De betwiste orde in de Nederlandse samenleving
De huidige chaos in de Nederlandse samenleving is niet uit de lucht komen vallen, maar is een product van een voortgaande herordening.
Samenlevingen hebben behoefte aan orde, ook de Nederlandse samenleving. Lang werd die orde geleverd door religies. Stuk voor stuk introduceerden ze regels voor het samenleven en gaven die een absolute werking door te beweren dat die afkomstig waren van een onbetwistbare god. Mozes was niet de eerste die van god regels meekreeg. Voor hem waren er al sjamanen en druïden die dat kunstje ook kenden.
Toen er te veel van die ordeningssystemen kwamen ontstond de behoefte aan één god en deed het monotheïsme zijn intrede. Een joodse innovatie. In Europa werd vanaf de derde eeuw gekozen voor het christendom als ordeningssysteem en werd het de bevolking opgedrongen. Eeuwenlang regeerde de bijbel, eigenlijk de bijbeluitleggers, de samenleving.
Er was een Verlichting nodig om de dominantie van de bijbel in te tomen. Vanaf die tijd begon de aarde om de zon te draaien en konden wetenschappen zich ontwikkelen zonder knechting door bijbelkenners. Voor de maatschappelijke orde maakte dat niet veel uit. Christenen maakten onderling veel ruzie, maar over twee belangrijke dingen waren ze het eens. De Tien geboden en de Bergrede bleven leidend voor de samenleving en zorgden voor de orde. Maar die orde zou betwist gaan worden.
Na God werd ook de waarheid doodverklaard
Vanaf het begin van de twintigste eeuw werd die orde bedreigd door nieuwe politieke systemen. Nietzsche had god net dood verklaard en beschreef het faillissement van het christendom. Het christendom knechtte de mens volgens zijn visie. Het maakte de weg vrij voor de opkomst van het communisme en het fascisme als concurrerende ordeningssystemen met een totalitaire grondslag. Beide zijn verdwenen, maar hebben ook in de Nederlandse samenleving hun sporen achter gelaten.
In de Nederlandse samenleving waar fascisme en communisme nauwelijks invloed kregen op de bevolking, verloor na de Tweede Wereldoorlog ook het christendom gaandeweg zijn invloed. Na die Twereldoorlog werden ordende systemen gewantrouwd. De jaren zestig van de twintigste eeuw lieten wat dat betreft een dijkdoorbraak zien. Mensenrechten vulden het ontstane gat, kregen een grotere betekenis dan aanvankelijk bedoeld was en de grondwet werd aangepast aan die veelomvattende gedachten over Mensenrechten. De mensenrechten waren ook bestand tegen de aanvallen op het begrip waarheid door, onder andere, Foucault en Derrida. De waarheid werd een tijdelijke constructie en gedemocratiseerd. Waarheid werd datgene waar de meeste consensus over bestond en iedere waarheid kan gerelativeerd worden.
Sindsdien zijn mensen niet alleen gelijkwaardig, maar ook gelijk. Het nieuwe egalitarisme (ik vermijd uitdrukkelijk het begrip cultuurmarxisme) deed zijn intrede. De stroming streeft naar een nieuw soort orde, die echter op haar beurt ook weer sterk omstreden is. De samenleving raakt daardoor haar ordenende ankers kwijt. Er is verwarring en strijd, maar het omstreden egalitarisme lijkt tot nu toe de overhand te hebben. Mensenrechten worden als wapen gebruikt om anderen te verordonneren waar ze aan moeten voldoen. De nadruk op rechten zet de plichten in de schaduw en knaagt aan begrippen als wederkerigheid, gemeenschapszin en eerlijkheid als deugden. Egalitarisme focust op individuen en minderheidsgroepen. De belangen van de Nederlandse samenleving als zodanig raken daar bij op de achtergrond.
Nieuwe mede-eigenaren die de waarheid naar hun hand zetten
Op dat punt zijn we nu aangeland. De na te streven egalitaire orde wordt betwist. Het grootste twistpunt is de diversiteit die de bestaande orde bedreigt. Minderheidsgroepen maken een gretig gebruik van hun rechten en confronteren Nederland met zijn koloniaal verleden en de interpretatie van de eigen geschiedenis. De blanke mens is een schuldige boeman en niet meer alleen-eigenaar van zijn Nederland. Er dienen zich nieuwe mede-eigenaren aan die hun eigen geschiedenis en eigen waarheid mee brengen. Dat leidt tot de eigenaardige situatie dat alles mag worden gerelativeerd, echter met uitzondering van de geschiedenis en waarheid van de nieuwe mede-eigenaren. Die weten Foucault en Derrida handig te gebruiken om de autochtone Nederlander aan te vallen en tegelijk zelf buiten schot te blijven. Politieke correctheid is het wapen waarvan ze zich bedienen om hun eigen waarheid op te dringen. Beschuldigingen van racisme en fascisme werden de wapenuitrusting waarmee autochtoon Nederland onzeker werd gemaakt.
Naast de nieuwe eigenaren die zijn overgekomen uit de Zuid-Amerikaanse voormalige Nederlandse koloniën, presenteert ook de islam zich als een nieuwe mede-eigenaar. Dat is een lastige klant met een lastige agenda. De islam pretendeert dat haar ordeningssysteem superieur is en overal ter wereld toegepast zou moeten worden. Waar de uit slaven voortgekomen nieuwe mede-eigenaars zich nog bij wijze van spreken laten sussen door Zwarte Piet te vervangen door een (omstreden) kleurenpiet, laat de islam zich niet afkopen.
De opdracht die de islam moslims meegeeft is om in hun nieuwe land te accepteren wat te verenigen is met de islam en zich in te zetten voor de verandering van alles wat niet te verenigen is met de islam. De islam kan het goed vinden met politiek links dat het sterkst voor egalitarisme is. De PvdA heeft uit haar verkiezingsverlies wat dat betreft nog steeds niet de juiste conclusie getrokken. De islam is helemaal niet voor egalitarisme en gebruikt dat alleen maar op opportunistische wijze om een voet aan de grond te krijgen. Allah en de christelijke god zijn wat hun wensen betreft de samenleving twee heel verschillende goden. Dat bevordert de wanorde.
Een samenleving wordt gevormd door mensen die een gedeeld ordeningssysteem hebben. Eenheid in verscheidenheid was de democratische oplossing tot nu toe. Als een systeem op een rechtvaardige manier ordent, maakt het niet uit wat voor naam het heeft. Als het maar werkt.
Het huidige ordeningssysteem werkt niet meer voldoende in de ogen van veel mensen. Politieke partijen worden niet meer vertrouwd, de overheid wordt niet meer vertrouwd, het rechtssysteem wordt niet meer vertrouwd, de politie als handhaver van het rechtssysteem wordt niet meer vertrouwd, de media worden niet meer vertrouwd, menswetenschappen worden niet meer vertrouwd en het onderling vertrouwen erodeert ook bij de dag.
Egalitarisme bevordert verdeeldheid
De grootste boosdoener is het egalitarisme dat gelijkheid tot haar kroonjuweel heeft uitgeroepen. De door egalitarisme gesanctioneerde diversiteit bracht de bestaande orde aan het wankelen door de aanval op de bestaande cultuur. De narratieven van de nieuwe mede-eigenaren van Nederland moeten in het gangbare Nederlandse narratief worden opgenomen omdat het egalitarisme dat vereist.
Maar mensen zijn helemaal niet gelijk. Ze zijn slechts voor de wet gelijk. Ze zijn divers in talent, uiterlijk, opvattingen en hun geschiedenis op individueel en groepsniveau. De mens is ook niet zo aardig, want egoïstisch en agressief. Dat vraagt om ordening. Die is in toenemende mate tanende, algemeen aanvaard gezag erodeert. En dat zal zo blijven zolang de consensus over de gewenste orde omstreden blijft.
Egalitarisme verschaft macht aan degenen die menen dat autochtone Nederlanders tekort schieten om hen als gelijken te accepteren. Opvallend is de afwezigheid van zelfkritiek. Want hen overkomt is altijd de schuld van anderen. Het is de Nederlandse elite die op dit punt tekort schiet. Die denkt de vrede te bewaren door aan de bezwaren tegemoet te komen en veroordeelt de autochtone Nederlanders die dat heel anders zien en geen enkel vertrouwen meer hebben in de elite.
Hoe nu verder
Dat wordt nog een heel groot probleem. De mislukte integratie van nieuwkomers laat precies zien waar het mis is gegaan. De orde wordt niet meer in voldoende mate gedeeld. De teugels zijn te lang los gelaten. Het is moeilijk om die ontwikkelingen terug te draaien. Op de huidige voet verder gaan is echter ook geen optie.
De eerste stap die gezet dient te worden is de erkenning van het feit dat de Nederlandse samenleving richting wanorde gaat. De enige oplossing is dan te vinden in het cultureel een stapje terug te doen en terug te vallen op een meer normerende cultuur waarbij rechten en plichten weer in evenwicht zijn. Een hardere cultuur waarin stevige keuzes worden gemaakt om de samenleving tot orde te roepen.
Een gedeelde orde is noodzakelijk. In zo’n gedeelde orde kan geen sprake zijn van godsdienstvrijheid voor de islam. In zo’n gedeelde orde dient aan de aanspraken van minderheidsgroepen niet gemakzuchtig te worden toegegeven. In zo’n gedeelde orde wordt criminaliteit harder aangepakt dan nu het geval is.
De eenheid in verscheidenheid wordt niet aangetast, maar die eenheid dient centraler te staan dan de verscheidenheid. Eenheid betekent dat mensen willen dat het goed gaat met Nederland, dat dat wat van ze vergt, maar dat ze daar ook van profiteren.
Dit essay over de veranderingen in de Nederlandse samenleving verscheen eerder op Louter´s Punt.
Laten de mensen zich goed voorbereiden op de komende verkiezingen volgend jaar maart. Dat betekend: de treurbuis uit laten, niet naar die schijnheilige politici luisteren.Maar wel de verkiezingsprogramma’s lezen, hoewel dat ook niets meer zegt. Kijk naar de grote ommezwaai van de VVD van rechts naar links. Maar goed, zolang de meerderheid gaat (of blijft) kiezen voor CDA, GroenLinks, PvdA, SP, D66 en ChristenUnie dan zal de chaos doorgaan.
Uitstekend essay. Dat de Nederlandse bevolking weinig invloed heeft ondervonden van het fascisme en communisme is natuurlijk een beetje een vreemde opmerking maar de grote lijnen zijn duidelijk en waarschijnlijk correct.
Ik ben zelf niet optimistisch over het herstel van de orde. Ik zie niet hoe we sommige verschillen kunnen overbruggen. Eerlijk gezegd ben ik zelf helemaal klaar met het socialisme, het communisme (jaja..dat heeft wel degelijk een enorme invloed op Nederland) en de islam. Zo klaar dat ik in principe de wapens zou willen oppakken tegen deze groepen. Als compromis en ter voorkoming van verdere ellende moeten we wellicht gaan denken aan het opdelen van onze landen tussen de drie grote groepen.
Wellicht krijgen we dat laatste- opdeling van gebieden- sneller dan we nu nog denken. De Demoratten en haar aanhang maken zich echt onmogelijk. Ik hoop dat de Republikeinen tussen nu en een paar jaar schoon schip gaan maken en links en haar bondgenoot de islam het land uit trappen. Dan is er daar plek voor ons.. Mogen zij met hun rotzooi Europa verder verkloten..
Om te bepalen wat je stemt, heb je geen stemwijzer nodig en eigenlijk is het lezen van een verkiezingsprogramma geeft hooguit enige voorselectie. Wat m.i. zinvol is, is het luisteren wie wat zegt op welk moment, welke beloften worden gedaan en dit vervolgens toetsen aan het feitelijke gedrag en keuzes, direct of later.
Charlatans, clowns en andere oplichters, op een gegeven moment kun je ze zelfs ruiken.
De les voor mij? ‘ links’ is de kanker in de Westerse maatschappijen. Voor wij symptomen als ‘ islam’ kunnen aanpakken- zullen we eerst het gezwel moeten verwijderen.
Grappig te lezen dat veel regeerders nog altijd geloven dat het rookgordijn dat ‘ democratie’ heet, oplossingen zal bieden. Zij zijn het probleem namelijk. Democratie= lobbyisten die de belangen vam multinationals heersend maken. De hele EUSSR is zo opgetuigd. En Brussel bepaald allang wat hier gebeurd. Waarom hebben linkse partijen samen met de VVD Europese wetgeving boven de onze heateld, denkt men? Om ons burgers inspraak te geven? Stemmen= zoethouden. Politiek gaat niets doen. Die azen op de overtreffende trap van geld verdienen; het EP. Als wij ons land terugwillen en onze cultuur willen laten overleven, zal dat uit het volk moeten komen. Met als eerste een door óns bepaalde Nexit.
N E X I T
Zeer goed stuk (op wat haken en ogen in de aanloop na), chapeau. Gelijkwaardigheid, wederkerigheid, gemeenschapszin, mensenrechten, gelijkheid (voor de wet), islam, opportunisme, politieke correctheid. Het zoeken is naar een gedeelde orde. Die hoeft niet voor alle eeuwigheid in beton gegoten te worden, maar de islam kan daar onmogeljk onderdeel van uitmaken. Immers, allah is een god van alles en dus van niets (zie reaguursels elders). Gelijkheid is allesbehalve een perfecte verdeelsleutel voor middelen en kennis, zeker als de samenwerking maar van een kant komt. Er moet natuurlijk ruimte zijn voor ontplooiing voor iedereen. Dat is in de kern al een gedeelde orde. Gebaseerd op gelijkwaardigheid (de islam is daarmee fundamenteel in strijd, het christendom, humanisme en boeddhisme niet). Als er dan verschillen in middelen en kennis blijken te zijn, dan kunnen die vaak niet in één klap worden weggewerkt. Maar met enige inspanning (van verschillende zijdes) kan dat wel lukken, althans op redelijke termijn en in redelijke mate. Als er in bepaalde gemeenschappen (de marokkaanse, de turkse, de ecomarxistische) niet aan zo’n agenda wordt meegewerkt dan dienen ze te worden gecorrigeerd, niet eindeloos politiek-correct de hand boven het hoofd gehouden. O ja, en dat geldt met name voor diegenen die er al zijn. De opnamecapaciteit van Nederland voor nieuwkomers is een aantal jaren geleden al ver overschreden.
Vanaf 1968 zijn begrippen als autoriteit en gezag in de ban gedaan. Autoriteit en gezag horen echter bij rechtstatelijke orde.
Een tweede defect is het delegeren van autonomie van de nationale staat aan supranationae instituten als EU, VN en diverse internationale gerechtshoven.
Onze politici en regeerders schuiven hierdoor hun verantwoordelijkheid af op deze instituten en worden gemakzuchtig.
Het veel verguisde zuilensysteem was zo gek nog niet, omdat vanuit de zuil een directe lijn naar de politieke regeerders ging en partijen hierin een sterke basis hadden.
Het risico bestaat nu dat het gezag gaat komen van de isl am doctrine, mits er voldoende aanhangers komen. Dit is een kwestie van tijd.
Nexit wordt een overlevingsnoodzaak voor Nederland.
Het spijt me, maar – mijns inziens – is dit een nogal oppervlakkig artikel; ondanks het aanhalen van [ zeer ] belangrijke geschriften en personen.
CULTUUR – waartoe ook religie behoort – dus: cultuur in de breedste en diepste zin –
is het fundament van elke samenleving. Geschiedenis.
Vergelijk de Westerse cultuur, eens met die, door de eeuwen heen, in Arabische landen, India, Japan of China.
Wat de Westers cultuur vooral de laatste decennia opbreekt,
is een elitaire zelf-overschatting, decadente luiheid en gevaarlijke illusie :
het ‘globalisme’.
Dat ‘globalisme’ is in wezen een internationaal-socialisme –
dat niets opbouwt, al het bestaande uitvreet, en dat zal eindigen in destructie en geweld.
Om de gedeelde cultuur te hervinden zullen heel wat groepen en individuen die zich hier hebben opgedrongen, hun biezen moeten pakken. Is het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. De cultuurmarxisten van links tot rechts hebben er sinds 1968 een puinhoop van gemaakt. Op alle beleidsterreinen.
Die “nieuwe mede eigenaren” zijn mede eigenaar gemaakt door lieden die daar het mandaat van de bestaande eigenaren niet voor hadden.
Met andere woorden gewoon illegalen dus, die inmiddels ook nog menen dat zij niet enkel nieuwe mede eigenaren zijn maar DE eigenaren, punt.
Tijd dat we zowel die vermeende eigenaren, als de dieven die ons land weggegeven hebben, oppakken en ons land uit sodemieteren.
Islam, communisme en nazisme zijn alle drie massamoordende totalitarismen en dat is waarschijnlijk de reden waarom ze zo’n innige knuffelliefde hebben opgevat voor elkaar en dat ze ook totaal bevangen zijn van een blinde haat jegens de moderne Westerse en op joods-christelijke en Griekse ideeen gegrondveste cultuur. Want democratie en wetenschap en mensenrechten, dat is natuurlijk het laatste wat je als genocidaal totalitarisme dulden kan. Tip voor Louter, lees Rodney Stark (Victory of Reason), James Hannam (Gods filosofen), Thomas Woods (De bouwmeesters van Europa), Tom Holland (Heerschappij), Robert R. Reilly (The Closing of the Muslim Mind) en Ibn Warraq (Why the best is best). Het Links dat zo graag de natiestaat wil afschaffen, en de democratie, en de grenzen, en de Westerse cultuur, en dat zo gretig zegt dat mensen die nog maar amper in die cultuur aanwezig zijn, ‘mede-eigenaar’ zijn van die cultuur, dat Links lijkt mij extreem gevaarlijk. Die werken een programma af dat je ook zag in de tijden van Mao en Stalin.
Aanvulling op mijn reactie hierboven :
en die is algemeen :
Dat elitaire en gelijkschakelende ‘globalisme’ ONTKENT :
– alle verschillen in cultuur
– en ontkent in wezen alle cultuur.
“Globalisme’ is een combinatie van roof-kapitalisme en internationaal-socialisme.
@Neef Jansen : heel leerzame reactie.
Thnx.
Even over die machtige eussr… dat blijkt nogal mee te vallen. En verder is het opvallend dat in deze tijden de linkse gekken hun bekken houden en de rechtse gekken hun krankzinnige complottheorieën blijven uitbraken… meneertje Lukassen en mevrouwtje Bergsma bijvoorbeeld… gottegottegot
Dag, Peter. Hoe ik op deze voor mij onbekende site verzeild ben geraakt weet ik echt niet meer – noem het maar coronadwalen; nee, ik voel me prima – maar die stukjes over Foucault van jou hebben me aan het lachen gemaakt. Wat je in wiki hebt opgevist over Foucault, bijvoorbeeld …de waarheid een tijdelijke constructie is … moet je niet vermalen tot ”De waarheid werd een tijdelijke constructie en gedemocratiseerd” ter onderbouwing van dit epistel. Dat slaat nergens op. Hmmm …. waar te beginnen?
Spinoza stelde dat onder alle wetenschappen dezelfde abstracte grondslag viel te herkennen. S. ontkwam daar niet aan en erkende intuïtief dat hij wat dat betreft vastzat in zijn denken. Nu kan ik me niet herinneren of Foucault ergens Spinoza heeft geciteerd, maar wel veel denken in het tijdperk waarin deze leefde. Foucault stelde dat de taal – de taal als wetenschap an sich – oppermachtig was: een filosofisch tijdperk. Ook Isaac Newton stond bekend als een experimenteel filosoof. Over zijn eigen vinding schreef hij aan zijn vriend Bentley: That gravity should be innate inherent & {essential} to matter so that one body may act upon another at a distance through a vacuum without the mediation of any thing else by & through which their action or force {may} be conveyed from one to another is to me so great an absurdity that I believe no man who has in philosophical matters any competent faculty of thinking can ever fall into it. http://www.newtonproject.ox.ac.uk/view/texts/normalized/THEM00258
Foucault noemde het denken van die tijd: la representation. Een soort tweetermig denken waarbij het van belang was de werkelijkheid zo nauwkeurig mogelijk in filosofieën te duiden. Daarbij werd de taal als wetenschappelijk instrument op zijn merites onderzocht en vindt men opmerkingen terug als: alle werkwoorden maken in het geheim gebruik van het werkwoord ‘zijn.’ (van d’Alembert of Condillac, welke weet ik niet meer, maar één van die twee)
In de ontwikkeling van het weten in Europa onderscheidt Foucault drie tijdperken met een andere grondslag (épistèmè) onder het denken. In “De woorden en de dingen” beschrijft deze de adaptieve uitstraling tussen l’histoire naturelle, grammaire générale en de analyse van goederen in de klassieke épistèmè en biologie, linguïstiek en economie in de moderne épistèmè. Hier zit er geen verbinding tussen de grondslag onder het denken tussen de klassieke en de moderne tijd. I.t.t. de natuurkunde verliep de ontwikkeling van het weten hier discontinu. De wetenschappen van de klassieke tijd wezen vrijwel geheel naar elkaar en nauwelijks naar moderne wetenschappen. Als geheel als isomorfe schijven boven elkaar in de tijd (adaptieve uitstraling is van mij)
De hele wetenschap van de klassieke tijd is vrijwel verdwenen evenals die van het gelijkenisdenken en renaissance daarvóór. Kijk, dat bedoelt Foucault eigenlijk met wat zo bot in Wiki is neergezet als … …de waarheid een tijdelijke constructie is … Verder stelde Foucault in genoemd boek dat de grond onder onze voeten wederom in beweging is (1966).
Je moet Foucault dus niet neerzetten als een relativist die meende dat de waarheid gedemocratiseerd kon worden, malle jongen. Nou, misschien lees ik je nog eens. Doei.