Controlerende instanties zijn al langere tijd het pispaaltje van het hele land. Soms terecht, soms om volstrekt belachelijke redenen.

Maar was de tweet van Baudet zo vreemd? Op zich was vooral het tweede gedeelte hysterisch, maar dáár leek het niet om te gaan bij de boosheid van de politie er over.

De boosheid van de politie betrof het feit dat de vertegenwoordigers van de controlerende instantie Marokkanen waren. De NOS zag een politiek kansje, en verdraaide de kwestie ook nog (zie site-bericht) eens:

Waarvan gaat de politie aangifte doen, en vooral: waarom de politie? Dit is het enige dat een smoes zou kunnen zijn:

De vrouwen wilden volgens de NS-woordvoerder niet geloven dat het om NS-medewerkers ging, ondanks dat ze zich gewoon konden legitimeren. Daarom werd er een agent in burger bijgeroepen, die ook in de trein aanwezig was.

Te mager. Dit begint een vreemde geur te krijgen, aangezien de controlerende instantie in dit geval namens de NS kwam. Hoogstens demonstreert de politie hiermee dat ze altijd beschikbaar is voor het opnemen van aangiftes van Marokkanen – moet je eens proberen als ze je gezicht niet kunnen zien. Geen sjoege is het vriendelijkste dat je daarover zeggen kunt.

De controleurs an sich kunnen vanzelfsprekend aangifte doen. Maar daarbij komt een andere vraag boven, eentje die veel mensen zullen herkennen als het gaat om wegkijk-gedrag-voor-gevorderden in functie, Waarom werden deze meisjes – die overduidelijk niet tot de doelgroep behoren waartegen je controleurs in burger in zet – door deze mannen aangesproken? Je maakt mij niet wijs dat je met een roedelagenten/controleurs in burger een hele trein controleert. Je identificeert bepaalde mensen die tot de bepaalde risicogroepen behoren, en die spreek je respectvol aan. Na eerst je legitimatie te tonen.

Ik volg hier natuurlijk de logica die de politie zelf maar al te goed kent: die van de etnische profilering. Wat gaf deze mannen in burger het gevoel dat deze vrouwen moesten worden gecontroleerd? De vraag is pertinent, en zou in geval van een proces tegen Baudet zeker niet aan de orde komen. Maar het is wel een belangrijk element van wat hier gebeurde.

De indruk die je uit het hele verhaal overhoudt – Baudet plaatste de versie van zijn kant vanmiddag op FB – is die van politieagenten die een mooie Ferrari voorbij zien komen, en die wel eens van dichterbij willen bekijken. Maar dan met NS-controleurs en aantrekkelijke meisjes.

Wie wel eens in een dergelijke opvallende en begerenswaardige auto gereden heeft weet wat er dan om de drie kilometer gebeurt: je wordt aangehouden, je papieren worden gecontroleerd, de controlerende instanties houden een gezellig babbeltje terwijl hun ogen begerig door het interieur van je voertuig zwerven, en na een kwartiertje mag je weer drie kilometer verder rijden.

Nu ken ik de dierbare vriendinnen van Baudet wel een beetje, en dat zijn inderdaad meisjes die je graag van dichterbij bekijken wilt. Maar ja, ik behoor niet tot controlerende instanties.

Dit is een voorbeeld dat zouden illustreert dat controlerende instanties zich voortaan beter op de taakomschrijving van hun missie kunnen richten. Het controleren van interessante meisjes doe je maar in de dorpsdisco in je woonplaats.