Vorige week sprak DENK in het debat over het bombardement op het Iraakse Hawija van moord. Moord? Van het OM mag dat.

Zoals de NOS direct al schreef bleef een aangifte wegens beledigend taalgebruik zonder gevolgen:

Azarkan zei vanochtend in het NOS Radio 1 Journaal dat het OM hem nog niet op de hoogte had gebracht van het besluit, maar dat het nieuws hem niet verbaast. “Vrijwel elke rechtsgeleerde was van mening dat wat de heer Öztürk in de Kamer zei onder het recht valt van een Kamerlid.”

Azarkan heeft gelijk. Wat bevreemdt is echter dat het OM niet direct uitlegt dat dit de verkeerde aanpak is van militairen en veteranen om DENK terecht te wijzen. Dat is vreemder dan het sepot. In plaats van de regels te citeren komt het OM met een bizar kromme uitleg, die suggereert dat het zelf juridisch van toeten noch blazen weet.

Volgens deze redenatie van het OM is aan het benoemen van euthanasie als moord dus ook niets vreemds. Zodat we alleen kunnen concluderen dat dankzij de jurisprudentie van deze kromheid moord voortaan door het OM als normaal en wettig toegestaan wordt beschouwd? Of is de ene moord de andere niet? Maar dan komen we op het gebied van discriminatie, en herkenbaar is nu juist dat men dit poogde te vermijden.

Nu kun je over het gebruik van het woord moord/moordenaar een hele boom opzetten. De normen daarover zijn wel eens anders geweest. De Amerikaanse president Johnson mocht indertijd van justitie geen moordenaar worden genoemd (vanwege Vietnam), want hij was een bevriend staatshoofd (hetgeen Hitler ooit ook was, overigens). Dus dat werd Johnson, molenaar. Er is altijd een weg om dit soort problemen heen. Dat de veteranen zich hierdoor gekrenkt voelen is begrijpelijk, en evident is dat ook de reden dat de Kamerleden van DENK deze term gebruikten.

Maar wat mij altijd weer verbazen blijf is dat het in discussies over dit gedrag nooit gaat over de splijtende aanpak die DENK voorstaat, en de manier van waaruit zij redeneren op basis van de ummah-gedachte in plaats vanuit het perspectief van Nederlands volksvertegenwoordiger. Want in die capaciteit werd de vrijheid van hun meningsuiting in de Kamer gegarandeerd.

Daarom is het – ondanks de onmiskenbare kansloosheid van de aangifte – toch wel goed dat zij is gedaan. Het zaaien van haat moet je blijven benoemen, ook al is de letter van de wet op dit vlak al zo bezoedeld dat het betreffende wetsartikel beter weg zou zijn.

Die artikel-12 procedure zal geen gevolgen hebben – daarvoor staat teveel vast van de jurisprudentie hierover. Of het verwijt van een redenatie die aantoonbaar niet werd gedaan vanuit het belang van het Nederlands volksvertegenwoordigerschap kans zou maken vraag ik me af. Anderzijds: hierin gaan roeren zal meer ongezonde bijwerkingen hebben dan dat het iets zal opleveren.

---

Voor de meeste mensen had het debat over Hawija een ander belang dan het gebruik van het woord moord door DENK.