreeuwers zonder enige legitimiteit hun zin krijgen, baart het wel degelijk zorgen. Het is zeer de vraag of je de markt moet laten bespelen door dit soort sentimenten, zeker wanneer het ontaardt in iets als de Cancel Cultuur, waardoor ondernemers en de vrije mening kunnen worden bedreigd. Lees ook hier: ‘Cancel cultuur – strafbaar om misbruik meningsvrijheid?’

Ook de diversiteitsdreiging is een sprekend voorbeeld. Deze ziekelijke manie is in Nederland aan het doordringen bij universiteiten, scholen en de overheid zelf. Dit ontaardt in een verplichte cursus van 1265 euro exclusief BTW per persoon in de schone kunsten van Cross Cultural Awareness, Communication and Collaboration voor bijvoorbeeld ambtenaren. Verspilling van belastinggeld en een rendementsloze bijdrage aan de Woke-Industrie, die bestaat van zichzelf etiketten en privileges verschaffende personen. Met als bijwerking het aanwakkeren van racisme en blankenhaat.

Menig lezer heeft waarschijnlijk wel meer voorbeelden gezien van organisaties en bedrijven die onder druk worden gezet tot acties die ze niet willen ondernemen (tenzij geforceerd). Dit kan onder meer met veranderingen, zelfs vervanging, van management, veranderingen in productlijnen, het nemen van (soms dure) symbolische maatregelen tegen dubieus, onethisch en mogelijk illegaal “antiracisme”, “onbewuste vooringenomenheid” of “diversiteit”, of voldoen aan een aantal andere “eisen” die aan hen worden gesteld wanneer de Woke-maffia zijn door petities gevoede, hashtag-gedreven woede op hen af stuurt.

‘Hoe heeft het zover kunnen komen?’, verzucht opa, als hij de Woke waanzin nog eens rustig in ogenschouw neemt. In elk geval met medewerking van de overheid, die 21-eeuwse profeten als Greta Thunberg en de fanatieke marxisten van Black Lives Matter met open armen en een verborgen agenda ontvingen.

Maar het goede nieuws is: je hoeft er niet aan mee te doen: Weersta Woke! Weg met SJW-druk! Realiseer je dat je de menigte waarschijnlijk niet voor altijd kunt vermijden. Dit soort mobbing is tegenwoordig een onderdeel van de wereld, gezien sociale media en een gebrek aan ontwikkelde sociale en juridische handhaving ertegen. Ten tweede moet je begrijpen dat toegeven aan dit soort afpersing niet helpt, net zoals toegeven aan de maffia niet helpt, want je komt niet van ze af. Erger nog, je geeft aan een gemakkelijk doelwit te zijn.

De supermarkt Trader Joe’s, een formule van het eigenzinnige Aldi met een enorme fanclub, liet zien dat je niet hoeft te zwichten. Toen zij onder vuur kwamen te liggen van de Woke-meute hielden ze de poot gewoon stijf, bleven achter hun merken en producten staan en verklaarden publiekelijk “dat ze dit soort beslissingen nemen in overeenstemming met wat hun team denkt, samen met feedback van loyale klanten.” Bovendien zeiden ze expliciet dat ze geen zakelijke beslissingen nemen onder druk van acties. Dat is ook het probleem: deze petities kunnen worden gestart door iedereen met een “kritisch” bewustzijn en internetverbinding, in de  jacht om anderen hun wil op te leggen.

Zo bestreed ook de producent van de populaire energiedrank Red Bull de Woke ondermijning van zijn organisatie. Recent viel het doortastende besluit om prominente leden van het Noord-Amerikaanse senior management aan te pakken. Deze lieden gebruikten hun functie om het bedrijfsbeleid over diversiteit en inclusie uit te breiden met de standaard (en buitengewoon voorspelbare en saaie) activistische eisen. In plaats van zich neer te leggen bij de interne onrust en mogelijke staatsgreep die op dergelijke acties pleegt te volgen, heeft Red Bull de onruststokers er gewoon uitgeschopt. Zou Max Verstappen daarom niet mee zijn gegaan in de racisme-hetze van Lewis Hamilton?

De totale held in deze tijden van Woke Capitalism en Woke Industry is natuurlijk de Amerikaanse president Donald Trump. Bij decreet verbood hij de overheid om geld van belastingbetalers uit te geven aan alles wat naar Critical Race Theory riekt, inclusief cursussen, workshops, diversiteitstrainingen, beleidsambtenaren en wat dies meer zij. Een goed voorbeeld voor Nederland, dat maar beter gevolgd kan worden. Kom op Nederland, in verzet! Straks is het te laat en lopen de onnodige kosten en verdergaande dwang alleen maar op.

---

1. Het idee dat bedrijven dit niet door zouden berekenen behoort tot de meest kwaadaardige fictie van linkse activisten. Een activist die zegt dat ‘het bedrijf betaalt’, bedoelt dat U betaalt – of hij dat nu begrijpt of niet.
2. Mensen blijken bereid voor iets ‘groens’ disproportioneel méér te betalen. Proeven doen ze het niet, helpen doet het evenmin. Men voelt zich er wel beter door – het Deug-principe