De Corona-crisis legt zaken bloot  over hoe ons land is veranderd wat betreft censuur van de MSM, die voorlopig vooral zelfcensuur is.

Soms schemert het er zo sterk doorheen, dat het begint op te vallen. Zoals onderstaand stukje kritiek op president Trump.

Als je gaat uitzoeken wat hiervan waar is kom je op circa 70%. Nadere beschouwing leert dat de essentie in het geheel niet deugt, maar dat een aantal halve waarheden als feiten aaneen gesmeed werden tot een discours dat nooit heeft plaatsgevonden.

Op zich is dat al geen nieuws meer – we hebben het vaker gezien. De luiheid van veel Nederlandse correspondenten in de USA en hun passie president Trump af te schilderen als proto-dictator gaan maar al te vaak samen in het napraten van herkenbare nonsens. Dat men niet beseft dat een deel van de geiïteresseerden het zelf uitzoekt en hen wel door heeft lijkt niemand te deren.

Waar het reuze  interessant wordt, is bij onderwerpen die in Nederland taboe zijn verklaard, maar waarover men de Amerikaanse president vrijelijk mag aanvallen. Er is best kritiek mogelijk op Trump, maar daarover lijkt het niet langer te gaan. Bovenstaand Teletext-berichtje is met een paar kleine modificaties ook toepasselijk als kritiek op premier Rutte en zijn kabinet faalhazen. En dat is dan een stuk dichter bij de waarheid dan hoe Trump hier wordt afgeschilderd.

Maar waar kritiek op Trump bijna verplicht is, is zij op Rutte in deze tijd dat nationale eenheid tot een sociale verplichting is verklaard  volkomen onmogelijk. De zelfcensuur van de Nederlandse MSM voorkomt zelfs dat men het probéért. In mijn essay over het censuurrapport dat het ministerie van Binnenlandse Zaken bestelde bij de UvA liet ik een half jaar terug al zien hoe da tin de praktijk uitpakt. De MSM kregen er vooral een schot voor de boeg mee. Berichtjes als dit over Trump zijn een nieuwe stap naar zelfcensuur. Het is kritiek op de eigen overheid verpakt als een vernietigende aanval op een ideologische vijand.

Toppunt van ironie is nog wel hoe de NOS het zelf beschrijft:

“Hij sloeg als een kat in het nauw van zich af”, zegt De Vries. “Het was een woedeaanval voor het oog van de natie. In een tijd dat die natie eigenlijk een arm om zich heen nodig heeft om getroost te worden. Het was een sombere week, met in een maand tijd meer dan 23.000 doden. Het land is in rouw.”

Tja, precies hoe de MSM hier te lande verslag doen van de manier waarop premier Rutte de zaak ‘leidt’. Het beleid -mede onder invloed van een RIVM dat zich geen raad weet met de situatie – zwabbert sinds drie maanden alle kanten op,maar de MSM blijven juichen. Kritische vragen worden niet gesteld, en zelfs bewust vermeden. Verstand of censuur? Is dat de vraag nog? De wijze waarop de staatsomroep zweeg over de rellen in Brussel dit weekend is kenmerkend. Ook dingen verzwijgen kan censuur zijn, al was dit in de eerste plaats zelfcensuur. De staatsomroep denkt met ons mee, en zo. “Om ons te behoeden voor verkeerde conclusies”?

Waar herkennen we dit allemaal van? Van precies dezelfde aanpak door de media die het ‘nieuws’ verzorgden in het vroegere Oostblok tijdens de communistische dictaturen. Het enige verschil is dat wie dat toen deden zich bewust waren van het risico dat ze liepen als ze anders verslag deden, en dat onze ‘journalistiek’ dat vrijwillig is gaan doen.

De MSM in dit land zijn diep gezonken..Hoeveel dieper men nog kan zullen we de komende jaren meemaken. naar ik vrees. Het tempo waarin men zich deze omslag heeft laten welgevallen is beangstigend.  En de meeste journalisten schijnen het niet eens te beseffen.

Maar als zelfcensuur al domineert, zijn officiële regels voor censuur niet nodig. Maar maakt dat uit? redacties die dat denken begrijpen er niet veel van, en zouden zich beter en bloc kunnen melden bij de gemeentereiniging, als ze iets nuttigs voor het land willen doen.

---

Meer over censuur vindt u op Veren of Lood hier.