De Corona-crisis toont wat er rammelt aan zowel de EU als aan de plek daarbinnen van Nederland. Het is vertrekken of toestaan te worden gemolken.

En ook als we die Nexit-stap niet direct concreet maken, is de start van die discussie nu veruit het eerlijkste dat de overheid op dit moment doen kan. Zodat we er komend jaar met NL2021 een eerste mening over kunnen geven, en dat de discussie openlijk en eerlijk kan worden gevoerd. De overheidspropaganda uit 2005 liet zen hoe het niet moet, en dat zal de toentijdse uitslag – waar de regering niet graag aan wordt herinnerd – zeker hebben beïnvloed.

De druk op Nederland (en Duitsland) om tijdens deze Corona-crisis in te stemmen met Eurobonds waarvoor geen objectieve reden is behalve dat (en Duitsland) een pinautomaat worden, gevolgd door een schandalige vorm van dreigen door de Franse president Macron dat Nederland de EU zou bedreigen, zou elkeen de ogen moeten hebben geopend over hoe men in Brussel naar ons kijkt. Als een land dat emotioneel gechanteerd kan worden om over de brug te komen. Zoals Duitsland immer weer wordt gechanteerd met WW2, zo wordt Nederland het woord solidariteit voor de voeten geworpen als we ons niet willen laten melken.

En zoals ik gisteren al schreef; wij zijn dan wel weer het land dat maar moet doorwerken tot het  67e levensjaar, terwijl men rond de Middellandse Zee dat vaak al vanaf 60 kan doen. Is dat solidariteit? Van die 7 jaar uitgespaard pensioen (en meer!!) wordt nu geëist dat we het overdragen. Om de economie van de zuidelijke EU-lidstaten weer op de been te helpen, en de EU te redden. De pensioenpotten zijn deels al onder invloed van Brussel gekomen, maar daarover is in Nederland vooral gezwegen – uit solidariteit opnieuw. En natuurlijk de angst om voor Scrooge uitgemaakt te worden. Kent Macron de fabel van de krekel en de mier niet? Of komt die hem niet uit, nu Frankrijk baksjies eist?

Door koppig vast te houden aan oude begrotingseisen wordt de toekomst van Europa en de Europese Unie op het spel gezet, zegt Macron in een interview met het Britse dagblad Financial Times.

Behalve dat ons land financieel gestript wordt tot het bot via Eurobonds en aanverwante mechanismen zit er meer onheil in de lucht. Internationaal wordt er met zowel belangstelling als enige huiver naar de eurozone gekeken, en vraagt men zich af hoe lang dat schuitje nog varen kan. De ECB vindt intussen een Green Deal van groter belang dan een gezond monetair beleid. Wat is er Green te Dealen aan gezond monetair beleid? De ECB wijkt onder druk van allerhande ideologische waanzin ook af van het pad dat voor haar was bestemd, en dat kan nooit een goede zaak zijn.

En dan hebben we het nog niet gehad over de totale machteloosheid van de EU nu er een grensoverstijgende crisis losbrak. Niet alleen zagen diverse lidstaten hun kans schoon meergeld te eisen – impliciet gesteund door een EC die altijd meer geld wil – maar ook zijn de maatregelen die verder worden genomen zowel ondermaats als contraproductief.

In plaats van ons zodanig onder druk te alten zetten dat we op een bepaald moment zullen toegeven – dat is vaker gebeurd – doen we er verstandiger aan de bluf van de Franse president te openbaren, en zelf een discussie te starten over waar ons belang en dat van onze bevolking ligt. Open, eerlijk en objectief. Ik maak me sterk dat we Macron dan nooit meer horen.

Wie niet bereid is voor zich zelf op te komen, zal altijd het pispaaltje blijven, en gemolken worden tot je er tegen gaat protesteren..De Corona-crisis heeft veel te veel argumenten geleverd om die allemaal zo maar ongebruikt te laten liggen. Ook als de beslissing om te vertrekken negatief uitvalt, weten we dan eindelijk eens wat en waarom. Verantwoording is voor Den Haag een vies woord, maar voor een democratie essentieel.

---

Meer over Eurobonds, de euro en de EU vindt u onder de betreffende links een selectie. Meer over het Corona-virus (Covid-19), de wijze van aanpak en de economische gevolgen vindt u hier op Veren of Lood.